Truebeauty

တစုံတရာကို

လှေခါးထိပ်ကနေ ကွေ့လိုက်သည် နှင့် စက္ကူပုံးကြီး တပုံးရှေ့မှာ ချလို့ ရပ်နေကြသော အဝါရောင် ယူနီဖောင်းဝတ် ကောင် လေးတယောက် နှင့် ကောင်မလေး တယောက်ကို လှမ်းမြင်လိုက်ရ၍ ကေသီ စိတ်သက်သာသွားရသည်။ ကြည့်ရတာ သူ တို့ ရောက်ခါစပင် ရှိသေးပုံရသည်။ တချိန်တည်းမှာပင် ရင်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ လည်း ဖြစ်သွားသည်။ ကောင်လေးနှင့် ကောင်မလေးက ကေသီ့ မောင်ဝမ်းကွဲ၊ ညီမ ဝမ်းကွဲလေးတွေ နှင့် ရွယ်တူလောက် ရှိလိမ့်မည်ကို သတိ ထား လိုက်မိတော့ မျက် နှာ နည်းနည်း ပူချင်လာသည်။ မှာလိုက်တာ မှားပြီလားဟု တွေး လိုက်မိပါသည်။ ဒါပေမယ့် မှာ ပြီးသား၊ ငွေချေပြီးသား၊ ကေသီ့ အခန်းဝမှာလည်း ရောက်နေပြီဆိုတော့ ခုချိန်မှ တော့ နောက်ဆုတ်လို့ မဖြစ်နိုင်တော့ပါ။ အဲဒီနေ့က မမနီ အပြောကောင်းတာလဲ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ကေသီ ဘီယာသောက်တာ နည်းနည်းများသွားတာလည်း ဖြစ်နိုင် ပါသည်။ ဒါပေမယ့် မမနီပေးသော နံပါတ်ကို ချက်ချင်း ဖုန်းခေါ်မိတာ၊ မဆိုင်းမတွ ငွေလွှဲလိုက်မိတာက မူးတာထက် တော့ ပိုသွားသည်ဟု ထင်မိသည်။

“ရောက်တာ ကြာပြီလား၊ တို့လဲ ပြေးလာတာလမ်း ပိတ်နေလို့” “မကေသီနော်” “ဟုတ်ပါတယ်။” “သမီးတို့ ဖြတ်ပိုင်းကြည့်လို့ရမလား၊ အမဆီကို လှမ်းပို့ထားတာလေ။” “အော် ..အေးအေး” ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေသည့် ကောင်လေးကို မျက်လုံးချင်း မဆုံမိအောင် သတိထားရင်း ကေသီက ဖုန်းကို ဖွင့်၍ ကုမ္ပဏီက ပြန်ပို့ထားသည့် message ကို ပြလိုက်သည်။ “ဟုတ်ကဲ့ ရပါပြီ အမ၊ တခါထဲ ဆင်ပေးရမယ် မဟုတ်လား၊ ဘယ်မှာထားမှာလဲ။” အခန်းတံခါးကို ကဗျာကယာဖွင့်၍ ကုတင်ဘေးမှာ မနက်တုန်းက ရှင်းထားသည့် နေရာကို ပြလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ် ယောက်က စက္ကူပုံးကြီးကို မ ပြီး ကေသီနောက်က လိုက်လာကြသည်။ “ရမလား၊ ဒီနေရာက” “တပေခွဲကျန်ရင် ရပါတယ် အမ” ရောက်ကထဲက နှုတ်ဆိတ်နေသော ကောင်လေးက ဝင်ဖြေသည်။ ကေသီ မလုံမလဲ နှင့် ခိုးကြည့်မိတော့ ကောင်လေး အမူ အရာက အေးအေးဆေးဆေး ပင်ရှိသည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ လှောင်ပြောင် သရော်လိုသည့် အရိပ်အယောင် စူးစမ်းသည့် အရိပ်အငွေ့တွေ မတွေ့ရပါ။

နိစ္စဒူဝ ကြုံနေကျဆိုတော့ ရိုးနေတာ လည်း ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ကျောပိုး အိတ်ထဲက ခေါက်ဓားတချောင်းကို ထုတ်၍ ကောင်လေးက ပုံးကို ဖောက်သည်။ အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ လူ ၃ ယောက် စက္ကူပုံး တပုံး နှင့် ပြည့်သွားသည်။ ကောင်မလေးက ကေသီ့ဖက် ကို လှည့်ကြည့်ရင်း “အမ အခန်းက အနေတော်ပဲ၊ တလ ဘယ်လောက်ပေးရလဲ အမ” “၆သိန်း” “သမီး တို့နေတာကတော့ ၇သိန်းခွဲ ပေးရတယ်။ ဒီထက်တော့ နည်းနည်းကျယ်တယ်။ ဒါပေမယ့် သမီးက ညီမလေးနဲ့ ၂ ယောက်နေတာလေ” “မဆိုးပါဘူး။ တယောက်ကို ၃သိန်းကျော်လောက် ပဲ ကျတာပေါ့” ရန်ကုန်က ခိုအိမ်လို အခန်းကျဉ်းလေးတွေထဲမှာ နေကြသူချင်း ဒီလိုပဲ ပြောဖြစ်တတ်ကြပါသည်။ ကေသီလည်း မျက်နှာ ပူ သလို စိတ်ကျဉ်းကြပ်သလို ခံစားချက်နည်းနည်းရော့သွားသည်။ တဖက်မှာလည်း လူတကာ ဝယ်နေသည့် ပစ္စည်းတခု အတွက် စိတ်ထဲမှာ ဒီလောက်မထားသင့်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖြေသိမ့်ရ၏။ ပစ္စည်း အစိတ်အပိုင်းတွေကလည်း ဆင်ရတာလွယ်ကူမည့် ပုံရှိသည်။

ကောင်လေးကလည်း လုပ်နေကျ ကျွမ်းကျင်နေ ပုံ ရသည်။ ခနလေး နှင့် ပင် ပုံပေါ်လာ၏။ မျက်နှာပူ တာနည်းနည်းလျော့သွားသည့် ကေသီက ထမင်းစား စားပွဲဘေးက တလုံး တည်းသော ပုလပ်စတစ် ကုလားထိုင်လေးကို ကောင်မလေး ကိုချပေးပြီး သူလည်းကုတင် စွန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက် သည်။ “ရတယ် အမ ပြီးတော့မယ်။ မထိုင်တော့ပါဘူး။” ကောင်မလေး ပြောတာ ဟုတ်ပါသည်။ အိမ်တွင်းမှာ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သည့် ဘီးတဘီးတည်းပါသော စက်ဘီးလေး ကို အင်္ဂါ စုံစွာ မြင်လာရပြီ ဖြစ်သည်။ လက်ကိုင် ၂ခုကြားက Display ဘုတ်ပြားလေး တပ်လိုက်ပြီးသည် နှင့် ကောင်လေးက ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ကိရိ ယာတွေကို အိတ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ “အမ သုံးဖူးသလား” “ဟင့်အင်း” ပြန်ဖြေလိုက်သည့် ကေသီ့ အသံက ခြောက်ကပ် အက်ကွဲနေသည်။ “ကဲ … ပြီးရင်လည်း နင် အပြင်ထွက်တော့၊ အောက်ကပဲ စောင့်ချင်စောင့်” မျက်နှာတည်တည် နှင့် ကောင်မလေးက ပြောလိုက်တော့ ကောင်လေးက တချက်ပြုံးပြီး သူ့အိတ်လေးဆွဲကာ ပြန်ထွက် သွားသည်။

ကေသီ့ကို နှုတ်ဆက် ပြုံးလို့ ယူဆနိုင်ပေမယ့် နဂိုထဲက စိတ်မလုံသည့် ကေသီ့ မျက်နှာလေး ပူရှိန်းသွား ရ သည်။ ကောင်လေး အပြင်ရောက်တော့မှ ကောင်မလေးက တံခါးကို သွားပိတ်လိုက်ပြီး စက်ဘီးဘေးကို တိုးဝင်လာ သည်။ ကေသီလည်း သေသေချာချာ မြင်ရအောင် ကုတင် အလယ်ပိုင်းလောက်ကို တိုးထိုင်လိုက်သည်။ စက်ဘီးဆိုပေမယ့် လက်ကိုင်အောက်က ဘီးတဘီးသာ ရှိပြီး ထောက်လို အပြား ကြီး ၂ ခုဖြင့် မယိုင်လဲ အောင်အောက် က ထိန်းထားသည်။ ကောင်မလေးက ထိုင်ခုံ အောက်ကအံလေးတခုကို ဖွင့်၍ ပလပ်ကြိုးတချောင်း ထုတ်ပြသည်။ “စာအုပ်ထဲမှာလဲ လမ်းညွှန်ပါပါတယ် အမ၊ ဒါက အားသွင်းဖို့ပါ။ ပုံမှန် နင်းပေးနေရင်တော့ သူ့ဟာသူ ဘက်ထရီက ချာ ဂျင် ဝင်နေပြီး သတ်သတ် အားသွင်းစရာမလိုပါဘူး။ အမ က လနဲ့ ချီ ပြီး ပစ်ထားမိတယ် ဆိုရင်တော့ မစီးခင် ၁ နာရီ ၂ နာရီ လောက် ကြိုအားသွင်းထားလိုက်ရင် display က အလုပ်လုပ်ပါတယ်။” ပုံးထဲက ပလပ်စတ်အိတ် နှင့် ထုပ်ထားသည့် မန်နူရယ် စာအုပ်နှင့် စာရွက်တွေကို ကုတင်ပေါ်ချပေးရင်း ကောင် မလေးက ပြောသည်။

သူ့လေသံက စောစောက အာလာပ သလာပ ပြောတုန်းကလို မဟုတ်ဘဲ စာရွတ်သလို ဖြစ်သွားသည်ကို ကေသီ သတိပြုမိသည်။ “ဒါ ပါဝါ ခလုတ်ပါ ” လက်ကိုင် ၂ ခုကြားက တပေလောက်ကျယ်မည့် မှန်ပြင် အောက်နားကို နှိပ်ပြရင်းပြောသည်။ ကုမ္ပဏီ အမည် နှင့်တခြား စာတန်းများ ပေါ်လာသည်။ ခန ကြာတော့ ဘာသာစကားရွေးဖို့ ပေါ်လာသည်။ “မြန်မာ၊ အင်္ဂလိပ်၊ တရုတ် သုံးမျိုးရပါတယ်။ အမ ဘယ်ဟာထားချင်သလဲ” “အင်း …အင်း..ဂလိပ်” “အမ နာမည် က ကေအေဝိုင် တီအိတ်ချ်အိုင် လို့ပေါင်းတာလား” “ဟုတ်… ဟုတ်တယ်။” ကေသီ ရေငတ်သလို အာခေါင်တွေ ခြောက်နေသည်။ ရင်တွေလည်း တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေ၏။ ကောင်မလေးကတော့ ကေသီ့ ဖက်ကို လှည့်တောင် မကြည့်ဘဲ သူလုပ်စရာ ရှိတာလုပ်နေသည်။ “ရပြီ၊ အမ ဒီဖက် လက်ကိုင်ကို ခန ကိုင်ထားပါ။” ကုတင်နှင့် စက်ဘီးကြားထဲကို ကပ်ကပ်သပ်သပ်တိုးဝင်ပြီး ဘယ်ဖက်က လက်ကိုင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်လိုက်သည်။

စိတ် ထဲမှာ ချော်နေသည်ဟု ထင်မိတာကြောင့် ပြန်လွှတ်ပြီး လက်ကို တင်ပါး နှင့် ပွတ်လိုက်ရသေးသည်။ မျက်နှာမှာလည်း ချွေးတွေ ပြန်လာမှန်း ကေသီသိနေ၏။ “ဟုတ်ပြီ၊ ပြန်လွှတ်လို့ ရပြီ အမ၊ လက်ဗွေကို မှတ်ထားလိုက်ပြီ ဆိုတော့ အမတယောက်ပဲ ဖန်ရှင်တွေ အကုန်သုံးလို့ရမယ်။ တခြားလူတက်ထိုင်လည်း နင်းရုံ သက်သက်ပဲ ရမယ်။ ဒီမှာ ကြည့် အမ၊ ဒါက မန်မိုရီ ၅၀၀ ဂစ်ပါတယ်။ မန်မိုရီ ကဒ် ထပ် စိုက်လည်းရတယ်။” ကောင်မလေးက မှန်ပြင်ဘေးက အံလေးတခုကို တွန်းဖွင့်၍ ကဒ်စိုက်ရမည့် နေရာပြသည်။ “လောလောဆယ်တော့ ကုမ္ပဏီက တခါတည်း ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ရုပ်ရှင်တွေ သီချင်းတွေ ပါတယ်။ အမ မကြိုက်လဲ ဖျက် ပစ်လို့ ထပ်ထည့်လို့ရတယ်။ ဒီထောင့်မှာ ကြည့်လိုက်အမ” သူပြသည့် ညာဖက် အောက်နားကို ကေသီကြည့်လိုက်မိသည်။ “normal နဲ့ pleasure ဆိုပြီး ရှိတယ်။ normal ကတော့ default ပဲ အမ၊ ပါဝါ အွန်တာနဲ့ normal မှာ ရှိမယ်။ အမ ခြေနင်း ကို စနင်းတာနဲ့ speed ရယ် distant ရယ် တက်လာလိမ့်မယ်။

ဒီဖက် pleasure က…” ကောင်မလေးက ခနရပ်ပြီး စက္ကူပုံးကြီးထဲက နောက်ထပ် ဘူးတဘူး ကို ထုတ်လိုက်သည်။ ကေသီ ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးလာ၏။ “pleasure ကို ရွေးလိုက်ရင် ထိုင်ခုံ အောက်က ငုတ်လေးတခု ထွက်လာမယ်။” သူပြောသလိုပင် ထိုင်ခုံရှေ့ပိုင်းက ငုတ်တခု အပေါ်ကို ထိုးထွက်လာသည်။ ကောင်မလေးက စက္ကူဘူးကို အပြင်က ပတ် ထားသည့် ပလပ်စတစ်တွေကို လက်သည်းနှင့် ထိုးဖောက်ခွာရင်း အနိမ့်အမြင့် အတက်အကျ မရှိသည့် စာရွတ်သလို အသံမျိုးဖြင့် ဆက်ရှင်းပြ၏။ “အထဲမှာ ၄ လက်မ က စပြီး ၅၊ ၆၊ ၇၊ ၈ ငါးချောင်းပါပါတယ်ရှင့် ၊ အဲဒါကို ဒီလို” ဗူးထဲက ထွက်လာသော ပန်းရောင် အချောင်းကြီးကို ကေသီ ပါးစပ် အဟောင်းသား နှင့် ကြောင်ငေးကြည့်နေမိသည်။ ကောင်မလေးကတော့ ဘာမှ မထူးခြားသလိုပင် အဲဒါကြီးကို စောစောက ငုတ်ထိပ်မှာ စွပ်ပြီး လှည့်လိုက်ရာ ထပ်ကနဲ အသံ မြည်သွားသည်။ “အသံမြည်မှ သူက အံကျတယ်။ အသံမကြားရရင်တော့ ပြန်ဖြုတ်ပြီး ပြန်တပ်ပါ။ ဂျယ်သုံးချင်ရင်လည်း ဒီဘူးထဲမှာပါ ပါတယ်။ ကုန်သွားရင် အပြင်မှာ ဝယ်လို့လည်း ရပါတယ်။

သမီးတို့ ဆီကို မှာရင်လည်း ၂ ဘူးအထက်ဆို ပို့ပေးပါတယ်။ ပြန်ဖြုတ်ရင်လည်း ခုနနဲ့ ပြောင်းပြန် လှည့်လိုက်ရင် ပြုတ်ထွက်သွားပါလိမ့်မယ်။ ပြီးရင် normal ကို ပြန်ရွေးလိုက်ရင် ဒါက ပြန်ဝင်သွားပါမယ် ရှင့်။” “ဟို ..ဟိုလေ … သုံးတော့ ..သုံးတော့” “အမ တက်ထိုင်ပြီး နင်းလိုက်ရုံပဲလေ။ အမ နင်းတဲ့ အရှိန်ကို လိုက်ပြီး သူက လှုပ်မှာပါ။ အော် မေ့နေလို့” ကောင်မလေးက နောက်ထပ် ဘူးသေးတခု ဆွဲထုတ်ပြီး ဖွင့်လိုက်ပြန်သည်။ အထဲက နားကျပ်တခု ထွက်လာသည်။ နောက်ပြီးတော့ ကြိုးရှည်ရှည် နှင့်တွဲထားသော အမဲရောင် လေစုပ်ခွက် ခပ်သေးသေး နှစ်ခု။ “ဒီဘေးက အစိမ်းရောင် အပေါက်က နားကြပ် အတွက်ပါ၊ သီချင်းနားထောင်ဖို့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ သုံးလို့ ရပါတယ်။ အပြာ ရောင်က စုပ်ခွက် အတွက်ပါရှင့်။

စုပ်ခွက်က အတွင်း ဖက်ကို ဂျယ်နည်းနည်း ပွတ်ပြီး သုံးရင် ပိုကောင်းပါတယ်။ နို့သီး ခေါင်းမှာ တပ်ပြီး ထိပ်က ဖုလေးကို ညှစ်လိုက်ရင် သူ့ အလိုလို စုပ်သွားပါလိမ့်မယ် ရှင့်။ မသုံးလည်း ရပေမယ့် ဒါတပ် ထားရင် အခြေအနေကို မော်နီတာ လုပ်နိုင်တာကြောင့် တပ်ဖြစ်အောင် တပ်ဖို့တော့ ကုမ္ပဏီက အကြံပြုထားပါတယ်။ အမ သိချင်တာ များ ရှိပါသေးလား။” “မ ..မ ..မရှိတော့ပါဘူး။” လိုအပ်ရင် မမနီ ဆီ ဖုန်းဆက် မေးလို့ ရနိုင်ပါသည်။ “ဒါဆို သမီးကို ခွင့်ပြုပါဦး ရှင့်၊ အားပေးတဲ့ အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒီပုံးခွံ သမီးယူသွားပြီး အမှိုက်ပုံးထဲ ထည့်ပေးရ မလား။” ကေသီခေါင်း ညိတ်ပြလိုက်တော့ ကောင်မလေးက ပုံးခွံကြီးကို ခြေနှင့် နင်း၍ ပြားချပ်သွားအောင် ခေါက်ယူပြီး အခန်ထဲက ထွက်သွားသည်။ သူ့ကို တံခါး အဖွင့် အပိတ် လိုက်လုပ်ပေးသည့် အချိန်မှာ ကေသီ ခြေတွေ လက်တွေ တုန်နေသည်။ တံ ခါးဝကနေ ကုတင်ဆီကို လျှောက်လာရင်း ဒူးတွေ ချောင်သလို ဖြစ်နေသည်ကို ခံစားရသည်။

အထူးသဖြင့် ကိုယ် အောက် ပိုင်း တနေရာက ခံစားချက်တခုက ကေသီ့ကို ဒုက္ခပေးနေသည်။ ခုနက ကောင်မလေး ရှေ့မှာ ခပ်တည်တည်နှင့် ဟန်လုပ်နေခဲ့ရပေမယ့် ဒါက ကေသီမကြုံဖူးသေးသည့် အကြောင်းတခု ဖြစ်ပါ သည်။ အရွယ်ရောက်စကထဲက ကေသီ့ကို ရံဖန်ရံခါ ဒုက္ခပေးတတ်သည့် ခံစားချက်တခုက အခု အချိန်မှာ အပြင်း ထန်ဆုံး အရှိန်ဖြင့် ထိုးနှက်နေသည်။ တလှိုက်လှိုက်မောနေသောရင်ကို လက်နှင့် အသာဖိရင်း အိပ်ရာပေါ်သို့ ကေသီ အ ရုပ်ကြိုးပြတ်လဲကျသွားသည်။ “အဲဒါ ငါရှည်တာ၊ ငါ ဆတ်ဆော့တာ၊ ရှာရှည်မိတာ၊ အောင်မယ်လေး ရှက်လိုက်တာ၊ ဒီကလေးတွေ နောက်တခါလမ်းမှာ တွေ့ရင်တော့ ဒုက္ခပဲ” မွေ့ယာကို လက်သီးဆုပ်ဖြင့် အဆက်မပြတ်ထုရင်း ကေသီ တတွတ်တွတ် ပြောနေမိသည်။

အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားတော့မည့် လက် နှင့် စိတ်ကို ထိန်းနေမိခြင်း ဖြစ်သည်။ ငိုလည်း ငိုချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ “ကိုယ့် ဟာကို လက်နဲ့လဲ အဆင်ပြေနေတာကို၊ ငါ့နှယ်နော်” အဲဒီနေ့က ဘီယာ နည်းနည်းများသွားတာတော့ မှတ်မိသည်။ ရုံးသမား ဆိုတော့ အထိုင်များလို့ လေ့ကျင့်ခန်းလေး ဘာ လေး လုပ်ချင်ကြောင်း မမနီ ကို ပြောမိတာ ကလည်း ရိုးရိုးသားသား ပင် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီစက်ကို ဝယ်ထားဖို့ မမနီ က တိုက်တွန်းတော့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မငြင်းခဲ့မိတာကိုတော့ ခုထိ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နားမလည်သေးပါ။ မမနီ သွေးထိုးပေး သည့် အတိုင်း ဖုန်းထဲမှာ ချက်ချင်းလိုက်ရှာပြီး ငွေချေလိုက်မိတာကလည်း တဒင်္ဂ မိုက်မဲမှု သက်သက်လို့ ထင်ပါသည်။ နောက်နေ့တွေမှာ ဒီအကြောင်းကို တွေးမိတိုင်း ရင်တဖိုဖို ဖြစ်ရပေမယ့် ခုလောက်ကြီးတော့ စိတ်မလှုပ်ရှားမိခဲ့ပါ။ မနက် ဖြန်ကျရင် မမနီက တခြားသူတွေကြားထဲမှာ အကျိုးအကြောင်း မေးလာလေမလားလို့ အတွေးဝင်လာတော့ ကေသီ ငေါက်ကနဲ ထထိုင်ပြီး ဖုန်း ကို လှမ်းယူမိသည်။

“ရောက်လာပြီလား ကေသီ” မမနီက ဖုန်းကိုင်လိုက်တာနှင့် တန်းမေးသည်။ “ဟုတ်တယ်” လေးလေးတွဲ့တွဲ့ ကေသီ အဖြေစကားကို မမနီက တမျိုးထင်သွားပါသည်။ “အသံကတော့ လောလော လတ်လတ် စမ်းသပ်ကြည့်ထားတဲ့ အသံမျိုးပဲ။ အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား” “အာ .. မဟုတ်ပါဘူး။ ခုမှ ရောက်လာပြီး ဆင်လို့ ပြီးတာ ဘယ်လိုလုပ်စမ်းသပ်ရဦးမှာလဲ။ စမ်းလည်း မစမ်းရဲပါဘူး။ ဒီတိုင်း တက်နင်းဖို့တောင် စိတ်ထဲမရဲ ဘူး ဖြစ်နေတယ်။” ဟိုဖက်ကနေ မမနီ ရယ်နေတာ ကို ကေသီကြားရသည်။ “ဘာမှ ကြောက်စရာမလိုဘူး၊ အသေးဆုံးက နေစပြီး စမ်းကြည့်လိုက် ဟားဟား၊ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်။ အရှိန်များ သွား ရင်လည်း သူက သတိပေးလိမ့်မယ်။ တို့လဲ စစချင်း တော့ ကြောက်တာပဲ၊ ဒါပေမယ့် ခနလေးပါပဲ။ ချက်ချင်း အဆင်ပြေ သွားလိမ့်မယ်။ နောက်တော့ အားတာနဲ့ တက်ထိုင်မိရော၊ ယောက်ျားရပြီးတာတောင် တခါတလေ တက်နင်းမိသေး တယ်။ ဆက်သာလုပ်ညီမလေး။” မမနီ ဖုန်းချသွားတာကြောင့် ကေသီ ဘာမှပြန်မပြောလိုက်ရ။

ဟိုတရက်ကလို ဘီယာမူးနေရင်တော့ မမနီ နှင့် ဒီ အ ကြောင်းတွေကို တခုခုတော့ အချေအတင်ပြောဖြစ်လိမ့်မည် ထင်သည်။ အခုကတော့ ဘာတွေပြောရ မေးရမလဲ ဆိုတာ ကိုတောင် ကေသီ မသိပါ။ မမနီက မြှောက်ပေးတော့ ကေသီ့ဖက်က ပြတ်ပြတ်သား သား မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ပါ။ တခါတလေ ပေါ်လာတတ်သည့် စိတ် ဆန္ဒတွေကို ချွန်းအုပ်ရတာ ဘယ်လောက်ခက်ကြောင်း မသိစိတ် က သိနေသောကြောင့် ဖြစ်မည် ထင်သည်။ အမှန် အတိုင်းပြောရရင် မမနီ ကိုယ်တိုင်တောင် မသိပေမယ့် မမနီဆီက ကေ သီ တိတ်တခိုး သင်ယူခဲ့မိတာ တွေအများကြီး ရှိသည်။ အသွေးအသားကြောင့် ဖြစ်ရသည့် စိတ်ဆန္ဓကို မလိုအပ်ဘဲ တရားလွန် ထိန်းချုပ်ခြင်းက မကောင်း ဆိုသည့် အတွေးကို မမနီကြောင့် ကေသီရခဲ့သည်။ “တချို့ အပျိုကြီးတွေ ဂေါက်ကုန်ကြတဲ့ အထဲမှာ အဲဒါကြောင့် အများကြီးပါတယ်။ တချို့က မတရားထိန်းလွန်းတယ်။ အဲဒီ စိတ်ကို ဖိလွန်းရင် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ နသိုးကြိုးပြတ် ဖြစ်ချင်ဖြစ်၊ မဖြစ်ရင် ဂေါက်ကရော၊ လိုချင်လွန်းလို့ အစွန်းရောက်ပြီး ဂေါက် တာတွေလဲ ရှိတာပေါ့လေ။

အဲဒါကို လူတွေက လင်တရူး ဆိုပြီး အကုန်သိမ်းကျုံး ထင်နေကြတာ၊ အမှန်က မတူ ဘူး။ ဒါပေမယ့် သဘာဝကို လက်ခံရင် တသက်လုံး အပျိုကြီး လုပ်လည်း အမေပေးတဲ့ လယ်တကွက်ကြောင့် ပြဿနာ ဖြစ် မှာမဟုတ်ဘူး။” ဟု မမနီက ကေသီတို့ကို ပို့ချခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သဘာဝတရားကို လက်ခံဖို့ ကေသီဆုံး ဖြတ်ခဲ့သည်။ အရင်က အမှတ်တမဲ့လိုလို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ညာရင်း လက်နဲ့ မထိတထိပွတ်၍ စိတ်ဖြေမှုမျိုး ရှိခဲ့ ဖူးပေမယ့် မမနီနှင့် ပေါင်းမိ ပြီးနောက်မှာ စိတ်ရှင်းရှင်းနှင့် အချိန်ယူလုပ်တတ်လာသည်။ အိမ်ထောင်သည် တယောက် ဖြစ်သည့် မမနီက ပွင့်လင်း သည်။ ကေသီတို့လို အငယ်တွေကို သူ့အတွေ့ အကြုံ သူ့ခံစားမှုတွေ အကြောင်း ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်း ပင်ပြောပြတတ်သည်။ တချို့ မိန်းကလေး တွေက မမနီကို သူတို့ ကိစ္စတွေ ပြောဆို အကြံတောင်းကြတာကို ဘေးကနေ နားထောင်ရင်း ကေသီ လည်း အဆင့်တွေ တက်လာခဲ့ရသည်။ အခုဆိုရင် တပတ်ကို အနည်းဆုံး ၂ ကြိမ်လောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဒါမှမ ဟုတ်ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် စိတ်လွတ်လက်လွတ် ကျကျနန အာသာဖြေမိသည့် အခြေအနေသို့ ကေသီရောက် လာသည်။

လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အချို့၊ သူငယ်ချင်း အချို့က ကျားအင်္ဂါ အတုတွေ သုံးကြကြောင်း ရိပ်မိသိရှိနေပေမယ့် အဲဒီ လောက် အထိတော့ ကေသီ အဆင့် မတက်ရဲသေးပါ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့လည်း စိတ်လိုက်မာန်ပါ မှာမိခဲ့သည့် စက်တလုံးက အိပ်ရာဘေးတွင် ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ကေသီ ဒယီးဒယိုင်ဖြင့် အိပ်ယာမှ ကျုံးထလိုက်ပြီး အသက်ကို ပြင်းပြင်း တချက်ရှုလိုက်၍ စက်ကို ပါဝါဖွင့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တုန်ရီသော လက်တွေနှင့် ဟိုကောင်မလေး ပြထားသည့် အတိုင်း လက်ကိုင်ကို ချွေးစိုနေသောလက်များဖြင့် တင်းတင်း ကိုင်လိုက်ချိန်တွင် မှန်ပြင်၌ “Welcome back Kay Thi” ဆိုသည့် စာသားပေါ်လာ၏။ အလန့်တကြားဖြင့် လက်ကိုပြန် လွှတ်လိုက်ပြီး ကေသီတွေတွေလေး ရပ်နေမိ၏။ မျက်စိကို မှိတ်၍ ချည်တုံ ချတုံ ဖြစ်နေရင်း “ချက်ချင်း အဆင်ပြေသွားမှာ ပါ” ဆိုသော မမနီစကားကို ပြန်ကြားယောင်မိသည့် အခါ လက်က အလိုလို အကျၤ ီဇစ်ဆီသို့ ရောက်သွားသည်။ “ဘာမှ မတွေးတော့ဘူး။” စိတ်မရှည်သလို ဆောင့်ကြီး အောင့်ကြီးပြောလိုက်ရင်း ဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်မိ၏။

ထိုနောက် ရှီကနဲ အသံရှည်တခုနှင့် အတူ ကေသီ့ စကပ်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပုံကျသွားသည်။ အတွင်းခံ ၂ ခုလည်း ခနချင်းပင် အိပ်ယာပေါ်သို့ရောက် သွား၏။ ထို့နောက် ခုန ကောင်မလေးက အချောင်း ၅ ချောင်းပါသည် ဆိုသော ဗူးကို ကသော ကမျော ဖွင့် မိသည်။ လက်တုန်နေသောကြောင့် အားလုံး အိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ကျကုန်သည်။ အစဉ်လိုက် စီထားတာလည်း ပျက်သွား၍ အိပ်ယာ ပေါ်တွင် ပြန်ချစီပြီး အသေးဆုံးကို ရွေးထုတ်လိုက်သည်။ မှန်ပြင်ပေါ်က Pleasure ကို ဖိလိုက်တော့ ထိုင်ခုံမှာ ငုတ်က လေး ထွက်လာသည်။ ချွေးစေးတွေနှင့် လက်ချော်နေသောကြောင့် ဟိုကောင်မလေး ပြောသလို ချပ် ကနဲ အသံမြည်ပြီး အံကျ သွားအောင် သုံးလေးကြိမ် ကြိုးစားလိုက်ရသည်။ ပြီးမှ တဖန် ရေဆေးဖို့ စိတ်ကူးရတာကြောင့် ကပျာကယာ ပြန်ဖြုတ်ပြီး ရေပြေးဆေးရသည်။ ရေလုံးဝ ခြောက်သွားအောင် တစ်သျှူးနှင့် သေသေချာချာ သုတ်ရ ပြန်သည်။ ယောက်ျား အင်္ဂါ နှင့် တပုံစံတည်း တူအောင်လုပ်ထားသည့် အချောင်းလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်ကာ ရေဆေး ရ၊ သုတ်ရ လုပ်နေရင်း ကေသီ့ရင်တွေ တဝုန်းဝုန်းခုန်နေသည်။

လည်ချောင်းတွေလည်း ခြောက်သွေ့အက်ကွဲလာသလို ခံ စားရသည်။ ဘာမှန်း မသိသည့် တစုံတရာကို အာသာငမ်းငမ်း လိုချင်စိတ်တွေလည်း ဖြစ်နေသည်။ အချောင်းကို နေရာတကျတပ်ပြီးတော့ လိုလိုမယ်မယ် ဂျယ် ခပ်များများ သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကောင်မလေး ပြော သည့် အတိုင်း နို့သီးထိပ်ဖျားမှာ စုပ်ခွက်တွေ တပ်လိုက်ပြီး ပင်ထိုးသည်။ ကေသီ ခေါင်းထဲမှာ မူးနေသည်။ ရင်သားထိပ် ဖျားက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ခံစားမှုက တကိုယ်လုံးကို ပျံ့ နှံနေသလို ပင်။ စက်ပေါ်ကိုတက်လိုက်တော့ ဒူးတွေ တုန်နေသည်။ ဘာမှလည်း မလုပ်ရသေးဘဲနှင့် လှိုက်လှိုက်ပြီးတော့ မောနေသည်။ အကြီးဆုံး အရွယ်အစားအနေဖြင့် လက်ခလယ်လောက်သာ ဝင်ဖူးသည့် အပေါက်ကလေးထဲသို့ ရာဘာချောင်းကို ထည့်ဖို့ ကေသီရုတ်တရက် စိတ်မှာမရဲပါ။ အသေးဆုံးဆိုပေမယ့် ကေသီ့လက်ခလယ်ထက်တော့ ဒီအချောင်းက များစွာကြီးနေ ပါသည်။

မရည်ရွယ်ပါဘဲနှင့် လက်က တွင်းဝဆီရောက်သွားတော့ မကြုံဖူးလောက်အောင် ရွှဲရွှဲစိုနေတာကို စမ်းလိုက်မိ သည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် လက်နှင့် တော်တော်ကြာကြာလေး လုပ်ပြီးမှ ရောက်လာရမည့် အနေအထားမျိုး ဖြစ်ပါသည်။ သက်ပြင်းကြီးတခုကို လေးလေးပင်ပင် ချလိုက်ပြီးနောက် အသက်ကိုအောင့်၍ အဝတွင်တေ့ထားလိုက်ပြီး ကေသီဖိထိုင် ချ လိုက်သည်။ ကေသီ့ ညီမလေးက စူပါ အဆင့်ရောက်အောင်စိုရွှဲနေသည့် အပြင် ဂျယ်တွေလည်း တော်တော်များများ လိမ်း ထားလို့ ထင်သလောက်တော့ မနာပါ။ ဒါပေမယ့် တင်းကျပ်သည့် ခံစားမှုတခုက ဝမ်းဗိုက်မှသည် ရင်ခေါင်းအထိ ပေါင်တံ တွေ တလျှောက်မှသည် ဒူးအထိရောက်သွား၏။ ကေသီ့ ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။

ကေသီတခါမှ မကြားဖူး သည့် အသံတခုက ရင်ခေါင်းမှနေ၍ ခြောက်ကပ်နေသော လည်ချောင်းကို ဖြတ်သန်း ထွက်ကျလာ၏။ တင်ပါး ၂ ခုက ထိုင်ခုံနှင့် ထိသည့် အချိန်တွင် ကေသီ့ လက်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ ဖြစ်နေရသည့် ဝေဒနာနှင့် ရင်တွင်းက ခံစားမှုမျိုးကို တခါမှ မကြုံဖူး မတွေးကြည့်ဖူးတာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ခံစားရခက် သည့် ဝေဒနာကနေ ရှောင်နိုင်ရန် စက်ပေါ်ကနေ ပြန်ဆင်းဖို့ ကေသီ မတွေးမိတော့ပါ။

အံကို တင်းတင်းကြိတ်လိုက်ရင်း ခြေနင်းတဖက်ကို နင်းချလိုက်မိသည်။ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကိ ပွတ်တိုက်ပြီး အချောင်းကြီး ပြန်ထွက်သွားသော အခါ ကေသီ့ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်ဖြစ်သွား သည်။ ခြေနင်းတပတ်လည်၍ အချောင်းပြန်တက်လာချိန်တွင် တနင့်နင့် ခံစားမှုတခု ကြောင့် ကေသီ အသံထွက်ညည်း လိုက်မိသည်။ အားစိုက်၍ တပတ်ချင်း ခပ်ဖြေးဖြေးနင်းရင်း ကေသီငိုချင်လာသည်။ မျက်ရည်မကျပေမယ့် ရှိုက်မိသည်။ ညည်းမိသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မြန်မြန်လေး နင်းမိသည်ကိုလည်း သတိမမူမိတော့ပါ။ အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ ကေ သီ့ ညီးသံ ရှိုက်သံတွေ နှင့် တစထက်တစ ပိုဆူလာသည်။ လက်ကိုင်ကို ကေသီတင်းတင်း ဆုပ်ထား၏။ အချောင်း မြင့်တက်လာသည့် အချိန်တွင် လူပါ အပေါ်ကို မြောက်တက် မသွားအောင် သူ၏ တင်ပါးတွေက ထိုင်ခုံနှင့် ထိပြီး ပြားကပ်သွားသည်အထိ အပေါ်ကနေဖိထားမိသည်။ ကေသီအရမ်း မောပါသည်။ ဒါပေမယ့် နင်းနေတာကို ရပ်ဖို့ ခေါင်းထဲ မရောက်ပါ။ ခြေနင်းကို တပတ်ပြီးတပတ်လည်အောင် ဆက်ခါ ဆက်ခါ နင်းနေဖို့ပဲ သိသည်။

အတွင်းသားတွေက နာသည်။ ဒါပေမယ့် မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင် နာကျင်ခြင်းမျိုးမဟုတ်။ နင့်ကနဲနင့်ကနဲ ခံစားမှုက ကေသီ့တကိုယ်လုံးကို တဆတ်ဆတ်တုန်ခါစေ၏။ လေပွေလှိုင်းတခုကို စီးမိနေသလို ကေသီ့ စိတ်က နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် တရစ်ရစ်နှင့်လည်နေသည်။ ပေါင်ကြားထဲက ဘယ်လိုမှန်း မသိသည့် ခံစားမှုက သွေးကြောတွေ အတိုင်း တကိုယ်လုံသို့ ပျံ့နှံ့ စီးဆင်းနေသည်ဟု ထင်သည်။ အသက် ကို ပင်ပန်းကြီးစွာ ရှူရင်း ထိုခံစားမှုနောက် သို့လိုက်နေမိသည်။ ထိုအရာကို အမိအရဖမ်းလိုက်နိုင်ရင် ကေသီ့အတွက် တခု ခု ရတော့မလို အသိမျိုးဖြင့် လိုက်ဖမ်းမိသည်။ ရင်သားထိပ်ဖျားက တင်းကျပ်မှုကလည်း ကေသီ့ကို မွတ်သိပ်မှုတခု ပေး နေသည်။ ပါးစပ်က ဘာသံတွေ ထွက်ပြီး ဘာတွေ ပြောနေမိမှန်းလည်း ကေသီ မသိပါ။ ထို့နောက် လှိုက်ကနဲလှိုက်ကနဲ ခံစားမှုတခု ကတကိုယ်လုံးသို့ လှိုင်းဂယက်လို ပျံ့ နှံ့သွားသည်။ တကြိမ်တည်းတဟုတ်။ ရေပြင်သို့ ခဲပစ်ချလိုက်သော လှိုင်းဂယက်များ တလိမ့်လိမ့် ပြန့်ကားသွားသလို တလိပ်လိပ် နှင့် ပျံ့နှံ့သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ခြေနင်းကို တပတ်ပြီး တပတ်နင်းနေသော ခြေ ထောက်တွေက အလိုလို ရပ်တန့်သွားရ၏။

မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းနှင့် မေးရိုးတွေက တဖက်ဖက်ကို စောင်းရွဲ့သွားလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ကြီးမားရှည်လျားသော ညည်းသံတခု ပြုလိုက်မိရင်း လက်ကိုင်ပေါ်သို့ ကေသီမှောက်ကျသွားသည်။ မောပန်းခြင်း၊ နွမ်းလျ ခြင်း ထို့နောက် အဲဒါတွေ နောက်ကွယ်က ဘာမှန်းမသိသော ပြည့်စုံမှုတခု။ ကေသီ့ တကိုယ်လုံးမှာ အားအင်တွေ အကုန် ပျောက်ဆုံးကုန်သည်။ “ကွန်ဂရက်ကျူလေး ရှင်း ကေသီ၊ စတင်ပြီး ၇မိနစ်နဲ့ ၄၃ စက္ကန့်မှာ အထွဋ် အထိပ်ကို ရခဲ့ပါတယ်။ ပျမ်းမျှ အရှိန် တနာရီကို ၁၄ ဒဿမ ၅ ကီလိုမီတာ ဖြစ်ပြီးတော့ ကယ်လိုရီ ၄၀ လောင်ကျွမ်းခဲ့ပါတယ်။” အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် စက်က ပြောလာသည့် အသံက ဟိုအဝေးကြီးမှ လာနေသလိုလိုပင်……ပြီး။

Zawgyi

တစုံတရာကို

ေလွခါးထိပ္ကေန ေကြ႕လိုက္သည္ ႏွင့္ စကၠဴပုံးႀကီး တပုံးေရွ႕မွာ ခ်လို႔ ရပ္ေနၾကေသာ အဝါေရာင္ ယူနီေဖာင္းဝတ္ ေကာင္ ေလးတေယာက္ ႏွင့္ ေကာင္မေလး တေယာက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရ၍ ေကသီ စိတ္သက္သာသြားရသည္။ ၾကည့္ရတာ သူ တို႔ ေရာက္ခါစပင္ ရွိေသးပုံရသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ လည္း ျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးက ေကသီ့ ေမာင္ဝမ္းကြဲ၊ ညီမ ဝမ္းကြဲေလးေတြ ႏွင့္ ႐ြယ္တူေလာက္ ရွိလိမ့္မည္ကို သတိ ထား လိုက္မိေတာ့ မ်က္ ႏွာ နည္းနည္း ပူခ်င္လာသည္။ မွာလိုက္တာ မွားၿပီလားဟု ေတြး လိုက္မိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မွာ ၿပီးသား၊ ေငြေခ်ၿပီးသား၊ ေကသီ့ အခန္းဝမွာလည္း ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ခုခ်ိန္မွ ေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အဲဒီေန႔က မမနီ အေျပာေကာင္းတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေကသီ ဘီယာေသာက္တာ နည္းနည္းမ်ားသြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မမနီေပးေသာ နံပါတ္ကို ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းေခၚမိတာ၊ မဆိုင္းမတြ ေငြလႊဲလိုက္မိတာက မူးတာထက္ ေတာ့ ပိုသြားသည္ဟု ထင္မိသည္။

“ေရာက္တာ ၾကာၿပီလား၊ တို႔လဲ ေျပးလာတာလမ္း ပိတ္ေနလို႔” “မေကသီေနာ္” “ဟုတ္ပါတယ္။” “သမီးတို႔ ျဖတ္ပိုင္းၾကည့္လို႔ရမလား၊ အမဆီကို လွမ္းပို႔ထားတာေလ။” “ေအာ္ ..ေအးေအး” ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးကို မ်က္လုံးခ်င္း မဆုံမိေအာင္ သတိထားရင္း ေကသီက ဖုန္းကို ဖြင့္၍ ကုမၸဏီက ျပန္ပို႔ထားသည့္ message ကို ျပလိုက္သည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ရပါၿပီ အမ၊ တခါထဲ ဆင္ေပးရမယ္ မဟုတ္လား၊ ဘယ္မွာထားမွာလဲ။” အခန္းတံခါးကို ကဗ်ာကယာဖြင့္၍ ကုတင္ေဘးမွာ မနက္တုန္းက ရွင္းထားသည့္ ေနရာကို ျပလိုက္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ ေယာက္က စကၠဴပုံးႀကီးကို မ ၿပီး ေကသီေနာက္က လိုက္လာၾကသည္။ “ရမလား၊ ဒီေနရာက” “တေပခြဲက်န္ရင္ ရပါတယ္ အမ” ေရာက္ကထဲက ႏႈတ္ဆိတ္ေနေသာ ေကာင္ေလးက ဝင္ေျဖသည္။ ေကသီ မလုံမလဲ ႏွင့္ ခိုးၾကည့္မိေတာ့ ေကာင္ေလး အမူ အရာက ေအးေအးေဆးေဆး ပင္ရွိသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္လိုသည့္ အရိပ္အေယာင္ စူးစမ္းသည့္ အရိပ္အေငြ႕ေတြ မေတြ႕ရပါ။

နိစၥဒူဝ ႀကဳံေနက်ဆိုေတာ့ ႐ိုးေနတာ လည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေက်ာပိုး အိတ္ထဲက ေခါက္ဓားတေခ်ာင္းကို ထုတ္၍ ေကာင္ေလးက ပုံးကို ေဖာက္သည္။ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လူ ၃ ေယာက္ စကၠဴပုံး တပုံး ႏွင့္ ျပည့္သြားသည္။ ေကာင္မေလးက ေကသီ့ဖက္ ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း “အမ အခန္းက အေနေတာ္ပဲ၊ တလ ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ အမ” “၆သိန္း” “သမီး တို႔ေနတာကေတာ့ ၇သိန္းခြဲ ေပးရတယ္။ ဒီထက္ေတာ့ နည္းနည္းက်ယ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးက ညီမေလးနဲ႔ ၂ ေယာက္ေနတာေလ” “မဆိုးပါဘူး။ တေယာက္ကို ၃သိန္းေက်ာ္ေလာက္ ပဲ က်တာေပါ့” ရန္ကုန္က ခိုအိမ္လို အခန္းက်ဥ္းေလးေတြထဲမွာ ေနၾကသူခ်င္း ဒီလိုပဲ ေျပာျဖစ္တတ္ၾကပါသည္။ ေကသီလည္း မ်က္ႏွာ ပူ သလို စိတ္က်ဥ္းၾကပ္သလို ခံစားခ်က္နည္းနည္းေရာ့သြားသည္။ တဖက္မွာလည္း လူတကာ ဝယ္ေနသည့္ ပစၥည္းတခု အတြက္ စိတ္ထဲမွာ ဒီေလာက္မထားသင့္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖသိမ့္ရ၏။ ပစၥည္း အစိတ္အပိုင္းေတြကလည္း ဆင္ရတာလြယ္ကူမည့္ ပုံရွိသည္။

ေကာင္ေလးကလည္း လုပ္ေနက် ကြၽမ္းက်င္ေန ပုံ ရသည္။ ခနေလး ႏွင့္ ပင္ ပုံေပၚလာ၏။ မ်က္ႏွာပူ တာနည္းနည္းေလ်ာ့သြားသည့္ ေကသီက ထမင္းစား စားပြဲေဘးက တလုံး တည္းေသာ ပုလပ္စတစ္ ကုလားထိုင္ေလးကို ေကာင္မေလး ကိုခ်ေပးၿပီး သူလည္းကုတင္ စြန္းမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ သည္။ “ရတယ္ အမ ၿပီးေတာ့မယ္။ မထိုင္ေတာ့ပါဘူး။” ေကာင္မေလး ေျပာတာ ဟုတ္ပါသည္။ အိမ္တြင္းမွာ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သည့္ ဘီးတဘီးတည္းပါေသာ စက္ဘီးေလး ကို အဂၤါ စုံစြာ ျမင္လာရၿပီ ျဖစ္သည္။ လက္ကိုင္ ၂ခုၾကားက Display ဘုတ္ျပားေလး တပ္လိုက္ၿပီးသည္ ႏွင့္ ေကာင္ေလးက ထရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ ကိရိ ယာေတြကို အိတ္ထဲ ျပန္ထည့္လိုက္သည္။ “အမ သုံးဖူးသလား” “ဟင့္အင္း” ျပန္ေျဖလိုက္သည့္ ေကသီ့ အသံက ေျခာက္ကပ္ အက္ကြဲေနသည္။ “ကဲ … ၿပီးရင္လည္း နင္ အျပင္ထြက္ေတာ့၊ ေအာက္ကပဲ ေစာင့္ခ်င္ေစာင့္” မ်က္ႏွာတည္တည္ ႏွင့္ ေကာင္မေလးက ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက တခ်က္ၿပဳံးၿပီး သူ႔အိတ္ေလးဆြဲကာ ျပန္ထြက္ သြားသည္။

ေကသီ့ကို ႏႈတ္ဆက္ ၿပဳံးလို႔ ယူဆႏိုင္ေပမယ့္ နဂိုထဲက စိတ္မလုံသည့္ ေကသီ့ မ်က္ႏွာေလး ပူရွိန္းသြား ရ သည္။ ေကာင္ေလး အျပင္ေရာက္ေတာ့မွ ေကာင္မေလးက တံခါးကို သြားပိတ္လိုက္ၿပီး စက္ဘီးေဘးကို တိုးဝင္လာ သည္။ ေကသီလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ရေအာင္ ကုတင္ အလယ္ပိုင္းေလာက္ကို တိုးထိုင္လိုက္သည္။ စက္ဘီးဆိုေပမယ့္ လက္ကိုင္ေအာက္က ဘီးတဘီးသာ ရွိၿပီး ေထာက္လို အျပား ႀကီး ၂ ခုျဖင့္ မယိုင္လဲ ေအာင္ေအာက္ က ထိန္းထားသည္။ ေကာင္မေလးက ထိုင္ခုံ ေအာက္ကအံေလးတခုကို ဖြင့္၍ ပလပ္ႀကိဳးတေခ်ာင္း ထုတ္ျပသည္။ “စာအုပ္ထဲမွာလဲ လမ္းၫႊန္ပါပါတယ္ အမ၊ ဒါက အားသြင္းဖို႔ပါ။ ပုံမွန္ နင္းေပးေနရင္ေတာ့ သူ႔ဟာသူ ဘက္ထရီက ခ်ာ ဂ်င္ ဝင္ေနၿပီး သတ္သတ္ အားသြင္းစရာမလိုပါဘူး။ အမ က လနဲ႔ ခ်ီ ၿပီး ပစ္ထားမိတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မစီးခင္ ၁ နာရီ ၂ နာရီ ေလာက္ ႀကိဳအားသြင္းထားလိုက္ရင္ display က အလုပ္လုပ္ပါတယ္။” ပုံးထဲက ပလပ္စတ္အိတ္ ႏွင့္ ထုပ္ထားသည့္ မန္ႏူရယ္ စာအုပ္ႏွင့္ စာ႐ြက္ေတြကို ကုတင္ေပၚခ်ေပးရင္း ေကာင္ မေလးက ေျပာသည္။

သူ႔ေလသံက ေစာေစာက အာလာပ သလာပ ေျပာတုန္းကလို မဟုတ္ဘဲ စာ႐ြတ္သလို ျဖစ္သြားသည္ကို ေကသီ သတိျပဳမိသည္။ “ဒါ ပါဝါ ခလုတ္ပါ ” လက္ကိုင္ ၂ ခုၾကားက တေပေလာက္က်ယ္မည့္ မွန္ျပင္ ေအာက္နားကို ႏွိပ္ျပရင္းေျပာသည္။ ကုမၸဏီ အမည္ ႏွင့္တျခား စာတန္းမ်ား ေပၚလာသည္။ ခန ၾကာေတာ့ ဘာသာစကားေ႐ြးဖို႔ ေပၚလာသည္။ “ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္၊ တ႐ုတ္ သုံးမ်ိဳးရပါတယ္။ အမ ဘယ္ဟာထားခ်င္သလဲ” “အင္း …အင္း..ဂလိပ္” “အမ နာမည္ က ေကေအဝိုင္ တီအိတ္ခ်္အိုင္ လို႔ေပါင္းတာလား” “ဟုတ္… ဟုတ္တယ္။” ေကသီ ေရငတ္သလို အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေနသည္။ ရင္ေတြလည္း တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ေန၏။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေကသီ့ ဖက္ကို လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘဲ သူလုပ္စရာ ရွိတာလုပ္ေနသည္။ “ရၿပီ၊ အမ ဒီဖက္ လက္ကိုင္ကို ခန ကိုင္ထားပါ။” ကုတင္ႏွင့္ စက္ဘီးၾကားထဲကို ကပ္ကပ္သပ္သပ္တိုးဝင္ၿပီး ဘယ္ဖက္က လက္ကိုင္ကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္လိုက္သည္။

စိတ္ ထဲမွာ ေခ်ာ္ေနသည္ဟု ထင္မိတာေၾကာင့္ ျပန္လႊတ္ၿပီး လက္ကို တင္ပါး ႏွင့္ ပြတ္လိုက္ရေသးသည္။ မ်က္ႏွာမွာလည္း ေခြၽးေတြ ျပန္လာမွန္း ေကသီသိေန၏။ “ဟုတ္ၿပီ၊ ျပန္လႊတ္လို႔ ရၿပီ အမ၊ လက္ေဗြကို မွတ္ထားလိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့ အမတေယာက္ပဲ ဖန္ရွင္ေတြ အကုန္သုံးလို႔ရမယ္။ တျခားလူတက္ထိုင္လည္း နင္း႐ုံ သက္သက္ပဲ ရမယ္။ ဒီမွာ ၾကည့္ အမ၊ ဒါက မန္မိုရီ ၅၀၀ ဂစ္ပါတယ္။ မန္မိုရီ ကဒ္ ထပ္ စိုက္လည္းရတယ္။” ေကာင္မေလးက မွန္ျပင္ေဘးက အံေလးတခုကို တြန္းဖြင့္၍ ကဒ္စိုက္ရမည့္ ေနရာျပသည္။ “ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကုမၸဏီက တခါတည္း ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြ သီခ်င္းေတြ ပါတယ္။ အမ မႀကိဳက္လဲ ဖ်က္ ပစ္လို႔ ထပ္ထည့္လို႔ရတယ္။ ဒီေထာင့္မွာ ၾကည့္လိုက္အမ” သူျပသည့္ ညာဖက္ ေအာက္နားကို ေကသီၾကည့္လိုက္မိသည္။ “normal နဲ႔ pleasure ဆိုၿပီး ရွိတယ္။ normal ကေတာ့ default ပဲ အမ၊ ပါဝါ အြန္တာနဲ႔ normal မွာ ရွိမယ္။ အမ ေျခနင္း ကို စနင္းတာနဲ႔ speed ရယ္ distant ရယ္ တက္လာလိမ့္မယ္။

ဒီဖက္ pleasure က…” ေကာင္မေလးက ခနရပ္ၿပီး စကၠဴပုံးႀကီးထဲက ေနာက္ထပ္ ဘူးတဘူး ကို ထုတ္လိုက္သည္။ ေကသီ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြ ေအးလာ၏။ “pleasure ကို ေ႐ြးလိုက္ရင္ ထိုင္ခုံ ေအာက္က ငုတ္ေလးတခု ထြက္လာမယ္။” သူေျပာသလိုပင္ ထိုင္ခုံေရွ႕ပိုင္းက ငုတ္တခု အေပၚကို ထိုးထြက္လာသည္။ ေကာင္မေလးက စကၠဴဘူးကို အျပင္က ပတ္ ထားသည့္ ပလပ္စတစ္ေတြကို လက္သည္းႏွင့္ ထိုးေဖာက္ခြာရင္း အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက် မရွိသည့္ စာ႐ြတ္သလို အသံမ်ိဳးျဖင့္ ဆက္ရွင္းျပ၏။ “အထဲမွာ ၄ လက္မ က စၿပီး ၅၊ ၆၊ ၇၊ ၈ ငါးေခ်ာင္းပါပါတယ္ရွင့္ ၊ အဲဒါကို ဒီလို” ဗူးထဲက ထြက္လာေသာ ပန္းေရာင္ အေခ်ာင္းႀကီးကို ေကသီ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ႏွင့္ ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားသလိုပင္ အဲဒါႀကီးကို ေစာေစာက ငုတ္ထိပ္မွာ စြပ္ၿပီး လွည့္လိုက္ရာ ထပ္ကနဲ အသံ ျမည္သြားသည္။ “အသံျမည္မွ သူက အံက်တယ္။ အသံမၾကားရရင္ေတာ့ ျပန္ျဖဳတ္ၿပီး ျပန္တပ္ပါ။ ဂ်ယ္သုံးခ်င္ရင္လည္း ဒီဘူးထဲမွာပါ ပါတယ္။ ကုန္သြားရင္ အျပင္မွာ ဝယ္လို႔လည္း ရပါတယ္။

သမီးတို႔ ဆီကို မွာရင္လည္း ၂ ဘူးအထက္ဆို ပို႔ေပးပါတယ္။ ျပန္ျဖဳတ္ရင္လည္း ခုနနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ လွည့္လိုက္ရင္ ျပဳတ္ထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးရင္ normal ကို ျပန္ေ႐ြးလိုက္ရင္ ဒါက ျပန္ဝင္သြားပါမယ္ ရွင့္။” “ဟို ..ဟိုေလ … သုံးေတာ့ ..သုံးေတာ့” “အမ တက္ထိုင္ၿပီး နင္းလိုက္႐ုံပဲေလ။ အမ နင္းတဲ့ အရွိန္ကို လိုက္ၿပီး သူက လႈပ္မွာပါ။ ေအာ္ ေမ့ေနလို႔” ေကာင္မေလးက ေနာက္ထပ္ ဘူးေသးတခု ဆြဲထုတ္ၿပီး ဖြင့္လိုက္ျပန္သည္။ အထဲက နားက်ပ္တခု ထြက္လာသည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးရွည္ရွည္ ႏွင့္တြဲထားေသာ အမဲေရာင္ ေလစုပ္ခြက္ ခပ္ေသးေသး ႏွစ္ခု။ “ဒီေဘးက အစိမ္းေရာင္ အေပါက္က နားၾကပ္ အတြက္ပါ၊ သီခ်င္းနားေထာင္ဖို႔ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ သုံးလို႔ ရပါတယ္။ အျပာ ေရာင္က စုပ္ခြက္ အတြက္ပါရွင့္။

စုပ္ခြက္က အတြင္း ဖက္ကို ဂ်ယ္နည္းနည္း ပြတ္ၿပီး သုံးရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ႏို႔သီး ေခါင္းမွာ တပ္ၿပီး ထိပ္က ဖုေလးကို ညႇစ္လိုက္ရင္ သူ႔ အလိုလို စုပ္သြားပါလိမ့္မယ္ ရွင့္။ မသုံးလည္း ရေပမယ့္ ဒါတပ္ ထားရင္ အေျခအေနကို ေမာ္နီတာ လုပ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ တပ္ျဖစ္ေအာင္ တပ္ဖို႔ေတာ့ ကုမၸဏီက အႀကံျပဳထားပါတယ္။ အမ သိခ်င္တာ မ်ား ရွိပါေသးလား။” “မ ..မ ..မရွိေတာ့ပါဘူး။” လိုအပ္ရင္ မမနီ ဆီ ဖုန္းဆက္ ေမးလို႔ ရႏိုင္ပါသည္။ “ဒါဆို သမီးကို ခြင့္ျပဳပါဦး ရွင့္၊ အားေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီပုံးခြံ သမီးယူသြားၿပီး အမႈိက္ပုံးထဲ ထည့္ေပးရ မလား။” ေကသီေခါင္း ညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ပုံးခြံႀကီးကို ေျခႏွင့္ နင္း၍ ျပားခ်ပ္သြားေအာင္ ေခါက္ယူၿပီး အခန္ထဲက ထြက္သြားသည္။ သူ႔ကို တံခါး အဖြင့္ အပိတ္ လိုက္လုပ္ေပးသည့္ အခ်ိန္မွာ ေကသီ ေျခေတြ လက္ေတြ တုန္ေနသည္။ တံ ခါးဝကေန ကုတင္ဆီကို ေလွ်ာက္လာရင္း ဒူးေတြ ေခ်ာင္သလို ျဖစ္ေနသည္ကို ခံစားရသည္။

အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ ေအာက္ ပိုင္း တေနရာက ခံစားခ်က္တခုက ေကသီ့ကို ဒုကၡေပးေနသည္။ ခုနက ေကာင္မေလး ေရွ႕မွာ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ဟန္လုပ္ေနခဲ့ရေပမယ့္ ဒါက ေကသီမႀကဳံဖူးေသးသည့္ အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ပါ သည္။ အ႐ြယ္ေရာက္စကထဲက ေကသီ့ကို ရံဖန္ရံခါ ဒုကၡေပးတတ္သည့္ ခံစားခ်က္တခုက အခု အခ်ိန္မွာ အျပင္း ထန္ဆုံး အရွိန္ျဖင့္ ထိုးႏွက္ေနသည္။ တလႈိက္လႈိက္ေမာေနေသာရင္ကို လက္ႏွင့္ အသာဖိရင္း အိပ္ရာေပၚသို႔ ေကသီ အ ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္လဲက်သြားသည္။ “အဲဒါ ငါရွည္တာ၊ ငါ ဆတ္ေဆာ့တာ၊ ရွာရွည္မိတာ၊ ေအာင္မယ္ေလး ရွက္လိုက္တာ၊ ဒီကေလးေတြ ေနာက္တခါလမ္းမွာ ေတြ႕ရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ” ေမြ႕ယာကို လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ အဆက္မျပတ္ထုရင္း ေကသီ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနမိသည္။

အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္သြားေတာ့မည့္ လက္ ႏွင့္ စိတ္ကို ထိန္းေနမိျခင္း ျဖစ္သည္။ ငိုလည္း ငိုခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။ “ကိုယ့္ ဟာကို လက္နဲ႔လဲ အဆင္ေျပေနတာကို၊ ငါ့ႏွယ္ေနာ္” အဲဒီေန႔က ဘီယာ နည္းနည္းမ်ားသြားတာေတာ့ မွတ္မိသည္။ ႐ုံးသမား ဆိုေတာ့ အထိုင္မ်ားလို႔ ေလ့က်င့္ခန္းေလး ဘာ ေလး လုပ္ခ်င္ေၾကာင္း မမနီ ကို ေျပာမိတာ ကလည္း ႐ိုး႐ိုးသားသား ပင္ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစက္ကို ဝယ္ထားဖို႔ မမနီ က တိုက္တြန္းေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မျငင္းခဲ့မိတာကိုေတာ့ ခုထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နားမလည္ေသးပါ။ မမနီ ေသြးထိုးေပး သည့္ အတိုင္း ဖုန္းထဲမွာ ခ်က္ခ်င္းလိုက္ရွာၿပီး ေငြေခ်လိုက္မိတာကလည္း တဒဂၤ မိုက္မဲမႈ သက္သက္လို႔ ထင္ပါသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ဒီအေၾကာင္းကို ေတြးမိတိုင္း ရင္တဖိုဖို ျဖစ္ရေပမယ့္ ခုေလာက္ႀကီးေတာ့ စိတ္မလႈပ္ရွားမိခဲ့ပါ။ မနက္ ျဖန္က်ရင္ မမနီက တျခားသူေတြၾကားထဲမွာ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးလာေလမလားလို႔ အေတြးဝင္လာေတာ့ ေကသီ ေငါက္ကနဲ ထထိုင္ၿပီး ဖုန္း ကို လွမ္းယူမိသည္။

“ေရာက္လာၿပီလား ေကသီ” မမနီက ဖုန္းကိုင္လိုက္တာႏွင့္ တန္းေမးသည္။ “ဟုတ္တယ္” ေလးေလးတြဲ႕တြဲ႕ ေကသီ အေျဖစကားကို မမနီက တမ်ိဳးထင္သြားပါသည္။ “အသံကေတာ့ ေလာေလာ လတ္လတ္ စမ္းသပ္ၾကည့္ထားတဲ့ အသံမ်ိဳးပဲ။ အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား” “အာ .. မဟုတ္ပါဘူး။ ခုမွ ေရာက္လာၿပီး ဆင္လို႔ ၿပီးတာ ဘယ္လိုလုပ္စမ္းသပ္ရဦးမွာလဲ။ စမ္းလည္း မစမ္းရဲပါဘူး။ ဒီတိုင္း တက္နင္းဖို႔ေတာင္ စိတ္ထဲမရဲ ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။” ဟိုဖက္ကေန မမနီ ရယ္ေနတာ ကို ေကသီၾကားရသည္။ “ဘာမွ ေၾကာက္စရာမလိုဘူး၊ အေသးဆုံးက ေနစၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္ ဟားဟား၊ အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္။ အရွိန္မ်ား သြား ရင္လည္း သူက သတိေပးလိမ့္မယ္။ တို႔လဲ စစခ်င္း ေတာ့ ေၾကာက္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ခနေလးပါပဲ။ ခ်က္ခ်င္း အဆင္ေျပ သြားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ေတာ့ အားတာနဲ႔ တက္ထိုင္မိေရာ၊ ေယာက္်ားရၿပီးတာေတာင္ တခါတေလ တက္နင္းမိေသး တယ္။ ဆက္သာလုပ္ညီမေလး။” မမနီ ဖုန္းခ်သြားတာေၾကာင့္ ေကသီ ဘာမွျပန္မေျပာလိုက္ရ။

ဟိုတရက္ကလို ဘီယာမူးေနရင္ေတာ့ မမနီ ႏွင့္ ဒီ အ ေၾကာင္းေတြကို တခုခုေတာ့ အေခ်အတင္ေျပာျဖစ္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ အခုကေတာ့ ဘာေတြေျပာရ ေမးရမလဲ ဆိုတာ ကိုေတာင္ ေကသီ မသိပါ။ မမနီက ေျမႇာက္ေပးေတာ့ ေကသီ့ဖက္က ျပတ္ျပတ္သား သား မျငင္းဆန္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ တခါတေလ ေပၚလာတတ္သည့္ စိတ္ ဆႏၵေတြကို ခြၽန္းအုပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ခက္ေၾကာင္း မသိစိတ္ က သိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ထင္သည္။ အမွန္ အတိုင္းေျပာရရင္ မမနီ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိေပမယ့္ မမနီဆီက ေက သီ တိတ္တခိုး သင္ယူခဲ့မိတာ ေတြအမ်ားႀကီး ရွိသည္။ အေသြးအသားေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ စိတ္ဆႏၶကို မလိုအပ္ဘဲ တရားလြန္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းက မေကာင္း ဆိုသည့္ အေတြးကို မမနီေၾကာင့္ ေကသီရခဲ့သည္။ “တခ်ိဳ႕ အပ်ိဳႀကီးေတြ ေဂါက္ကုန္ၾကတဲ့ အထဲမွာ အဲဒါေၾကာင့္ အမ်ားႀကီးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က မတရားထိန္းလြန္းတယ္။ အဲဒီ စိတ္ကို ဖိလြန္းရင္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ နသိုးႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ ေဂါက္ကေရာ၊ လိုခ်င္လြန္းလို႔ အစြန္းေရာက္ၿပီး ေဂါက္ တာေတြလဲ ရွိတာေပါ့ေလ။

အဲဒါကို လူေတြက လင္တ႐ူး ဆိုၿပီး အကုန္သိမ္းက်ဳံး ထင္ေနၾကတာ၊ အမွန္က မတူ ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သဘာဝကို လက္ခံရင္ တသက္လုံး အပ်ိဳႀကီး လုပ္လည္း အေမေပးတဲ့ လယ္တကြက္ေၾကာင့္ ျပႆနာ ျဖစ္ မွာမဟုတ္ဘူး။” ဟု မမနီက ေကသီတို႔ကို ပို႔ခ်ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သဘာဝတရားကို လက္ခံဖို႔ ေကသီဆုံး ျဖတ္ခဲ့သည္။ အရင္က အမွတ္တမဲ့လိုလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညာရင္း လက္နဲ႔ မထိတထိပြတ္၍ စိတ္ေျဖမႈမ်ိဳး ရွိခဲ့ ဖူးေပမယ့္ မမနီႏွင့္ ေပါင္းမိ ၿပီးေနာက္မွာ စိတ္ရွင္းရွင္းႏွင့္ အခ်ိန္ယူလုပ္တတ္လာသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ တေယာက္ ျဖစ္သည့္ မမနီက ပြင့္လင္း သည္။ ေကသီတို႔လို အငယ္ေတြကို သူ႔အေတြ႕ အႀကဳံ သူ႔ခံစားမႈေတြ အေၾကာင္း ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း ပင္ေျပာျပတတ္သည္။ တခ်ိဳ႕ မိန္းကေလး ေတြက မမနီကို သူတို႔ ကိစၥေတြ ေျပာဆို အႀကံေတာင္းၾကတာကို ေဘးကေန နားေထာင္ရင္း ေကသီ လည္း အဆင့္ေတြ တက္လာခဲ့ရသည္။ အခုဆိုရင္ တပတ္ကို အနည္းဆုံး ၂ ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာ ဒါမွမ ဟုတ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ က်က်နန အာသာေျဖမိသည့္ အေျခအေနသို႔ ေကသီေရာက္ လာသည္။

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်ိဳ႕၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ႕က က်ားအဂၤါ အတုေတြ သုံးၾကေၾကာင္း ရိပ္မိသိရွိေနေပမယ့္ အဲဒီ ေလာက္ အထိေတာ့ ေကသီ အဆင့္ မတက္ရဲေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့လည္း စိတ္လိုက္မာန္ပါ မွာမိခဲ့သည့္ စက္တလုံးက အိပ္ရာေဘးတြင္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေကသီ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ အိပ္ယာမွ က်ဳံးထလိုက္ၿပီး အသက္ကို ျပင္းျပင္း တခ်က္ရႈလိုက္၍ စက္ကို ပါဝါဖြင့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တုန္ရီေသာ လက္ေတြႏွင့္ ဟိုေကာင္မေလး ျပထားသည့္ အတိုင္း လက္ကိုင္ကို ေခြၽးစိုေနေသာလက္မ်ားျဖင့္ တင္းတင္း ကိုင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ မွန္ျပင္၌ “Welcome back Kay Thi” ဆိုသည့္ စာသားေပၚလာ၏။ အလန႔္တၾကားျဖင့္ လက္ကိုျပန္ လႊတ္လိုက္ၿပီး ေကသီေတြေတြေလး ရပ္ေနမိ၏။ မ်က္စိကို မွိတ္၍ ခ်ည္တုံ ခ်တုံ ျဖစ္ေနရင္း “ခ်က္ခ်င္း အဆင္ေျပသြားမွာ ပါ” ဆိုေသာ မမနီစကားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိသည့္ အခါ လက္က အလိုလို အက်ၤ ီဇစ္ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။ “ဘာမွ မေတြးေတာ့ဘူး။” စိတ္မရွည္သလို ေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီးေျပာလိုက္ရင္း ဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္မိ၏။

ထိုေနာက္ ရွီကနဲ အသံရွည္တခုႏွင့္ အတူ ေကသီ့ စကပ္လည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပုံက်သြားသည္။ အတြင္းခံ ၂ ခုလည္း ခနခ်င္းပင္ အိပ္ယာေပၚသို႔ေရာက္ သြား၏။ ထို႔ေနာက္ ခုန ေကာင္မေလးက အေခ်ာင္း ၅ ေခ်ာင္းပါသည္ ဆိုေသာ ဗူးကို ကေသာ ကေမ်ာ ဖြင့္ မိသည္။ လက္တုန္ေနေသာေၾကာင့္ အားလုံး အိပ္ယာေပၚျပဳတ္က်ကုန္သည္။ အစဥ္လိုက္ စီထားတာလည္း ပ်က္သြား၍ အိပ္ယာ ေပၚတြင္ ျပန္ခ်စီၿပီး အေသးဆုံးကို ေ႐ြးထုတ္လိုက္သည္။ မွန္ျပင္ေပၚက Pleasure ကို ဖိလိုက္ေတာ့ ထိုင္ခုံမွာ ငုတ္က ေလး ထြက္လာသည္။ ေခြၽးေစးေတြႏွင့္ လက္ေခ်ာ္ေနေသာေၾကာင့္ ဟိုေကာင္မေလး ေျပာသလို ခ်ပ္ ကနဲ အသံျမည္ၿပီး အံက် သြားေအာင္ သုံးေလးႀကိမ္ ႀကိဳးစားလိုက္ရသည္။ ၿပီးမွ တဖန္ ေရေဆးဖို႔ စိတ္ကူးရတာေၾကာင့္ ကပ်ာကယာ ျပန္ျဖဳတ္ၿပီး ေရေျပးေဆးရသည္။ ေရလုံးဝ ေျခာက္သြားေအာင္ တစ္သွ်ဴးႏွင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ သုတ္ရ ျပန္သည္။ ေယာက္်ား အဂၤါ ႏွင့္ တပုံစံတည္း တူေအာင္လုပ္ထားသည့္ အေခ်ာင္းေလးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္တြယ္ကာ ေရေဆး ရ၊ သုတ္ရ လုပ္ေနရင္း ေကသီ့ရင္ေတြ တဝုန္းဝုန္းခုန္ေနသည္။

လည္ေခ်ာင္းေတြလည္း ေျခာက္ေသြ႕အက္ကြဲလာသလို ခံ စားရသည္။ ဘာမွန္း မသိသည့္ တစုံတရာကို အာသာငမ္းငမ္း လိုခ်င္စိတ္ေတြလည္း ျဖစ္ေနသည္။ အေခ်ာင္းကို ေနရာတက်တပ္ၿပီးေတာ့ လိုလိုမယ္မယ္ ဂ်ယ္ ခပ္မ်ားမ်ား သုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္မေလး ေျပာ သည့္ အတိုင္း ႏို႔သီးထိပ္ဖ်ားမွာ စုပ္ခြက္ေတြ တပ္လိုက္ၿပီး ပင္ထိုးသည္။ ေကသီ ေခါင္းထဲမွာ မူးေနသည္။ ရင္သားထိပ္ ဖ်ားက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ခံစားမႈက တကိုယ္လုံးကို ပ်ံ႕ ႏွံေနသလို ပင္။ စက္ေပၚကိုတက္လိုက္ေတာ့ ဒူးေတြ တုန္ေနသည္။ ဘာမွလည္း မလုပ္ရေသးဘဲႏွင့္ လႈိက္လႈိက္ၿပီးေတာ့ ေမာေနသည္။ အႀကီးဆုံး အ႐ြယ္အစားအေနျဖင့္ လက္ခလယ္ေလာက္သာ ဝင္ဖူးသည့္ အေပါက္ကေလးထဲသို႔ ရာဘာေခ်ာင္းကို ထည့္ဖို႔ ေကသီ႐ုတ္တရက္ စိတ္မွာမရဲပါ။ အေသးဆုံးဆိုေပမယ့္ ေကသီ့လက္ခလယ္ထက္ေတာ့ ဒီအေခ်ာင္းက မ်ားစြာႀကီးေန ပါသည္။

မရည္႐ြယ္ပါဘဲႏွင့္ လက္က တြင္းဝဆီေရာက္သြားေတာ့ မႀကဳံဖူးေလာက္ေအာင္ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနတာကို စမ္းလိုက္မိ သည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ လက္ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလး လုပ္ၿပီးမွ ေရာက္လာရမည့္ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ သက္ျပင္းႀကီးတခုကို ေလးေလးပင္ပင္ ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ အသက္ကိုေအာင့္၍ အဝတြင္ေတ့ထားလိုက္ၿပီး ေကသီဖိထိုင္ ခ် လိုက္သည္။ ေကသီ့ ညီမေလးက စူပါ အဆင့္ေရာက္ေအာင္စို႐ႊဲေနသည့္ အျပင္ ဂ်ယ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လိမ္း ထားလို႔ ထင္သေလာက္ေတာ့ မနာပါ။ ဒါေပမယ့္ တင္းက်ပ္သည့္ ခံစားမႈတခုက ဝမ္းဗိုက္မွသည္ ရင္ေခါင္းအထိ ေပါင္တံ ေတြ တေလွ်ာက္မွသည္ ဒူးအထိေရာက္သြား၏။ ေကသီ့ ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။

ေကသီတခါမွ မၾကားဖူး သည့္ အသံတခုက ရင္ေခါင္းမွေန၍ ေျခာက္ကပ္ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းကို ျဖတ္သန္း ထြက္က်လာ၏။ တင္ပါး ၂ ခုက ထိုင္ခုံႏွင့္ ထိသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေကသီ့ လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ေနရသည့္ ေဝဒနာႏွင့္ ရင္တြင္းက ခံစားမႈမ်ိဳးကို တခါမွ မႀကဳံဖူး မေတြးၾကည့္ဖူးတာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ခံစားရခက္ သည့္ ေဝဒနာကေန ေရွာင္ႏိုင္ရန္ စက္ေပၚကေန ျပန္ဆင္းဖို႔ ေကသီ မေတြးမိေတာ့ပါ။

အံကို တင္းတင္းႀကိတ္လိုက္ရင္း ေျခနင္းတဖက္ကို နင္းခ်လိုက္မိသည္။ အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကိ ပြတ္တိုက္ၿပီး အေခ်ာင္းႀကီး ျပန္ထြက္သြားေသာ အခါ ေကသီ့ရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ျဖစ္သြား သည္။ ေျခနင္းတပတ္လည္၍ အေခ်ာင္းျပန္တက္လာခ်ိန္တြင္ တနင့္နင့္ ခံစားမႈတခု ေၾကာင့္ ေကသီ အသံထြက္ညည္း လိုက္မိသည္။ အားစိုက္၍ တပတ္ခ်င္း ခပ္ေျဖးေျဖးနင္းရင္း ေကသီငိုခ်င္လာသည္။ မ်က္ရည္မက်ေပမယ့္ ရႈိက္မိသည္။ ညည္းမိသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ျမန္ျမန္ေလး နင္းမိသည္ကိုလည္း သတိမမူမိေတာ့ပါ။ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေက သီ့ ညီးသံ ရႈိက္သံေတြ ႏွင့္ တစထက္တစ ပိုဆူလာသည္။ လက္ကိုင္ကို ေကသီတင္းတင္း ဆုပ္ထား၏။ အေခ်ာင္း ျမင့္တက္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ လူပါ အေပၚကို ေျမာက္တက္ မသြားေအာင္ သူ၏ တင္ပါးေတြက ထိုင္ခုံႏွင့္ ထိၿပီး ျပားကပ္သြားသည္အထိ အေပၚကေနဖိထားမိသည္။ ေကသီအရမ္း ေမာပါသည္။ ဒါေပမယ့္ နင္းေနတာကို ရပ္ဖို႔ ေခါင္းထဲ မေရာက္ပါ။ ေျခနင္းကို တပတ္ၿပီးတပတ္လည္ေအာင္ ဆက္ခါ ဆက္ခါ နင္းေနဖို႔ပဲ သိသည္။

အတြင္းသားေတြက နာသည္။ ဒါေပမယ့္ မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္။ နင့္ကနဲနင့္ကနဲ ခံစားမႈက ေကသီ့တကိုယ္လုံးကို တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေစ၏။ ေလေပြလႈိင္းတခုကို စီးမိေနသလို ေကသီ့ စိတ္က နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ တရစ္ရစ္ႏွင့္လည္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားထဲက ဘယ္လိုမွန္း မသိသည့္ ခံစားမႈက ေသြးေၾကာေတြ အတိုင္း တကိုယ္လုံသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ စီးဆင္းေနသည္ဟု ထင္သည္။ အသက္ ကို ပင္ပန္းႀကီးစြာ ရႉရင္း ထိုခံစားမႈေနာက္ သို႔လိုက္ေနမိသည္။ ထိုအရာကို အမိအရဖမ္းလိုက္ႏိုင္ရင္ ေကသီ့အတြက္ တခု ခု ရေတာ့မလို အသိမ်ိဳးျဖင့္ လိုက္ဖမ္းမိသည္။ ရင္သားထိပ္ဖ်ားက တင္းက်ပ္မႈကလည္း ေကသီ့ကို မြတ္သိပ္မႈတခု ေပး ေနသည္။ ပါးစပ္က ဘာသံေတြ ထြက္ၿပီး ဘာေတြ ေျပာေနမိမွန္းလည္း ေကသီ မသိပါ။ ထို႔ေနာက္ လႈိက္ကနဲလႈိက္ကနဲ ခံစားမႈတခု ကတကိုယ္လုံးသို႔ လႈိင္းဂယက္လို ပ်ံ႕ ႏွံ႔သြားသည္။ တႀကိမ္တည္းတဟုတ္။ ေရျပင္သို႔ ခဲပစ္ခ်လိုက္ေသာ လႈိင္းဂယက္မ်ား တလိမ့္လိမ့္ ျပန႔္ကားသြားသလို တလိပ္လိပ္ ႏွင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျခနင္းကို တပတ္ၿပီး တပတ္နင္းေနေသာ ေျခ ေထာက္ေတြက အလိုလို ရပ္တန႔္သြားရ၏။

မ်က္လုံးေတြ ေမွးစင္းက်သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ေမး႐ိုးေတြက တဖက္ဖက္ကို ေစာင္း႐ြဲ႕သြားလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ႀကီးမားရွည္လ်ားေသာ ညည္းသံတခု ျပဳလိုက္မိရင္း လက္ကိုင္ေပၚသို႔ ေကသီေမွာက္က်သြားသည္။ ေမာပန္းျခင္း၊ ႏြမ္းလ် ျခင္း ထို႔ေနာက္ အဲဒါေတြ ေနာက္ကြယ္က ဘာမွန္းမသိေသာ ျပည့္စုံမႈတခု။ ေကသီ့ တကိုယ္လုံးမွာ အားအင္ေတြ အကုန္ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္သည္။ “ကြန္ဂရက္က်ဴေလး ရွင္း ေကသီ၊ စတင္ၿပီး ၇မိနစ္နဲ႔ ၄၃ စကၠန႔္မွာ အထြဋ္ အထိပ္ကို ရခဲ့ပါတယ္။ ပ်မ္းမွ် အရွိန္ တနာရီကို ၁၄ ဒႆမ ၅ ကီလိုမီတာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကယ္လိုရီ ၄၀ ေလာင္ကြၽမ္းခဲ့ပါတယ္။” အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ စက္က ေျပာလာသည့္ အသံက ဟိုအေဝးႀကီးမွ လာေနသလိုလိုပင္……ၿပီး။

စွဲလမ်းနေတာနင့်ပါ့

ကျုံတညီ”ရွာကြီးက အိမ်ခြေ ၇၀၀ နီးပါးရှိပြီး မြို့မကျ တောမကျ ဒိုင်နယ်ရ ွာကြီးတရွာ ဖြစ်လေသည်။ရ ွာကြီးက အရှေ့ဖက်ကို မျက်နှာမူ၍တောင်မြောက်သ ွယ်တန်းထားသော ရွာလမ်းမကြီးသုံးလမ်းရှိလေသည်။ ရွာဓလေ့အရ အရှေ့ဖက်ဆုံးမှ ရွာလမ်းမကြီးဖက်ကို အရှေ့ပိုင်းဟုခေါ်ဝေါ်ကြပြီး နောက်ဖက်ဆုံးရှိရွာလမ်းမကြီးအပိုင်းကိုတော့ အနောက်ပိုင်းဟုခေါ်၍ အလယ်ရှိရ ွာလမ်းမကြီးအပိုင်းကိုတော့အလယ်ပိုင်းဟု ခေါ်လေသည်။ အလယ်ပိုင်းဟုခေါ်သော ရွာအလယ်လမ်းမကြီးတ ွင်အခြားလမ်းမကြီး များနည်းတူလူနေအိမ်များမှာကိုယ့်ခြံကိုယ့်ဝန်းဖြင့်ဆက်တိုက်တည်ရှိနေပြီး တနေရာတ ွင်တော့လူနေအိမ်ခြံဝန်းနှစ်ခုကြားတ ွင်လူနေအဆောက်အဦးမရှိသော မြေက ွက်လပ်ကြီးတခုရှိနေလေသည်။ ထိုမြေက ွက်လပ်ကြီးမှာ ရွာရှိလူငယ်လူရွယ်များနှင့်ကလေးများ ကောင်းစွာအသုံးချခြင်းကို ခံနေရလေသည်။လူငယ်လူရ ွယ်များက ဘောလုံးဘောလီဘော ပိုက်ကျော်ခြင်း ကစားကြရန်အသုံးပြုသက ဲ့သို့ ကလေးများကလည်း တုတ်စီးထိုး ဖန်ခုံ ဒိုးပစ်ကစားရန်ကောင်းကောင်းကြီး အသုံးပြုလျက်ရှိလေသည်။

ကလေးသံများက ထိုမြေက ွက်လပ်တ ွင်တနေကုန်မစဲတတ်။မွန်းတည့် နှင့်နေမွန်းလ ွဲကာစ နေပြင်းသောအချိန်လောက်သာ ကလေးသံစဲတတ်သည်။ဒါပေမဲ့ လုံးဝကြီး သူတို့အသံမကြားရတော့တာတော့မဟုတ်ပေ။ ထိုမြေက ွက်လပ်ကြီးဘေးနှစ်ဖက်တ ွင်ရှိသော လူနေခြံဝန်းများမှ သစ်ပင်ရိပ်များတ ွင်ခိုကပ်၍ ကစားနေသော ကလေးငယ်များက မပြတ်ရှိတတ်လေသည�်.. ထိုမြေက ွက်လပ်ကြီး၏ မြောက်ဖက်တ ွင်ကပ်လျက်တည်ရှိသော ခြံဝန်းအတ ွင်းရှိ ထရံကာအိမ်မှာ အသက်၃၀ လောက်ရှိသော စန်းရီမ ဆိုသူ၏ နေအိမ်ဖြစ်လေသည်။ စန်းရီမ ယောက်ျားက ကျော်သီဟ ဆိုသူဖြစ်ပြီး မြို့တ ွင်သ ွားရောက်၍ အလုပ်လုပ်ကိုင်နေကာ ရွာတ ွင်မရှိတာကများသဖြင့်ကျော်သီဟ၏နာမည်က မထ ွက်ဘ ဲ သူ့မိန်းမ စန်းရီမ ကိုသာ လူသိများရလေသည်။

စန်းရီမက လူသိများတာလ ဲ မပြောနှင့်သူ့သားဖိုးကုလား အခုလေးနှစ်သားရောက်နေပြီဖြစ်သော်လည်း အပျိုတုန်းက ကာလသားတေ ွဝိုင်းဝိုင်းလည်နေရသည့်အလှအပတေ ွမှာ တည်ရှိနေဆ ဲဖြစ်သည်။တောသူတောင်သားဘဝ ဖြစ်သလို ဝတ်စားနေထိုင်ကြသော်လည်း စန်းရီမကိုသေသေချာချာပြင်ဆင်လိုက်လျှင်ဗွီဒီယို မင်းသမီးလုပ်နိုင်သည်ဟု တရွာလုံးက ပြောစမှတ်ပြုကြသည်။သူမကိုတော့ တိုက်ရိုက်မပြောရဲပါ။စန်းရီမ စိတ်မထင်လျှင်ရန်တေ ွ့ခံရမည်။အတုတ်ခံရမည်ဖြစ်သည်။ စန်းရီမကလည်း ဒီလိုစွာလန်ကျဲသော မိန်းမစားမျိုးဖြစ်လေသည်။ စန်းရီမ၏လင်ဖြစ်သူကျော်သီဟက တလကိုတကြိမ်လောက်သာ အိမ်သို့ပြန်လာလေ့ရှိသည်။တည နှစ်ညအိပ်ပြီး ပြန်သ ွားတတ်သည်။ကျော်သီဟ ရသောလုပ်အားခက နှစ်အိုးခွ ဲစားနေရသလိုဖြစ်နေသဖြင့်စန်းရီမတို့သားအမိအတ ွက် မလောက်မငှဖြစ်ရသောကြောင့်စန်းရီမမှာ သူ့ခြံရှေ့ရ ွာလမ်းမဘေးတ ွင်ဝါးတန်းထိုး၍ မုန့်ဟင်းခါးရောင်းသည်။တနေ့ကိုတထောင်လောက်မြတ်တော့စန်းရီမတို့သားအမိ ကျော်သီဟပေးသောငွေနှင့်ပေါင်းကာ ဝတ်ကာစားကာဖြင့်တိန်တိန်မြည်နေသည်။

အခုလည်း ရွာမှ မျက်နှာဖုံး ဦးဘရီ၏ မြေးလေးရှင်ပြုရှိသည်။အလှုရက်က ၄ ရက်မျှသာလိုတော့သည်။ဒါကြောင့်အနောက်ပိုင်းရှိအပျိုကြီးမစိန်မှီစက်တ ွင် အပ်ထားသော အဝတ်အစားများကိုယူရန်စန်းရီမ အိမ်မှထ ွက်လာခဲ့သည်။စန်းရီမက ပွဲလမ်းသဘင်အလှုအတန်းသ ွားလေ့မရှိ။အခု ဦးဘရီအလှုမို့သာ မသ ွားမဖြစ်၍ စီစဉ်နေရခြင်းဖြစ်လေသည�်. ဦးဘရီကလည်း စန်းရီမကို လာဖြစ်အောင်လာရန်ခေါ်ထားသည်မဟုတ်ပါလား။ စန်းရီမ အပျိုကြီးမစိန်မှီစက်သို့ထ ွက်၍အလာခြံဝရောက်မှတဖက်မြေက ွက်သို့ ခေါင်းငှဲ့ကြည့်လိုက်သည်။သူ့သားဖိုးကုလား ဘုတ်စုတို့အုပ်စုနှင့်ဒိုးပစ်နေသည်ကို တေ ွ့လိုက်ရသဖြင့်စိတ်ချလက်ချ ထ ွက်လာခဲ့လေတော့သည်။ “ဟယ်….မမစိန်…..အင်္ကျီက ခါးတင်လေးချုပ်ထားတယ်….ဒုက္ခဘ ဲ ကျမပြောတာ ခါးရှည်လေ…..” စန်းရီမ အက ၤျီကို ဖြန့်ကြည့်ရင်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပြောလိုက်မိသည်။ “စန်းရီမကလ ဲ…..အမက ကောင်းမယ်ထင်လို့လုပ်လိုက်တာဟ….ညီးက တင်ကားတော့ခါးတင်လေး ဝတ်ရင်တင်ပါးအလှပေါ်တာပေါ့ဟ ဲ့….” “အာ……မမစိန်ကလ ဲ……အဲဒါကြီးကို ဝိုင်းကြည့်နေမှာကြောက်တာ….” “ဘာ….ဘယ်လို….ဟင်း..ဟင်း…..ဟင်း….ဟင်း….” “အဟင်း…..ဟင်း….” ပြောရင်းက နှစ်ယောက်သား တယောက်မျက်နှာတယောက်ကြည့်၍ ရီလိုက်ကြမိလေသည်။

“က ဲပါ….အင်္ကျီချွတ်လိုက်ပြီး ဝတ်ကြည့်လိုက်ပါအုံး…..တခါထ ဲလိုတာရှိလ ဲ လုပ်ပေးလိုက်ရအောင်….လာ…အထ ဲကို….” အပျိုကြီးမစိန်မှီခေါ်ရာ အတ ွင်းခန်းထ ဲသို့စန်းရီမလိုက်ပါလာသည်။အထ ဲရောက်တော့ အပေါ်မှဝတ်ထားသော အင်္ကျီကို စန်းရီမက ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ “ဟယ်….ငါ့ညီမက ကလေးအမေသာဆိုတယ်…..ရင်ဘတ်ကလှတုံးတော့…” စန်းရီမ၏ဘော်လီအင်္ကျီထ ဲမှ ပြည့်တင်း၍ အစ်ထ ွက်နေသော တင်းတင်းရင်းရင်း�ရင်သားအစုံကိုကြည့်ရင်း မစိန်မှီက ပြောသည်။ “ဖိုးကုလားဘ ဲ……လေးနှစ်ထ ဲရောက်နေပြီ…..နောက်ပြီး ကိုစိန်ဦးကလ ဲ ဒီမှာနေတာမှ မဟုတ်တာ….” “….ဘာဆိုင်လို့လ ဲအေ့…..” “မမစိန်တို့အပျိုကြီးတေ ွ…….မသိပါဘူး…..” “ထားပါတော့…..ထားပါတော့….က ဲပါ…..အင်္ကျီကိုဝတ်လိုက်ပါအုံး…” တောသူတောင်သားလ ဲဖြစ်အပျိုကြီးလ ဲဖြစ်သော မစိန်မှီတစ်ယောက်ဒီလောက်ပင် ရိုးအလှသည်။

အပျိုကြီးမစိန်မှီစကားအဆုံး စန်းရီမက လက်ထ ဲမှအက ၤျီအသစ်လေးကို ကောက်၍ ဝတ်လိုက်လေတော့သည်။…..ဟေ့……သံခဲ…..” “….ဘာလ ဲက ှ…..ခေ ှးလေး….” “မင်းသိပြီးပြီလား……ဦးဘရီကြီး မိန်းမယူတော့မယ်ဆိုတာ…..” ဒီစကားသံသ ဲ့ကန ဲ ကြားလိုက်ရတော့ ခြံစည်းရိုးအနီးအဝတ်ထိုင်လျှော်နေသော စန်းရီမက ဘေးမှမြေက ွက်လပ်ဖက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ မြေက ွက်လပ်ထ ဲတ ွင်အသက်ဆယ့်သုံးလေးနှစ်ခန့်ရှိသော ကောင်လေးသုံးယောက်ခြံစည်းရိုးဘေး သစ်ပင်ရိပ်တ ွင်ထိုင်ကာ လောက်စာလုံး လုံးနေကြသည်။ “ခေ ွးလေးရာ…..ဟုတ်မှလ ဲ…..လုပ်ပါက ွာ…..ဦးဘရီကြီးကအသက်လ ဲကြီးလှပြီဥစ္စာ….�နောက်ပီး သူ့မြေးကိုတောင်ဟိုနေ့ကဘ ဲ သက င်္န်းစည်းလိုက်သေးတာ…” “မဟုတ်ဘူး……သံခဲရ….ဦးဘရီက အသက်ငါးဆယ်လောက်ဘ ဲရှိသေးတာ…ငါ့အဖေနဲ့ အသကျအတူတူဘ ဲက ှ…..” ဒီတခါဝင်ပြောလိုက်တာက သူတို့နှစ်ယောက်လုံးရန်ရွံ့တုံးလေးတေ ွ တေပေးနေသူ ချက်စူဖြစ်သည်။ “မင်းကို….ဘယ်သူကပြောလို့လ ဲ…..ခွေးလေးရ……” ဒီမေးခ ွန်းကြားလိုက်ရတော့….ဆတ်ကန ဲခေါင်းထောင်ကာ နားစွင့်လိုက်သူကတော့ စန်းရီမပင်ဖြစ်လေသည်။

“….မနေ့က ငါတို့အိမ်ကို ဦးဘရီကြီးလာတယ်က ွ….ပြီးတော့ သူအိမ်ထောင်ပြုတော့မယ်ဆိုတ ဲ့အကြောင်း….ငါ့အဖိုးကိုပြောတာ….ငါကြားလာခဲ့ရတာ …သံခဲရ….” “မင်းအဖိုးကို……သူကဘာကိစ္စလာပြောရတာတုံး….” ရွာက အလယ်တန်းကျောင်းမှာ ခုနှစ်တန်းရောက်နေပြီဖြစ်သော သံခဲက စေ့စေ့စပ်စပ်မေးသည်။ “အဖိုးက ငါတို့ကိုတခါကပြောဖူးတယ်……သူတို့ဒီရွာကို ငယ်ငယ်ကပြောင်းလာကြတုံးက အဲဒီဦးဘရီကြီးရဲ့အဖေန ဲ့ အတူတူလို့ပြောတယ်…..အရင်ကလည်းဝါကျွတ်ရင်ဦးဘရီက အဖိုးကို လာလာကန်တော့တယ်က ွ……..” ခွေးလေး၏စကားကြောင့်သံခဲက ဘာမှအတ ွန့်မတက်တော့ပေမ ဲ့ဘေးမှ ချက်စူက ဝင်၍မေးသည်..ဦးဘရီက ဘယ်သူကိုယူမှာမို့လ ဲက ွ…..” ဒီစကားကြားတော့စန်းရီမလက်ထ ဲက အဝတ်ကိုဇလုံထ ဲပစ်ချကာ ကောင်လေးတေ ွရှိရာ ဖက်လှဲ့၍ သေသေချာချာ နားထောင်လိုက်သည်။

“ငါပြောလိုက်ရင်……မင်းတို့အံ့သြသ ွားမှာဘ ဲ….” “ပြောမှာသာပြောစမ်းပါက ွာ…..” “ဦးဘရီနဲ့ယူမှာက ဟိုအပျိုကြီး မစိန်မှီလေက ွာ…..” “….ဟင်…” ဒီတခါ ‘ ဟင်‘ လိုက်တာက စန်းရီမဖြစ်ပြီး ဟင်ကနဲ အာမေဋိတ်သံပြုကာ ဆတ်ကနဲထ၍ အိမ်ပေါ်သို့တက်သ ွားလေတော့သည်။ ကလေးတေ ွစကားမို့ယုံရတာခက်ပေမဲ့ယုံချင်စရာကောင်းအောင်လည်း အကြောင်းအချက်က ခိုင်လုံနေလေသည်။ ဒါကြောင့်ဒီလူကြီး အလှုမတိုင်မီတပတ်လောက်ထ ဲက မတေ ွ့တော့တာ။အခုအလှု ပြီးလို့ငါးရက်ထိပင်ဖြစ်သည်ဟု စန်းရီမတေ ွးလိုက်မိသည်။ပြီးတော့ ဟုတ်မဟုတ်ကိုလည်း ဆက်၍စုံစမ်းကြည့်ရန်စန်းရီမ စိတ်ကူးလိုက်မိလေသည် နောက်တနေ့မနက်…“စန်းရီမ မုန့်တပွဲအကြော်မထည့်နဲ့…..” စန်းရီမ ဟင်းရည်အိုးမွှေနေရာက လှည့်ကြည့်လိုက်တော့အသက်၅၀ လောက်ရှိသော ဒေါ်ည ွန့်ဆိုသူဖြစ်ကြောင်း တေ ွ့လိုက်ရသည်။

အသံကြား၍ မုန့်စားနေသော မမြိုင်ဆိုသော မိန်းမကြီးကလည်း ဒေါ်ည ွန့်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည�်..“…..မည ွန့်…..ဘယ်ကလှည့်လာတာလ ဲ….” “အော်………ဘယ်သူများလ ဲလို့မမြိုင်ကိုး……” ပြောလ ဲပြော မမြိုင်ဘေး ဝါးတန်းလျားတ ွင်ဒေါ်ည ွန့်ကဝင်ထိုင်သည်။ “ရော့…….အဒေါ်…….မုန့်ပန်းကန်…..” စန်းရီမ လှမ်းပေးလိုက်သော မုန့်ဟင်းခါးပန်းကန်ကိုလှမ်းယူပြီး ဒေါ်ည ွန့်က မမြိုင်ဖက်သို့ လှည့်၍ကြည့်သည်။ “……မမြိုင်……နင်ကိုဘရီသတင်းကြားပြီးသ ွားပြီလား….” စန်းရီမ ရင်တေ ွ ဒိန်းကနဲခုန်သ ွားသည်။ “…..ဘာကြားရမှာတုန်း….မည ွန့်ရ….မနေ့ကတင်သူ့သားခင်အောင်အိမ်က ထ ွက်လာတာ…..တေ ွ့လိုက်ရသေးတယ်……” “…..ဘရီက စိန်မှီန ဲ့…..ယူမလို့တ ဲ့အေ့……”

“……ဟေ…..ဟုတ်လို့လား…..” မမြိုင်ပါးစပ်နားရောက်နေသော မုန့်ဇွန်းကို ပန်းကန်ထ ဲသို့ပြန်၍ချလိုက်သည်။ပြီးမှ မမြိုင်က မုန့်ဇွန်းကိုပြန်ကိုင်လိုက်ပြီး….. “….တပင်လ ဲလို့တပင်ထူတာပ ဲအေ….ဘရီမိန်းမ အေးတင်ဆုံးတာတောင် ဆယ်နှစ်လောက်ရှိပြီဘ ဲ…..” “….မမြိုင်ရာ….ဒီအရ ွယ်ကြီးကျမှ….မယူဘ ဲနေလိုက်တော့ဘာဖြစ်မှာမို့လ ဲ….” “…..အော်….အသက်ကြီးတော့လ ဲ….ဆေးပေးမီးယူပေါ့အေ့….” ‘ဒင်းတော့နေဦးပေါ့’ ဟု စိတ်ထ ဲမှ ကြုံးဝါးရင်း စန်းရီမက မုန့်ဟင်းခါးဟင်းရည်အိုးအဖုံးကို ဂျိုင်းကနဲမြည်အောင်ပိတ်လိုက်လေတော့သည်။

သန်းခေါင်ကြက်တ ွန်ပြီ။စန်းရီမ မအိပ်သေးပါ။အိပ်မပျော်သည်မဟုတ်။တမင်ကို မအိပ်သေးတာဖြစ်သည်။သည်လိုဘ ဲ သန်းခေါင်ကျော်အောင်မအိပ်ဘ ဲနေခဲ့တာ တပတ်ကျော်ပေပြီ။ အခုသန်းခေါင်ရောက်ပြီဆိုတော့စန်းရီမအိပ်ပစ်လိုက်ရန် စဉ်းစားလိုက်ခိုက်မှာပင်‘ဖေါက်’ဆိုသော အသံလေးတစ်ချက်အိမ်ရှေ့မှ ကြားလိုက်ရသည်။ စန်းရီမ အိပ်ယာမှလူးလ ဲထကာ ဘေးတ ွင်အိပ်ပျော်နေသော သားဖြစ်သူ ဖိုးကုလားကို ကြည့်လိုက်သည်။တနေ့လုံး ဆော့ချင်တိုင်းဆော့ထားသဖြင့် အိပ်မောကျနေသည်။စန်းရီမ အသာထ၍ အိမ်ရှေ့သို့ထ ွက်လာခဲ့သည်။ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ဘေးသို့အသာကပ်၍ လမ်းဖယ်ပေးခိုက်လူတစ်ယောက် အိမ်ထ ဲသို့လှစ်ကနဲဝင်လာသည်။ စန်းရီမ တံခါးနှစ်ချပ်ကို ပြန်စေ့ကာ ပိတ်ရင်းအိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်နားရှိ စဥ့်အိုးပေါ်တ ွင်တင်ထားသော ဒန်ရေဖလားကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

စောစောက ဖေါက်ဆိုသောအသံကထိုရေဖလားကိုလက်ဖြင့်ခပ်ပြင်းပြင်း တောက်လိုက်သောအသံဖြစ်လေသည်။ စန်းရီမ တံခါးကိုပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး နောက်သို့အလှည့်အထ ဲသို့ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော ဦးဘရီက သူမ၏ပုခုံးကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည်။ “…..ဘာလုပ်တာလ ဲ…….ဖယ်ပါ….” စန်းရီမက လက်ဖြင့်အသာပုတ်ချလိုက်ပြီး ဖိနပ်ချွတ်မှနေ၍ အိမ်ပေါ်သို့လှမ်းတက�်.သ ွားတော့ဦးဘရီကလည်း နောက်ကလိုက်လာခဲ့သည်။စန်းရီမ၏ မပျက်စီးသေးသော နောက်ပိုင်းအလှကို အာသာငမ်းငမ်းကြည့်၍ နောက်မှလျှောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။…..စန်းရီ…..နင်က ဘယ်လိုဖြစ်တာလ ဲ….” “…..ဘာဖြစ်ရမှာလ ဲ…..ရှင်လုပ်တာရှင်သိမှာပေါ့….” ပြောရင်း စန်းရီမက အိမ်ရှေ့ခန်းတ ွင်ပင်ရပ်၍ ဦးဘရီကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

“…..နင်ကလ ဲဟာ…ဘာဖြစ်ရတာတုန်း…..ငါဘာလုပ်မိလို့တုန်း……အပျိုကြီး မစိန်မှီကို….ယူတော့မလို့ဆို……” ဦးဘရီရင်ထ ဲက အလုံးကြီးကျသ ွားပုံဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။စန်းရီမ၏မျက်နှာကတော့ သုန်မှုန်စူပုတ်၍ေ.ဘာ….ဒါဆိုကျမဆီမလာနဲ့တော့…..မမစိန်ဆီကိုသာသ ွား….…အော်…….စန်းရီက သဝန်တိုနေတာကိုး……ရှင့်ကိုများ…..ကျမက…သဝန်တိုနေမှာလား….ဝေးသေး…..ဒါဆို….ငါ…စိန်မှီကိုယူမှာ နင်မကြိုက်ဘူးပေါ့…..…ဘယ်သူက မကြိုက်ဖူးပြောလ ဲ…..ဒါဆို…..ဘာလို့….နင့်ဆီမလာနဲ့လို့ပြောရတာလ ဲ…….ရှင့်မှာ…..မမစိန်….ရှိနေပြီဘ ဲ…..ငါက….စိန်မှီကိုသာယူမှာ….ဒါပေမဲ့….ငါက နင့်ကိုဘ ဲစ ွဲလန်းနေတာဟ….. သူနဲ့ယူပြီးလ ဲ…..နင့်ဆီလာနေမှာဘ ဲ……ဒါဆိုလ ဲ……ဘာလို့ယူရသေးလ ဲ…..” စန်းရီမ၏ဒေါသသံက တပြားသားမှလျှော့၍ မသ ွားပေ။

အမှန်တော့ဦးဘရီက မုဆိုးဖို။စန်းရီမက ကျော်သီဟဆိုသော လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ဖြစ်ပြီး။သူတို့နှစ်ယောက်ဖြစ်နေကြတာက တစ်နှစ်နီးပါးရှိပြီ။ လှသော စန်းရီမကို ကြောင်ဖါးကြီးဦးဘရီက ကြံသည်။လင်သားနှင့်ဝေးနေသော စန်းရီမက ဦးဘရီ၏ည ွတ်က ွင်းထ ဲဝင်ခ ဲ့ရခြင်းဖြစ်လေသည်။အခုတော့ဦးဘရီက အပျိုကြီး မစိန်မှီကိုယူတော့မည်ဆို၍ မကျေမနပ်ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်လေသည်။ မိန်းမတေ ွများ သူ့မှာလင်ကြီးငုတ်တုတ်နှင့်ကိုတဖက်သားကဘာမှမပြောရှာပေမဲ့ တဖက်သားကျတော့သဝန်ကြောင်တတ်ကြလေသည်။ “…..အသက်ကြီးလာတော့ဆေးပေးမီးယူပေါ့ဟာ…..က ဲ…..ရှင်…ပြန်ပါတော့…….စန်းရီမ….ဒါဆိုငါတစ်ခုပြောမယ်…ငါနင့်ကိုယူမယ်…..ကျော်သီဟကိုက ွာပြီး….ငါ့ကို ယူမလား…….ဘာ….ရှင့်….” စန်းရီမ သိသိသာသာငိုင်ကျသ ွားသည်။ခက်ထန်စူပုတ်နေသော မျက်နှာထားက သိသိသာသာကြီး လျော့ကျသ ွားသည်။

ဦးဘရီကိုကြောင်၍ကြည့်နေရင်းမှ သူ့မျက်လုံးအကြည့်က ကြမ်းပြင်ဆီသို့ငိုက်ကျသ ွားသည�်.. စန်းရီမ အရှိုက်ထိသ ွားပေပြီ။ငြိမ်ကျသ ွားသော စန်းရီမကိုဦးဘရီက ရင်ခွင်ထ ဲဆ ွဲသ ွင်းပြီး ပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုမွှေးကြူလိုက်သည်။ “…..ဘယ်နှယ့်လ ဲ…..စန်းရီမ…..အကိုကြီး…..နင့်ကိုယူမယ်လေ….” ဦးဘရီ၏ရင်ခွင်ကြီးကို စန်းရီမ မျက်နှာလေးအပ်ပြီး ဘာသံမှထ ွက်မလာ။ ကျော်သီဟကိုသူမက ွာပြီး ဦးဘရီကိုသူမယူလိုက်လျှင်ဆေ ွမျိုးအားလုံးနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကို ရင်ဆိုင်ရမည်။သားက ပထေ ွးနဲ့နေရမည်။ပြောမဲ့သာ ပြောရသည်။ကျော်သီဟကိုသူက ွာဖို့ရာလ ွယ်ပါ့မလား။လ ွယ်တယ်ဘ ဲထားအုံး။ ဦးဘရီနောက်သူပါသ ွားလျှင်ဦးဘရီဘက်က အမျိုးတေ ွက သူမကိုစက်ဆုပ်စွာ ဆက်ဆံကြမည်။စသည်….စသည်ဖြင့်အတေ ွးသံသရာထ ဲရောက်နေခိုက် လက်သ ွက်သောဦးဘရီက သူမ၏နို့အုံတဖက်ကိုလက်ဖြင့်အုပ်၍ညှစ်ရင်း သူမကို လက်တဖက်ဖြင့်ဖက်ထားရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ထိုင်ချလိုက်သည်။ အလိုက်သင့်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်အပြီး စန်းရီမက တဆက်တည်းပက်လက် လှန်ချလိုက်သည်။

ဦးဘရီက ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော စန်းရီမ၏ပေါင်တံကြီးတေ ွကို ထဘီပေါ်မှပင်လိုက်လံဆုတ်နယ်ပွတ်သပ်နေခိုက်စန်းရီမက သူမ၏ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ကရင်စေ့အင်္ကျီကို ကြယ်သီးများဖြုတ်ကာ အောက်မှဘော်လီအကျ ၤီကို ဆ ွဲလှန်တင်လိုက်တော့ဝင်းမှည့်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက ထ ွက်ပေါ်လာတော့ရာ ဦးဘရီက ငုံ့၍အငမ်းမရစို့သည်။စန်းရီမ မျက်လုံးလေးများမှိတ်၍ငြိမ်နေသည်။ ဒီအတေ ွ့ ဒီအရသာကိုသူမတောင့်တမျှော်လင့်နေခဲ့ရသည်မဟုတ်ပါလား။ ဦးဘရီက စန်းရီမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းဖျားဖြင့်ညှစ်၍ ထိပ်ကို လျှာဖျားလေးဖြင့်ထိုးရင်းက စန်းရီမ၏ထဘီကိုလှန်တင်လိုက်သော သူ့လက်ကို စန်းရီမက လက်တဖက်ဖြင့်အုပ်၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည�်. “…..အကိုကြီး…..စန်းရီကို….ပြစ်မထားရဘူးနော်….” ဦးဘရီက နို့သီးကိုနှုတ်ခမ်းဖျားမှ မလွှတ်ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

ဒီတော့မှ စန်းရီမက သူ့လက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ရာ ထဘီကိုဆက်၍လှန်တင်လိုက်သည်။ အုံကောင်းသော အမွှေးနက်များကိုလက်ဖဝါးဖြင့်ပွတ်လိုက်တော့ ဇီးကင်းလောက်စောက်စေ့လေးက ထင်းကန ဲပေးလာသည်။လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် ဦးဘရီတို့ထိလိုက်သည်။စန်းရီမ တ ွန့်ကနဲတချက်ဖြစ်သ ွားပြီး စအိုလေးကို ရှုံ့လိုက်မိသည်။ စောက်စေ့လေးက ပျော့၍မနေ။မာ၍ တောင့်တောင့်လေးဖြစ်နေသည်။ ဆက်ပြီး အောက်ဖက်ကိုလက်ဖဝါးထိုး၍ပွတ်လိုက်တော့ တင်းတင်းလေးဖေါင်းနေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားမှအရည်ကြည်လေးတေ ွက စို့ထ ွက်နေကြပြီ။ ဦးဘရီပုဆိုးကိုခေါင်းပေါ်မှ လှန်ချွတ်လိုက်တော့စန်းရီမ မျက်လုံးအစုံက ဝင်းကန ဲလက်သ ွားသည်။ဦးဘရီအသားက မမဲပေမဲ့လီးကြီးက မဲမဲကြီး ထောင်ထနေသည်။

၉၀ ဒီဂရီတော့မတ်၍မနေပါ။အသက်အရွယ်ရနေပြီမို့၄၅ ဒီဂရီလောက်တော့ထောင်၍နေသည်။ဒါပေမ ဲ့ဒါကြီးက ဘယ်လောက်မာကျောကြောင်း စန်းရီမ ကောင်းကောင်းသိသည်။စံချိန်မှီအောင်မထောင်နိုင်ပေမဲ့စံချိန်မှိအောင်တော့ မာကျောလှသည်။ “……ခါတိုင်းလိုဘ ဲ…..မှောက်ပေးပါလားဟာ…..” “…….အို…..အကိုကြီးကလ ဲ….မလုပ်တာကကြာပြီး…..လုပ်လုပ်ခြင်းမှောက်လိုက်ရင်…. တအားနာတာဘ ဲ…ပက်လက်ပဲစလုပ်လိုက်အုံးနော်…..” ပြောလ ဲပြော စန်းရီမက ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကား၍ပေးလိုက်တော့ဦးဘရီက ပေါင်ကြားထ�ဲ ဝင်ကာ နေရာယူလိုက်ပြီး အမောတကော လီးထိပ်ကိုစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခု ကြားသို့ထောက်လိုက်သည်။

ပြီးတော့စန်းရီမ၏မျက်နှာလှလှလေးကိုလှမ်းကြည့်၏ ဒီလိုကြည့်မှန်းသိတော့မျက်တောင်ကော့ကြီးတေ ွခတ်ရင်း သူ့ကို ပြုံးယောင်ယောင်လေး မျက်စောင်းတချက်ထိုးကာ တဖက်သို့လှည့်သ ွားသည်။ နေရင်းထိုင်ရင်း တရှုးရှုးဖြင့်အသက်ရှုပြင်းလာသော ဦးဘရီက လီးထိပ်ကို ဗြုံးကနဲဖိသ ွင်းလိုက်သည်။ …ဗြစ်…..ဒုတ်……..အ…..ဟ……ဟင်… စန်းရီမ လည်ပင်းကြောလေးတေ ွ ထောင်တက်သ ွားပြီး ဗြုံးကနဲ အသက်အောင့်လိုက်ရာ မှ ‘ဟင်း’ ကနဲသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ဦးဘရီ၏လီးကတော့စန်းရီမ၏စောက်ခေါင်းထ ဲတဆုံးဝင်၍သ ွားချေပြီ။ဦးဘရီက လီးကို အကုန်ဆ ွ ဲမထုတ်တဝက်လောက်ထုတ်ထုတ်ပြီး အားပါးတရဆောင့်၍လိုးသည်။ ပြီးတော့လက်တဖက်က စန်းရီမ၏ဘေးတ ွင်ထောက်ထားပြီး ကျန်လက်တဖက်က စန်းရီမ၏နို့တလုံးကိုဆုပ်နယ်ပေးသည်။

စန်းရီမအလိုးခံရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာပြီး ကားထားသောခြေထောက်နှစ်ဖက်မှ ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ဒူးထောက်ထားသော ဦးဘရီ၏ဒကောက်ခ ွက်သို့လှမ်းချိတ်၍ အားယူကာ စောက်ပတ်ကို ကော့ကော့တင်သည်။ညှစ်သည်။ ဦးဘရီအရသာတေ ွ့လာပြီး အားကြိုးမာန်တက်ဆောင့်သည်။ …..စန်းရီ……ဘာလ ဲ……မှောက်ပေးတော့ဟာ……..အာ…ဒီမှာ…အသားကျနေတ ဲ့ဟာ….…လုပ်ပါဟာ…..နင့်ဖင်ကြီးကိုကုန်းပြီး…..လုပ်ချင်လို့ပါ……အကိုကြီးကလ ဲ…ဒီမှာက….က ဲပါ….ဖယ်……” စန်းရီမ သိပ်ပြီးစိတ်မရှည်နိုင်တော့ပေ။ဦးဘရီက စောက်ခေါင်းထ ဲမှလီးကိုထုတ်ကာ နောက်သို့အဆုတ်လိုက်စန်းရီမက ဆတ်ကနဲဝမ်းလျားမှောက်လိုက်ပြီး ကုန်း၍ထသည်။

ခန္ဓာကိုယ်ရှေ့ပိုင်းကတော့လက်ကိုဆန့်၍မထောက်ဘ ဲ တတောင်ဆစ်ဖြင့်သာ အားပြုကာထောက်ထားလေရာ ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းက နိမ့်၍ နောက်ဖက်ဖင်သားဖွေးဖေ ွးကြီးတေ ွက လုံးတစ်ကားစွင့်၍ မြင့်တက်ကာ အတော်ပင် မက်မောစရာကြီးဖြစ်နေသည်။ ဒါ့အပြင်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားဖေါင်းဖေါင်းကြီးတေ ွက စူ၍ထ ွက်နေပြန်တော့ဦးဘရီတယောက်ဘဝင်ခိုက်၍ ရှေ့သို့ဗြုံးကနဲ တိုးကာ ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်လိုက်သည်။ “….လုပ်မှာ…လုပ်လေ…အကိုကြီးရာ…..” စန်းရီမက သံရှည်မြှင်းမြှင်းလေးဆ ွဲ၍ ညုပြောလေးပြောကာ ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း တချက်လှုပ်လိုက်သည်။

ဦးဘရီလက်တဖက်က စန်းရီမ၏ခါးကိုကိုင်ပြီး၊ကျန်လက်တဖက်က သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး နောက်သို့စူထ ွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့လီးကိုတေ့ကာ ဆောင့်သ ွင်းလိုက်သည်။ “…….ဗြစ်…..ဖွတ်…ဖွတ်…..အမေ့…..ဟင်း…..အရမ်းကြီးဘ ဲ….ကျွတ်….ကျွတ်……” “…….နာလို့လား….စန်းရီ…….” “……က ဲပါ……လုပ်မှာသာလုပ်စမ်းပါ….” ဟုတ်တယ်လေ။စိတ်မရှည်နိုင်တော့ဘူး။စောစောကအရသာတေ ွ့နေတုန်း သူမကို မှောက်ခိုင်း၍လီးချွတ်လိုက်ရတော့အရသာပျက်သ ွားသည်။အခုလည်း ဇိမ်ဆ ွဲနေသည်။ ဦးဘရီက စန်းရီမ၏ခါးကိုဆ ွဲ၍ ဆ ွဲ၍ဆောင့်လိုးသည်။စန်းရီမကလည်း ဖင်ကြီးကိုလုံးကျစ်၍ နောက်သို့ထိုးထိုးပေးရုံမျှမက အားနှင့်လည်း ရသမျှညှစ်ညှစ် ပေးသည်။ဦးဘရီကတော့သဘောတေ ွ့မနောခွေ့နေသည်။ ဒါကြောင့်လ ဲ တခုလပ်နဲ့အပျိုစင်ဘယ်ဒင်းသာလို့ဟန်လို့ဆိုတာပေါ့လို့ ဦးဘရီတေ ွးမိသည်။

စန်းရီမက တခုလပ်မဟုတ်ပေမဲ့လီးအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိ၏။ဘယ်လိုခံရမည်ကိုသိနေသောသူဖြစ်သည်။ “……ပလ ွတ်…..ပလ ွတ်…..ဖွတ်….ဒုတ်….အင့်….အင့်…အ….အား… …ပလ ွတ်….ဇွတ်…..ဗွတ်……ဗြစ်…..အင့်…..ပလ ွတ်……….” “……ကောင်းလား…..စန်းရီ….” “…..မမေးနဲ့လို့ပြောထားတာမမှတ်မိဘူးလား……” ဦးဘရီအသံတိတ်ကာ အံကြိတ်ပြီး အားပါးတရခါးကိုကိုင်ကာဆောင့်၍လိုးသည်။ ဆောင့်အားကြောင့်တုန်တုန်သ ွားသော စန်းရီမ၏ဖင်သားလုံးများကိုကြည့်ရင်း ဦးဘရီမှာစောက်ပတ်ညှစ်အားကလည်း ကောင်းလှသည်မို့ ပြီးချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ထိုအခိုက်မှာပင်စန်းရီမကလည်း ရှေ့ဖက်ကထောက်ထားသော တတောင်ဆစ်နှစ်ဖက် ကိုကျားကန်၍ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့ပစ်ကာ တန်ပြန်ဆောင့်ကာ သိသိသာသာကြီး ပြန်ဆောင့်ပေးလာသည်။ စန်းရီမပြီးခါနီးလျှင်ဒီအတိုင်းဖြစ်လာတတ်သည်ကို ဦးဘရီက သိပြီးသား။

သူကလည်း ပြီးချင်လာပြီမို့မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး စန်းရီမ၏ခါးကိုညှစ်ကာ အသာကုန် အချက်(၂၀)မျှ ဆက်တိုက်ကြီးဆောင့်လိုက်ပြီး သုတ်ရေများကို စန်းရီမ၏စောက်ခေါင်း ထ ဲသို့ပန်းသ ွင်းလိုက်စဉ်စန်းရီမ၏စောက်ပတ်အတ ွင်းမှ ကြ ွက်သားများကလည်း ဦးဘရီ၏လီးထိပ်ကြီးကို ဝိုင်းဝန်းညှစ်လိုက်လေတော့သည်။ဦးဘရီလီးတန်ကြီးကို တချက်၊နှစ်ချက်မျှ ဆောင့်လိုက်၍စန်းရီမ၏လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း ကေ ွးကနဲ ဖြစ်သ ွားပြီး သူမ၏ကိုယ်ကြီးမှာ ရှေ့သို့တိုး၍ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ငြိမ့်ကနဲမှောက်လျက် ကျသ ွားပါတော့သည်…..ပြီး။

Zawgyi

စြဲလမ္းေနတာနင့္ပါ့

က်ဳံတညီ”႐ြာႀကီးက အိမ္ေျခ ၇၀၀ နီးပါးရွိၿပီး ၿမိဳ႕မက် ေတာမက် ဒိုင္နယ္ရ ြာႀကီးတ႐ြာ ျဖစ္ေလသည္။ရ ြာႀကီးက အေရွ႕ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူ၍ေတာင္ေျမာက္သ ြယ္တန္းထားေသာ ႐ြာလမ္းမႀကီးသုံးလမ္းရွိေလသည္။ ႐ြာဓေလ့အရ အေရွ႕ဖက္ဆုံးမွ ႐ြာလမ္းမႀကီးဖက္ကို အေရွ႕ပိုင္းဟုေခၚေဝၚၾကၿပီး ေနာက္ဖက္ဆုံးရွိ႐ြာလမ္းမႀကီးအပိုင္းကိုေတာ့ အေနာက္ပိုင္းဟုေခၚ၍ အလယ္ရွိရ ြာလမ္းမႀကီးအပိုင္းကိုေတာ့အလယ္ပိုင္းဟု ေခၚေလသည္။ အလယ္ပိုင္းဟုေခၚေသာ ႐ြာအလယ္လမ္းမႀကီးတ ြင္အျခားလမ္းမႀကီး မ်ားနည္းတူလူေနအိမ္မ်ားမွာကိုယ့္ၿခံကိုယ့္ဝန္းျဖင့္ဆက္တိုက္တည္ရွိေနၿပီး တေနရာတ ြင္ေတာ့လူေနအိမ္ၿခံဝန္းႏွစ္ခုၾကားတ ြင္လူေနအေဆာက္အဦးမရွိေသာ ေျမက ြက္လပ္ႀကီးတခုရွိေနေလသည္။ ထိုေျမက ြက္လပ္ႀကီးမွာ ႐ြာရွိလူငယ္လူ႐ြယ္မ်ားႏွင့္ကေလးမ်ား ေကာင္းစြာအသုံးခ်ျခင္းကို ခံေနရေလသည္။လူငယ္လူရ ြယ္မ်ားက ေဘာလုံးေဘာလီေဘာ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း ကစားၾကရန္အသုံးျပဳသက ဲ့သို႔ ကေလးမ်ားကလည္း တုတ္စီးထိုး ဖန္ခုံ ဒိုးပစ္ကစားရန္ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသုံးျပဳလ်က္ရွိေလသည္။

ကေလးသံမ်ားက ထိုေျမက ြက္လပ္တ ြင္တေနကုန္မစဲတတ္။မြန္းတည့္ ႏွင့္ေနမြန္းလ ြဲကာစ ေနျပင္းေသာအခ်ိန္ေလာက္သာ ကေလးသံစဲတတ္သည္။ဒါေပမဲ့ လုံးဝႀကီး သူတို႔အသံမၾကားရေတာ့တာေတာ့မဟုတ္ေပ။ ထိုေျမက ြက္လပ္ႀကီးေဘးႏွစ္ဖက္တ ြင္ရွိေသာ လူေနၿခံဝန္းမ်ားမွ သစ္ပင္ရိပ္မ်ားတ ြင္ခိုကပ္၍ ကစားေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားက မျပတ္ရွိတတ္ေလသည�္.. ထိုေျမက ြက္လပ္ႀကီး၏ ေျမာက္ဖက္တ ြင္ကပ္လ်က္တည္ရွိေသာ ၿခံဝန္းအတ ြင္းရွိ ထရံကာအိမ္မွာ အသက္၃၀ ေလာက္ရွိေသာ စန္းရီမ ဆိုသူ၏ ေနအိမ္ျဖစ္ေလသည္။ စန္းရီမ ေယာက္်ားက ေက်ာ္သီဟ ဆိုသူျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕တ ြင္သ ြားေရာက္၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနကာ ႐ြာတ ြင္မရွိတာကမ်ားသျဖင့္ေက်ာ္သီဟ၏နာမည္က မထ ြက္ဘ ဲ သူ႔မိန္းမ စန္းရီမ ကိုသာ လူသိမ်ားရေလသည္။

စန္းရီမက လူသိမ်ားတာလ ဲ မေျပာႏွင့္သူ႔သားဖိုးကုလား အခုေလးႏွစ္သားေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အပ်ိဳတုန္းက ကာလသားေတ ြဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနရသည့္အလွအပေတ ြမွာ တည္ရွိေနဆ ဲျဖစ္သည္။ေတာသူေတာင္သားဘဝ ျဖစ္သလို ဝတ္စားေနထိုင္ၾကေသာ္လည္း စန္းရီမကိုေသေသခ်ာခ်ာျပင္ဆင္လိုက္လွ်င္ဗြီဒီယို မင္းသမီးလုပ္ႏိုင္သည္ဟု တ႐ြာလုံးက ေျပာစမွတ္ျပဳၾကသည္။သူမကိုေတာ့ တိုက္႐ိုက္မေျပာရဲပါ။စန္းရီမ စိတ္မထင္လွ်င္ရန္ေတ ြ႕ခံရမည္။အတုတ္ခံရမည္ျဖစ္သည္။ စန္းရီမကလည္း ဒီလိုစြာလန္က်ဲေသာ မိန္းမစားမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ စန္းရီမ၏လင္ျဖစ္သူေက်ာ္သီဟက တလကိုတႀကိမ္ေလာက္သာ အိမ္သို႔ျပန္လာေလ့ရွိသည္။တည ႏွစ္ညအိပ္ၿပီး ျပန္သ ြားတတ္သည္။ေက်ာ္သီဟ ရေသာလုပ္အားခက ႏွစ္အိုးခြ ဲစားေနရသလိုျဖစ္ေနသျဖင့္စန္းရီမတို႔သားအမိအတ ြက္ မေလာက္မငွျဖစ္ရေသာေၾကာင့္စန္းရီမမွာ သူ႔ၿခံေရွ႕ရ ြာလမ္းမေဘးတ ြင္ဝါးတန္းထိုး၍ မုန႔္ဟင္းခါးေရာင္းသည္။တေန႔ကိုတေထာင္ေလာက္ျမတ္ေတာ့စန္းရီမတို႔သားအမိ ေက်ာ္သီဟေပးေသာေငြႏွင့္ေပါင္းကာ ဝတ္ကာစားကာျဖင့္တိန္တိန္ျမည္ေနသည္။

အခုလည္း ႐ြာမွ မ်က္ႏွာဖုံး ဦးဘရီ၏ ေျမးေလးရွင္ျပဳရွိသည္။အလႈရက္က ၄ ရက္မွ်သာလိုေတာ့သည္။ဒါေၾကာင့္အေနာက္ပိုင္းရွိအပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစက္တ ြင္ အပ္ထားေသာ အဝတ္အစားမ်ားကိုယူရန္စန္းရီမ အိမ္မွထ ြက္လာခဲ့သည္။စန္းရီမက ပြဲလမ္းသဘင္အလႈအတန္းသ ြားေလ့မရွိ။အခု ဦးဘရီအလႈမို႔သာ မသ ြားမျဖစ္၍ စီစဥ္ေနရျခင္းျဖစ္ေလသည�္. ဦးဘရီကလည္း စန္းရီမကို လာျဖစ္ေအာင္လာရန္ေခၚထားသည္မဟုတ္ပါလား။ စန္းရီမ အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစက္သို႔ထ ြက္၍အလာၿခံဝေရာက္မွတဖက္ေျမက ြက္သို႔ ေခါင္းငွဲ႔ၾကည့္လိုက္သည္။သူ႔သားဖိုးကုလား ဘုတ္စုတို႔အုပ္စုႏွင့္ဒိုးပစ္ေနသည္ကို ေတ ြ႕လိုက္ရသျဖင့္စိတ္ခ်လက္ခ် ထ ြက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။ “ဟယ္….မမစိန္…..အက်ႌက ခါးတင္ေလးခ်ဳပ္ထားတယ္….ဒုကၡဘ ဲ က်မေျပာတာ ခါးရွည္ေလ…..” စန္းရီမ အက ၤ်ီကို ျဖန႔္ၾကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာလိုက္မိသည္။ “စန္းရီမကလ ဲ…..အမက ေကာင္းမယ္ထင္လို႔လုပ္လိုက္တာဟ….ညီးက တင္ကားေတာ့ခါးတင္ေလး ဝတ္ရင္တင္ပါးအလွေပၚတာေပါ့ဟ ဲ့….” “အာ……မမစိန္ကလ ဲ……အဲဒါႀကီးကို ဝိုင္းၾကည့္ေနမွာေၾကာက္တာ….” “ဘာ….ဘယ္လို….ဟင္း..ဟင္း…..ဟင္း….ဟင္း….” “အဟင္း…..ဟင္း….” ေျပာရင္းက ႏွစ္ေယာက္သား တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္၍ ရီလိုက္ၾကမိေလသည္။

“က ဲပါ….အက်ႌခြၽတ္လိုက္ၿပီး ဝတ္ၾကည့္လိုက္ပါအုံး…..တခါထ ဲလိုတာရွိလ ဲ လုပ္ေပးလိုက္ရေအာင္….လာ…အထ ဲကို….” အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီေခၚရာ အတ ြင္းခန္းထ ဲသို႔စန္းရီမလိုက္ပါလာသည္။အထ ဲေရာက္ေတာ့ အေပၚမွဝတ္ထားေသာ အက်ႌကို စန္းရီမက ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ “ဟယ္….ငါ့ညီမက ကေလးအေမသာဆိုတယ္…..ရင္ဘတ္ကလွတုံးေတာ့…” စန္းရီမ၏ေဘာ္လီအက်ႌထ ဲမွ ျပည့္တင္း၍ အစ္ထ ြက္ေနေသာ တင္းတင္းရင္းရင္း�ရင္သားအစုံကိုၾကည့္ရင္း မစိန္မွီက ေျပာသည္။ “ဖိုးကုလားဘ ဲ……ေလးႏွစ္ထ ဲေရာက္ေနၿပီ…..ေနာက္ၿပီး ကိုစိန္ဦးကလ ဲ ဒီမွာေနတာမွ မဟုတ္တာ….” “….ဘာဆိုင္လို႔လ ဲေအ့…..” “မမစိန္တို႔အပ်ိဳႀကီးေတ ြ…….မသိပါဘူး…..” “ထားပါေတာ့…..ထားပါေတာ့….က ဲပါ…..အက်ႌကိုဝတ္လိုက္ပါအုံး…” ေတာသူေတာင္သားလ ဲျဖစ္အပ်ိဳႀကီးလ ဲျဖစ္ေသာ မစိန္မွီတစ္ေယာက္ဒီေလာက္ပင္ ႐ိုးအလွသည္။

အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစကားအဆုံး စန္းရီမက လက္ထ ဲမွအက ၤ်ီအသစ္ေလးကို ေကာက္၍ ဝတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။…..ေဟ့……သံခဲ…..” “….ဘာလ ဲက ွ…..ေခ ွးေလး….” “မင္းသိၿပီးၿပီလား……ဦးဘရီႀကီး မိန္းမယူေတာ့မယ္ဆိုတာ…..” ဒီစကားသံသ ဲ့ကန ဲ ၾကားလိုက္ရေတာ့ ၿခံစည္း႐ိုးအနီးအဝတ္ထိုင္ေလွ်ာ္ေနေသာ စန္းရီမက ေဘးမွေျမက ြက္လပ္ဖက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေျမက ြက္လပ္ထ ဲတ ြင္အသက္ဆယ့္သုံးေလးႏွစ္ခန႔္ရွိေသာ ေကာင္ေလးသုံးေယာက္ၿခံစည္း႐ိုးေဘး သစ္ပင္ရိပ္တ ြင္ထိုင္ကာ ေလာက္စာလုံး လုံးေနၾကသည္။ “ေခ ြးေလးရာ…..ဟုတ္မွလ ဲ…..လုပ္ပါက ြာ…..ဦးဘရီႀကီးကအသက္လ ဲႀကီးလွၿပီဥစၥာ….�ေနာက္ပီး သူ႔ေျမးကိုေတာင္ဟိုေန႔ကဘ ဲ သက နၤ္းစည္းလိုက္ေသးတာ…” “မဟုတ္ဘူး……သံခဲရ….ဦးဘရီက အသက္ငါးဆယ္ေလာက္ဘ ဲရွိေသးတာ…ငါ့အေဖနဲ႔ အသက်အတူတူဘ ဲက ွ…..” ဒီတခါဝင္ေျပာလိုက္တာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးရန္႐ြံ႕တုံးေလးေတ ြ ေတေပးေနသူ ခ်က္စူျဖစ္သည္။ “မင္းကို….ဘယ္သူကေျပာလို႔လ ဲ…..ေခြးေလးရ……” ဒီေမးခ ြန္းၾကားလိုက္ရေတာ့….ဆတ္ကန ဲေခါင္းေထာင္ကာ နားစြင့္လိုက္သူကေတာ့ စန္းရီမပင္ျဖစ္ေလသည္။

“….မေန႔က ငါတို႔အိမ္ကို ဦးဘရီႀကီးလာတယ္က ြ….ၿပီးေတာ့ သူအိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္ဆိုတ ဲ့အေၾကာင္း….ငါ့အဖိုးကိုေျပာတာ….ငါၾကားလာခဲ့ရတာ …သံခဲရ….” “မင္းအဖိုးကို……သူကဘာကိစၥလာေျပာရတာတုံး….” ႐ြာက အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ ခုႏွစ္တန္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သံခဲက ေစ့ေစ့စပ္စပ္ေမးသည္။ “အဖိုးက ငါတို႔ကိုတခါကေျပာဖူးတယ္……သူတို႔ဒီ႐ြာကို ငယ္ငယ္ကေျပာင္းလာၾကတုံးက အဲဒီဦးဘရီႀကီးရဲ႕အေဖန ဲ့ အတူတူလို႔ေျပာတယ္…..အရင္ကလည္းဝါကြၽတ္ရင္ဦးဘရီက အဖိုးကို လာလာကန္ေတာ့တယ္က ြ……..” ေခြးေလး၏စကားေၾကာင့္သံခဲက ဘာမွအတ ြန႔္မတက္ေတာ့ေပမ ဲ့ေဘးမွ ခ်က္စူက ဝင္၍ေမးသည္..ဦးဘရီက ဘယ္သူကိုယူမွာမို႔လ ဲက ြ…..” ဒီစကားၾကားေတာ့စန္းရီမလက္ထ ဲက အဝတ္ကိုဇလုံထ ဲပစ္ခ်ကာ ေကာင္ေလးေတ ြရွိရာ ဖက္လွဲ႔၍ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္လိုက္သည္။

“ငါေျပာလိုက္ရင္……မင္းတို႔အံ့ၾသသ ြားမွာဘ ဲ….” “ေျပာမွာသာေျပာစမ္းပါက ြာ…..” “ဦးဘရီနဲ႔ယူမွာက ဟိုအပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီေလက ြာ…..” “….ဟင္…” ဒီတခါ ‘ ဟင္‘ လိုက္တာက စန္းရီမျဖစ္ၿပီး ဟင္ကနဲ အာေမဋိတ္သံျပဳကာ ဆတ္ကနဲထ၍ အိမ္ေပၚသို႔တက္သ ြားေလေတာ့သည္။ ကေလးေတ ြစကားမို႔ယုံရတာခက္ေပမဲ့ယုံခ်င္စရာေကာင္းေအာင္လည္း အေၾကာင္းအခ်က္က ခိုင္လုံေနေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ဒီလူႀကီး အလႈမတိုင္မီတပတ္ေလာက္ထ ဲက မေတ ြ႕ေတာ့တာ။အခုအလႈ ၿပီးလို႔ငါးရက္ထိပင္ျဖစ္သည္ဟု စန္းရီမေတ ြးလိုက္မိသည္။ၿပီးေတာ့ ဟုတ္မဟုတ္ကိုလည္း ဆက္၍စုံစမ္းၾကည့္ရန္စန္းရီမ စိတ္ကူးလိုက္မိေလသည္ ေနာက္တေန႔မနက္…“စန္းရီမ မုန႔္တပြဲအေၾကာ္မထည့္နဲ႔…..” စန္းရီမ ဟင္းရည္အိုးေမႊေနရာက လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အသက္၅၀ ေလာက္ရွိေသာ ေဒၚည ြန႔္ဆိုသူျဖစ္ေၾကာင္း ေတ ြ႕လိုက္ရသည္။

အသံၾကား၍ မုန႔္စားေနေသာ မၿမိဳင္ဆိုေသာ မိန္းမႀကီးကလည္း ေဒၚည ြန႔္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည�္..“…..မည ြန႔္…..ဘယ္ကလွည့္လာတာလ ဲ….” “ေအာ္………ဘယ္သူမ်ားလ ဲလို႔မၿမိဳင္ကိုး……” ေျပာလ ဲေျပာ မၿမိဳင္ေဘး ဝါးတန္းလ်ားတ ြင္ေဒၚည ြန႔္ကဝင္ထိုင္သည္။ “ေရာ့…….အေဒၚ…….မုန႔္ပန္းကန္…..” စန္းရီမ လွမ္းေပးလိုက္ေသာ မုန႔္ဟင္းခါးပန္းကန္ကိုလွမ္းယူၿပီး ေဒၚည ြန႔္က မၿမိဳင္ဖက္သို႔ လွည့္၍ၾကည့္သည္။ “……မၿမိဳင္……နင္ကိုဘရီသတင္းၾကားၿပီးသ ြားၿပီလား….” စန္းရီမ ရင္ေတ ြ ဒိန္းကနဲခုန္သ ြားသည္။ “…..ဘာၾကားရမွာတုန္း….မည ြန႔္ရ….မေန႔ကတင္သူ႔သားခင္ေအာင္အိမ္က ထ ြက္လာတာ…..ေတ ြ႕လိုက္ရေသးတယ္……” “…..ဘရီက စိန္မွီန ဲ့…..ယူမလို႔တ ဲ့ေအ့……”

“……ေဟ…..ဟုတ္လို႔လား…..” မၿမိဳင္ပါးစပ္နားေရာက္ေနေသာ မုန႔္ဇြန္းကို ပန္းကန္ထ ဲသို႔ျပန္၍ခ်လိုက္သည္။ၿပီးမွ မၿမိဳင္က မုန႔္ဇြန္းကိုျပန္ကိုင္လိုက္ၿပီး….. “….တပင္လ ဲလို႔တပင္ထူတာပ ဲေအ….ဘရီမိန္းမ ေအးတင္ဆုံးတာေတာင္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဘ ဲ…..” “….မၿမိဳင္ရာ….ဒီအရ ြယ္ႀကီးက်မွ….မယူဘ ဲေနလိုက္ေတာ့ဘာျဖစ္မွာမို႔လ ဲ….” “…..ေအာ္….အသက္ႀကီးေတာ့လ ဲ….ေဆးေပးမီးယူေပါ့ေအ့….” ‘ဒင္းေတာ့ေနဦးေပါ့’ ဟု စိတ္ထ ဲမွ ႀကဳံးဝါးရင္း စန္းရီမက မုန႔္ဟင္းခါးဟင္းရည္အိုးအဖုံးကို ဂ်ိဳင္းကနဲျမည္ေအာင္ပိတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

သန္းေခါင္ၾကက္တ ြန္ၿပီ။စန္းရီမ မအိပ္ေသးပါ။အိပ္မေပ်ာ္သည္မဟုတ္။တမင္ကို မအိပ္ေသးတာျဖစ္သည္။သည္လိုဘ ဲ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေအာင္မအိပ္ဘ ဲေနခဲ့တာ တပတ္ေက်ာ္ေပၿပီ။ အခုသန္းေခါင္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့စန္းရီမအိပ္ပစ္လိုက္ရန္ စဥ္းစားလိုက္ခိုက္မွာပင္‘ေဖါက္’ဆိုေသာ အသံေလးတစ္ခ်က္အိမ္ေရွ႕မွ ၾကားလိုက္ရသည္။ စန္းရီမ အိပ္ယာမွလူးလ ဲထကာ ေဘးတ ြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သားျဖစ္သူ ဖိုးကုလားကို ၾကည့္လိုက္သည္။တေန႔လုံး ေဆာ့ခ်င္တိုင္းေဆာ့ထားသျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနသည္။စန္းရီမ အသာထ၍ အိမ္ေရွ႕သို႔ထ ြက္လာခဲ့သည္။ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး ေဘးသို႔အသာကပ္၍ လမ္းဖယ္ေပးခိုက္လူတစ္ေယာက္ အိမ္ထ ဲသို႔လွစ္ကနဲဝင္လာသည္။ စန္းရီမ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို ျပန္ေစ့ကာ ပိတ္ရင္းအိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္နားရွိ စဥ့္အိုးေပၚတ ြင္တင္ထားေသာ ဒန္ေရဖလားကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။

ေစာေစာက ေဖါက္ဆိုေသာအသံကထိုေရဖလားကိုလက္ျဖင့္ခပ္ျပင္းျပင္း ေတာက္လိုက္ေသာအသံျဖစ္ေလသည္။ စန္းရီမ တံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္သို႔အလွည့္အထ ဲသို႔ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ဦးဘရီက သူမ၏ပုခုံးကိုလွမ္းဖက္လိုက္သည္။ “…..ဘာလုပ္တာလ ဲ…….ဖယ္ပါ….” စန္းရီမက လက္ျဖင့္အသာပုတ္ခ်လိုက္ၿပီး ဖိနပ္ခြၽတ္မွေန၍ အိမ္ေပၚသို႔လွမ္းတက�္.သ ြားေတာ့ဦးဘရီကလည္း ေနာက္ကလိုက္လာခဲ့သည္။စန္းရီမ၏ မပ်က္စီးေသးေသာ ေနာက္ပိုင္းအလွကို အာသာငမ္းငမ္းၾကည့္၍ ေနာက္မွေလွ်ာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။…..စန္းရီ…..နင္က ဘယ္လိုျဖစ္တာလ ဲ….” “…..ဘာျဖစ္ရမွာလ ဲ…..ရွင္လုပ္တာရွင္သိမွာေပါ့….” ေျပာရင္း စန္းရီမက အိမ္ေရွ႕ခန္းတ ြင္ပင္ရပ္၍ ဦးဘရီကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။

“…..နင္ကလ ဲဟာ…ဘာျဖစ္ရတာတုန္း…..ငါဘာလုပ္မိလို႔တုန္း……အပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီကို….ယူေတာ့မလို႔ဆို……” ဦးဘရီရင္ထ ဲက အလုံးႀကီးက်သ ြားပုံျဖင့္ ၿပဳံးလိုက္သည္။စန္းရီမ၏မ်က္ႏွာကေတာ့ သုန္မႈန္စူပုတ္၍ေ.ဘာ….ဒါဆိုက်မဆီမလာနဲ႔ေတာ့…..မမစိန္ဆီကိုသာသ ြား….…ေအာ္…….စန္းရီက သဝန္တိုေနတာကိုး……ရွင့္ကိုမ်ား…..က်မက…သဝန္တိုေနမွာလား….ေဝးေသး…..ဒါဆို….ငါ…စိန္မွီကိုယူမွာ နင္မႀကိဳက္ဘူးေပါ့…..…ဘယ္သူက မႀကိဳက္ဖူးေျပာလ ဲ…..ဒါဆို…..ဘာလို႔….နင့္ဆီမလာနဲ႔လို႔ေျပာရတာလ ဲ…….ရွင့္မွာ…..မမစိန္….ရွိေနၿပီဘ ဲ…..ငါက….စိန္မွီကိုသာယူမွာ….ဒါေပမဲ့….ငါက နင့္ကိုဘ ဲစ ြဲလန္းေနတာဟ….. သူနဲ႔ယူၿပီးလ ဲ…..နင့္ဆီလာေနမွာဘ ဲ……ဒါဆိုလ ဲ……ဘာလို႔ယူရေသးလ ဲ…..” စန္းရီမ၏ေဒါသသံက တျပားသားမွေလွ်ာ့၍ မသ ြားေပ။

အမွန္ေတာ့ဦးဘရီက မုဆိုးဖို။စန္းရီမက ေက်ာ္သီဟဆိုေသာ လင္ႀကီးငုတ္တုတ္နဲ႔ျဖစ္ၿပီး။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၾကတာက တစ္ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီ။ လွေသာ စန္းရီမကို ေၾကာင္ဖါးႀကီးဦးဘရီက ႀကံသည္။လင္သားႏွင့္ေဝးေနေသာ စန္းရီမက ဦးဘရီ၏ည ြတ္က ြင္းထ ဲဝင္ခ ဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။အခုေတာ့ဦးဘရီက အပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီကိုယူေတာ့မည္ဆို၍ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မိန္းမေတ ြမ်ား သူ႔မွာလင္ႀကီးငုတ္တုတ္ႏွင့္ကိုတဖက္သားကဘာမွမေျပာရွာေပမဲ့ တဖက္သားက်ေတာ့သဝန္ေၾကာင္တတ္ၾကေလသည္။ “…..အသက္ႀကီးလာေတာ့ေဆးေပးမီးယူေပါ့ဟာ…..က ဲ…..ရွင္…ျပန္ပါေတာ့…….စန္းရီမ….ဒါဆိုငါတစ္ခုေျပာမယ္…ငါနင့္ကိုယူမယ္…..ေက်ာ္သီဟကိုက ြာၿပီး….ငါ့ကို ယူမလား…….ဘာ….ရွင့္….” စန္းရီမ သိသိသာသာငိုင္က်သ ြားသည္။ခက္ထန္စူပုတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာထားက သိသိသာသာႀကီး ေလ်ာ့က်သ ြားသည္။

ဦးဘရီကိုေၾကာင္၍ၾကည့္ေနရင္းမွ သူ႔မ်က္လုံးအၾကည့္က ၾကမ္းျပင္ဆီသို႔ငိုက္က်သ ြားသည�္.. စန္းရီမ အရႈိက္ထိသ ြားေပၿပီ။ၿငိမ္က်သ ြားေသာ စန္းရီမကိုဦးဘရီက ရင္ခြင္ထ ဲဆ ြဲသ ြင္းၿပီး ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကိုေမႊးၾကဴလိုက္သည္။ “…..ဘယ္ႏွယ့္လ ဲ…..စန္းရီမ…..အကိုႀကီး…..နင့္ကိုယူမယ္ေလ….” ဦးဘရီ၏ရင္ခြင္ႀကီးကို စန္းရီမ မ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီး ဘာသံမွထ ြက္မလာ။ ေက်ာ္သီဟကိုသူမက ြာၿပီး ဦးဘရီကိုသူမယူလိုက္လွ်င္ေဆ ြမ်ိဳးအားလုံးႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံးကို ရင္ဆိုင္ရမည္။သားက ပေထ ြးနဲ႔ေနရမည္။ေျပာမဲ့သာ ေျပာရသည္။ေက်ာ္သီဟကိုသူက ြာဖို႔ရာလ ြယ္ပါ့မလား။လ ြယ္တယ္ဘ ဲထားအုံး။ ဦးဘရီေနာက္သူပါသ ြားလွ်င္ဦးဘရီဘက္က အမ်ိဳးေတ ြက သူမကိုစက္ဆုပ္စြာ ဆက္ဆံၾကမည္။စသည္….စသည္ျဖင့္အေတ ြးသံသရာထ ဲေရာက္ေနခိုက္ လက္သ ြက္ေသာဦးဘရီက သူမ၏ႏို႔အုံတဖက္ကိုလက္ျဖင့္အုပ္၍ညႇစ္ရင္း သူမကို လက္တဖက္ျဖင့္ဖက္ထားရာမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ အလိုက္သင့္ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္အၿပီး စန္းရီမက တဆက္တည္းပက္လက္ လွန္ခ်လိုက္သည္။

ဦးဘရီက ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနေသာ စန္းရီမ၏ေပါင္တံႀကီးေတ ြကို ထဘီေပၚမွပင္လိုက္လံဆုတ္နယ္ပြတ္သပ္ေနခိုက္စန္းရီမက သူမ၏ကိုယ္အေပၚပိုင္း ကရင္ေစ့အက်ႌကို ၾကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္ကာ ေအာက္မွေဘာ္လီအက် ၤီကို ဆ ြဲလွန္တင္လိုက္ေတာ့ဝင္းမွည့္ေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက ထ ြက္ေပၚလာေတာ့ရာ ဦးဘရီက ငုံ႔၍အငမ္းမရစို႔သည္။စန္းရီမ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွိတ္၍ၿငိမ္ေနသည္။ ဒီအေတ ြ႕ ဒီအရသာကိုသူမေတာင့္တေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား။ ဦးဘရီက စန္းရီမ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားျဖင့္ညႇစ္၍ ထိပ္ကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ထိုးရင္းက စန္းရီမ၏ထဘီကိုလွန္တင္လိုက္ေသာ သူ႔လက္ကို စန္းရီမက လက္တဖက္ျဖင့္အုပ္၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည�္. “…..အကိုႀကီး…..စန္းရီကို….ျပစ္မထားရဘူးေနာ္….” ဦးဘရီက ႏို႔သီးကိုႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ မလႊတ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။

ဒီေတာ့မွ စန္းရီမက သူ႔လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ရာ ထဘီကိုဆက္၍လွန္တင္လိုက္သည္။ အုံေကာင္းေသာ အေမႊးနက္မ်ားကိုလက္ဖဝါးျဖင့္ပြတ္လိုက္ေတာ့ ဇီးကင္းေလာက္ေစာက္ေစ့ေလးက ထင္းကန ဲေပးလာသည္။လက္ညႇိဳးထိပ္ေလးျဖင့္ ဦးဘရီတို႔ထိလိုက္သည္။စန္းရီမ တ ြန႔္ကနဲတခ်က္ျဖစ္သ ြားၿပီး စအိုေလးကို ရႈံ႕လိုက္မိသည္။ ေစာက္ေစ့ေလးက ေပ်ာ့၍မေန။မာ၍ ေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္ေနသည္။ ဆက္ၿပီး ေအာက္ဖက္ကိုလက္ဖဝါးထိုး၍ပြတ္လိုက္ေတာ့ တင္းတင္းေလးေဖါင္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားမွအရည္ၾကည္ေလးေတ ြက စို႔ထ ြက္ေနၾကၿပီ။ ဦးဘရီပုဆိုးကိုေခါင္းေပၚမွ လွန္ခြၽတ္လိုက္ေတာ့စန္းရီမ မ်က္လုံးအစုံက ဝင္းကန ဲလက္သ ြားသည္။ဦးဘရီအသားက မမဲေပမဲ့လီးႀကီးက မဲမဲႀကီး ေထာင္ထေနသည္။

၉၀ ဒီဂရီေတာ့မတ္၍မေနပါ။အသက္အ႐ြယ္ရေနၿပီမို႔၄၅ ဒီဂရီေလာက္ေတာ့ေထာင္၍ေနသည္။ဒါေပမ ဲ့ဒါႀကီးက ဘယ္ေလာက္မာေက်ာေၾကာင္း စန္းရီမ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။စံခ်ိန္မွီေအာင္မေထာင္ႏိုင္ေပမဲ့စံခ်ိန္မွိေအာင္ေတာ့ မာေက်ာလွသည္။ “……ခါတိုင္းလိုဘ ဲ…..ေမွာက္ေပးပါလားဟာ…..” “…….အို…..အကိုႀကီးကလ ဲ….မလုပ္တာကၾကာၿပီး…..လုပ္လုပ္ျခင္းေမွာက္လိုက္ရင္…. တအားနာတာဘ ဲ…ပက္လက္ပဲစလုပ္လိုက္အုံးေနာ္…..” ေျပာလ ဲေျပာ စန္းရီမက ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုကား၍ေပးလိုက္ေတာ့ဦးဘရီက ေပါင္ၾကားထ�ဲ ဝင္ကာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး အေမာတေကာ လီးထိပ္ကိုေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခု ၾကားသို႔ေထာက္လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့စန္းရီမ၏မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုလွမ္းၾကည့္၏ ဒီလိုၾကည့္မွန္းသိေတာ့မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတ ြခတ္ရင္း သူ႔ကို ၿပဳံးေယာင္ေယာင္ေလး မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးကာ တဖက္သို႔လွည့္သ ြားသည္။ ေနရင္းထိုင္ရင္း တရႈးရႈးျဖင့္အသက္ရႈျပင္းလာေသာ ဦးဘရီက လီးထိပ္ကို ၿဗဳံးကနဲဖိသ ြင္းလိုက္သည္။ …ျဗစ္…..ဒုတ္……..အ…..ဟ……ဟင္… စန္းရီမ လည္ပင္းေၾကာေလးေတ ြ ေထာင္တက္သ ြားၿပီး ၿဗဳံးကနဲ အသက္ေအာင့္လိုက္ရာ မွ ‘ဟင္း’ ကနဲသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ဦးဘရီ၏လီးကေတာ့စန္းရီမ၏ေစာက္ေခါင္းထ ဲတဆုံးဝင္၍သ ြားေခ်ၿပီ။ဦးဘရီက လီးကို အကုန္ဆ ြ ဲမထုတ္တဝက္ေလာက္ထုတ္ထုတ္ၿပီး အားပါးတရေဆာင့္၍လိုးသည္။ ၿပီးေတာ့လက္တဖက္က စန္းရီမ၏ေဘးတ ြင္ေထာက္ထားၿပီး က်န္လက္တဖက္က စန္းရီမ၏ႏို႔တလုံးကိုဆုပ္နယ္ေပးသည္။

စန္းရီမအလိုးခံရင္း မခ်င့္မရဲျဖစ္လာၿပီး ကားထားေသာေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မွ ေျခသလုံးႏွစ္ဖက္ကို ဒူးေထာက္ထားေသာ ဦးဘရီ၏ဒေကာက္ခ ြက္သို႔လွမ္းခ်ိတ္၍ အားယူကာ ေစာက္ပတ္ကို ေကာ့ေကာ့တင္သည္။ညႇစ္သည္။ ဦးဘရီအရသာေတ ြ႕လာၿပီး အားႀကိဳးမာန္တက္ေဆာင့္သည္။ …..စန္းရီ……ဘာလ ဲ……ေမွာက္ေပးေတာ့ဟာ……..အာ…ဒီမွာ…အသားက်ေနတ ဲ့ဟာ….…လုပ္ပါဟာ…..နင့္ဖင္ႀကီးကိုကုန္းၿပီး…..လုပ္ခ်င္လို႔ပါ……အကိုႀကီးကလ ဲ…ဒီမွာက….က ဲပါ….ဖယ္……” စန္းရီမ သိပ္ၿပီးစိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ဦးဘရီက ေစာက္ေခါင္းထ ဲမွလီးကိုထုတ္ကာ ေနာက္သို႔အဆုတ္လိုက္စန္းရီမက ဆတ္ကနဲဝမ္းလ်ားေမွာက္လိုက္ၿပီး ကုန္း၍ထသည္။

ခႏၶာကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းကေတာ့လက္ကိုဆန႔္၍မေထာက္ဘ ဲ တေတာင္ဆစ္ျဖင့္သာ အားျပဳကာေထာက္ထားေလရာ ကိုယ္အေရွ႕ပိုင္းက နိမ့္၍ ေနာက္ဖက္ဖင္သားေဖြးေဖ ြးႀကီးေတ ြက လုံးတစ္ကားစြင့္၍ ျမင့္တက္ကာ အေတာ္ပင္ မက္ေမာစရာႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ဒါ့အျပင္ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေဖါင္းေဖါင္းႀကီးေတ ြက စူ၍ထ ြက္ေနျပန္ေတာ့ဦးဘရီတေယာက္ဘဝင္ခိုက္၍ ေရွ႕သို႔ၿဗဳံးကနဲ တိုးကာ ဖင္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္စုံကိုင္လိုက္သည္။ “….လုပ္မွာ…လုပ္ေလ…အကိုႀကီးရာ…..” စန္းရီမက သံရွည္ျမႇင္းျမႇင္းေလးဆ ြဲ၍ ညဳေျပာေလးေျပာကာ ဖင္လုံးႀကီးကိုလည္း တခ်က္လႈပ္လိုက္သည္။

ဦးဘရီလက္တဖက္က စန္းရီမ၏ခါးကိုကိုင္ၿပီး၊က်န္လက္တဖက္က သူ႔လီးကိုကိုင္ၿပီး ေနာက္သို႔စူထ ြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသို႔လီးကိုေတ့ကာ ေဆာင့္သ ြင္းလိုက္သည္။ “…….ျဗစ္…..ဖြတ္…ဖြတ္…..အေမ့…..ဟင္း…..အရမ္းႀကီးဘ ဲ….ကြၽတ္….ကြၽတ္……” “…….နာလို႔လား….စန္းရီ…….” “……က ဲပါ……လုပ္မွာသာလုပ္စမ္းပါ….” ဟုတ္တယ္ေလ။စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ေစာေစာကအရသာေတ ြ႕ေနတုန္း သူမကို ေမွာက္ခိုင္း၍လီးခြၽတ္လိုက္ရေတာ့အရသာပ်က္သ ြားသည္။အခုလည္း ဇိမ္ဆ ြဲေနသည္။ ဦးဘရီက စန္းရီမ၏ခါးကိုဆ ြဲ၍ ဆ ြဲ၍ေဆာင့္လိုးသည္။စန္းရီမကလည္း ဖင္ႀကီးကိုလုံးက်စ္၍ ေနာက္သို႔ထိုးထိုးေပး႐ုံမွ်မက အားႏွင့္လည္း ရသမွ်ညႇစ္ညႇစ္ ေပးသည္။ဦးဘရီကေတာ့သေဘာေတ ြ႕မေနာေခြ႕ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္လ ဲ တခုလပ္နဲ႔အပ်ိဳစင္ဘယ္ဒင္းသာလို႔ဟန္လို႔ဆိုတာေပါ့လို႔ ဦးဘရီေတ ြးမိသည္။

စန္းရီမက တခုလပ္မဟုတ္ေပမဲ့လီးအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိ၏။ဘယ္လိုခံရမည္ကိုသိေနေသာသူျဖစ္သည္။ “……ပလ ြတ္…..ပလ ြတ္…..ဖြတ္….ဒုတ္….အင့္….အင့္…အ….အား… …ပလ ြတ္….ဇြတ္…..ဗြတ္……ျဗစ္…..အင့္…..ပလ ြတ္……….” “……ေကာင္းလား…..စန္းရီ….” “…..မေမးနဲ႔လို႔ေျပာထားတာမမွတ္မိဘူးလား……” ဦးဘရီအသံတိတ္ကာ အံႀကိတ္ၿပီး အားပါးတရခါးကိုကိုင္ကာေဆာင့္၍လိုးသည္။ ေဆာင့္အားေၾကာင့္တုန္တုန္သ ြားေသာ စန္းရီမ၏ဖင္သားလုံးမ်ားကိုၾကည့္ရင္း ဦးဘရီမွာေစာက္ပတ္ညႇစ္အားကလည္း ေကာင္းလွသည္မို႔ ၿပီးခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ထိုအခိုက္မွာပင္စန္းရီမကလည္း ေရွ႕ဖက္ကေထာက္ထားေသာ တေတာင္ဆစ္ႏွစ္ဖက္ ကိုက်ားကန္၍ေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုေနာက္သို႔ပစ္ကာ တန္ျပန္ေဆာင့္ကာ သိသိသာသာႀကီး ျပန္ေဆာင့္ေပးလာသည္။ စန္းရီမၿပီးခါနီးလွ်င္ဒီအတိုင္းျဖစ္လာတတ္သည္ကို ဦးဘရီက သိၿပီးသား။

သူကလည္း ၿပီးခ်င္လာၿပီမို႔မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီး စန္းရီမ၏ခါးကိုညႇစ္ကာ အသာကုန္ အခ်က္(၂၀)မွ် ဆက္တိုက္ႀကီးေဆာင့္လိုက္ၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို စန္းရီမ၏ေစာက္ေခါင္း ထ ဲသို႔ပန္းသ ြင္းလိုက္စဥ္စန္းရီမ၏ေစာက္ပတ္အတ ြင္းမွ ၾက ြက္သားမ်ားကလည္း ဦးဘရီ၏လီးထိပ္ႀကီးကို ဝိုင္းဝန္းညႇစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ဦးဘရီလီးတန္ႀကီးကို တခ်က္၊ႏွစ္ခ်က္မွ် ေဆာင့္လိုက္၍စန္းရီမ၏လက္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ေက ြးကနဲ ျဖစ္သ ြားၿပီး သူမ၏ကိုယ္ႀကီးမွာ ေရွ႕သို႔တိုး၍ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ၿငိမ့္ကနဲေမွာက္လ်က္ က်သ ြားပါေတာ့သည္…..ၿပီး။

ပင်ပန်းနေအုန်းမယ်

ဒါ .. မဝင်းမေတို့အိမ်ပါလားခင်ဗျာ”” ““ဟုတ်ပါတယ် . ဟုတ်ပါတယ် .. ဘာကိစ္စရှိလို့ ပါလဲ”” ““မဝင်းမေ ကျွန်တော့်ကိုသိပါတယ် .. ခဏလောက် ခေါ်ပေးပါလားဗျာ”” ““မဝင်းမေ ခရီးထွက်နေတယ်ကွဲ့”” ““ကျွန်တော်က ဦးနေစိုးသား ဇေယျာစိုးပါ။ ဒီမှာငွေကြေးစာရင်းလေးတွေရှင်းဖို့ ဖေဖေလွှတ်လိုက်တာပါ”” ဒီတော့မှ အသက်(၅၀)လောက်ရှိသော ဦးလေးကြီးသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ ““အော် .. ဦးနေစိုးရဲ့သားကိုး .. လာလာ အိမ် ထဲဝင် ဦးလေးတို့ကလဲ လူစိမ်းဆိုတော့ ရုတ်တရက် အဝင် မခံရဲဘူးကွဲ့ .. ဟဲ့ သမီးခင်မေ ဧည့်သည် အတွက် ရေနွေး နဲ့အမဲခြောက်ဖုတ်လုပ်ပါကွဲ့”” ““ရပါတယ် ဦးလေးရာ ကျွန်တော့်အတွက် ဒုက္ခမရှာပါနဲ့”” ““ဒါနဲ့ ဘယ်မှာတည်းလဲကွဲ့”” ““မတည်းရသေးပါဘူး ကျွန်တော်ခုမှရောက်တာ”” ““ဟေ့ .. ဒါဆို ဒို့အိမ်မှာဘဲနေ အိမ်ကလဲကျယ် တယ်။ မင်းစိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်နေလို့ရပါတယ်။

တခြား သွားမတည်းရဘူးနော်”” ““ဟာ .. မဟုတ်တာ အားနာစရာကြီး ကျွန်တော်အပြင်မှာဘဲ တည်းပါရစေ”” ““ဒီမှာ မင်းအဖေနဲ့ ကျုပ်နဲ့က အင်မတန်ရင်းနှီး တာကလား ဒီတော့ မင်းက ကျုပ်စိတ်မကောင်းအောင် တော့မလုပ်ပါနဲ့ကွယ် မင်းအဖေရဲ့ ကျေးဇူးတွေကလဲ ဒို့အပေါ်မှာ အများကြီးရှိတယ်။ ကြုံကြိုက်တုံး ပြုစုပါရစေ ကွယ်”” ““ကောင်းပါပြီ ခင်ဗျာ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် တော့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေတွေ မလုပ်နဲ့နော်”” အဖိုးကြီးနှင့် ဇေယျာစိုးတို့ စကားပြောနေကြစဉ်မှာပင် အသားလတ်လတ် လူလုံးတောင့်တောင့်အသက် (၁၆)နှစ်လောက်ရှိသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် လင်ဗန်းထဲတွင် လဘက်ရည်ခရားနှင့် စားစရာများ ထည့်ပြီး လက်မှကိုင်ကာ အဖိုးကြီးရှေ့မှ ယို့ယို့လေးဖြတ်၍ လျှောက်လာသည်။

ပြီးတော့ ဇေယျာစိုး၏ ရှေ့တွင် စားစရာများ ချ၍ ပေးလိုက်သည်။ အဖိုးကြီးကတပြုံးပြုံးဖြင့် ကြည့်နေယင်း .. ““ဒါ မဝင်းမေရဲ့ညီမ ခင်မေဘဲကွဲ့ မှတ်ထား ဒါ ညီးအကိုလိုသဘောထား တို့ဖေါက်သယ် ဦးနေစိုးရဲ့ သား ဇေယျာစိုးတဲ့ နင့်အမ မလာမချင်း ဒို့အိမ်မှာနေမှာ အစစ ဂရုစိုက်နော် ကလေး”” ကောင်မလေးက ဇေယျာစိုးကို မရဲတရဲကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်၍ပြသည်။ ပြီးသည်နှင့် ချာကနဲလှည့်ထွက်သွား တော့သည်။ ဇေယျာစိုးက ခင်မေ၏ နောက်ပိုင်းကို အသာခိုး၍ ကြည့်သည်။ လုံးကျစ်နေသော တင်သားလေးတွေက မလှုပ် ချင်လှုပ်ချင်နဲ့ ခါသွားတာတွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် ဇေယျာ စိုး၏ စိတ်ထဲ မကြေမချမ်းလေးဖြစ်သွားရသည်။ ““မဝင်းမေကတော့ ကြာလိမ့်မယ်ကွဲ့ အနဲဆုံး တပတ်လောက်ကြာမယ်”” ““ဘယ်ကိုသွားတာလဲ ဦးလေး .. ဒီလောက်တောင်ကြာရအောင်”” ““လိမ္မော်စိုက်ခင်းတွေ လိုက်ကြည့်နေတာကွဲ့ .. ခြံတွေအသစ်တိုးထားတာရှိတယ်လေ။

အဒေါ်နဲ့ သွားဆိုလဲ မရဘူးကွယ်။ ပညာလေးက တတ်တော့ မိဘကိုတောင် မရို သေချင်ဘူး။ အသက်ကလဲ အစိတ်ရှိနေပြီ အိမ်ထောင်ပြု ပါလို့ပြောလို့လဲ မရ။ ကျုပ်က စိတ်မချနိုင်ဖြစ်နေတာ။ ခက်ပါ တယ်ကွယ်”” ““ဒီလိုလဲဘယ်ဟုတ်မလဲ ဦးလေးရာ သူလွတ်လွတ် လပ်လပ်နေချင်လို့ဖြစ်မှာပေါ့”” ““အငယ်မ ခင်မေကျတော့လဲ တမျိုးကွဲ့ သူ့အမလို ထက်ထက်မြက်မြက်တော့မရှိဘူး အိမ်ထဲမှာဘဲ ကုတ်နေ တယ်။ ကျောင်းနဲ့ အိမ်နဲ့ဘဲ အခု (၉)တန်းအောင်ထားပြီလေ”” ““ဦးလေး ဒါနဲ့ မဝင်းမေဆီ ကျွန်တော် လိုက်သွားလို့မရဘူးလား စိုက်ခင်းတွေလဲ ကြည့်ရင်းပေါ့ ..”” ““မလွယ်ဘူးကွဲ့ ခရီးက သိပ်ကြမ်းတယ် မြင်းရော စီးတတ်လား”” ““နဲနဲပါးပါးတော့ စီးတတ်ပါတယ် ဦးလေးရ””

““အေး ဒီခရီးက မြင်းနဲ့သွားရမှာ ဒီကနေ ကားတတန် ခြေကျင်တတန်နဲ့ နောက်ဆုံး မြင်းနဲ့ခရီးဆက်မှ ရောက်မှာ..”” ““ရပါတယ် ဦးလေးရာ မဝင်းမေလို မိန်းခလေးတောင် သွားနိုင်တာဘဲ နောက်ပြီး ဗဟုသုတလဲရတာပေါ့ ဒီလိုကြီးတော့ ထိုင်စောင့်မနေချင်ဘူး”” ““အေး ဒါဆိုလဲ ခင်မေကို လမ်းပြခိုင်းမယ် သတိနဲ့ သွားကြပေါ့ ကျုပ်က ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းလို့ နို့မို့ယင် လိုက်ပို့ပါတယ် ကွယ် မနက်ဖန် မနက် စထွက်ကြပေါ့”” ““ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး . ခရီးတလျှောက်လုံးချောချောမောမော ရှိခဲ့ရသည်။ သို့ရာတွင် မြင်းငှားသောနေရာရောက်တော့ ပထမဆုံး အ ဆင်မပြေမှုဖြင့် ဆုံဆည်းရသည်။ ငှားမဲ့မြင်းက တကောင် သာရှိသည်။

ဇေယျာစိုးက ခင်မေကို တယောက်တလဲစီးဖို့ ပြောတော့ သူက ခေါင်းငြိမ့်ရှာသည်။ မြင်းငှားသောနေရာမှာပင် ရေမိုးချိုး၍ စားသောက်ပြီး ခရီးထောက်နားလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ခရီးဆက်၍ထွက်ရန် ပြင်တော့သည်။ ခင်မေက စောစောတုံးကလို ထဘီတိုတိုဖြင့်မဟုတ်တော့ဘဲ စကပ်နီညိုလေးကို ဝတ်၍ထားသည်မှာ အတော်ပင် ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ မြင်းနဲ့ထွက်လာပြီး တနာရီလောက်လဲ လမ်းလျှောက် လိုက်ရော ဇေယျာစိုးတစ်ယောက် အကျင့်မရှိ၍ အတော်ပင် မော၍လာသည်။ ဒါကိုသိသော ခင်မေက မြင်း ပေါ်မှဆင်းပေးပေမဲ့ သူမကိုလမ်းလျှောက်ခိုင်းပြီး မြင်းပေါ်ကို ဇေယျာစိုးက တက်စီးရန်ကိုတော့ ဇေယျာစိုးက မစီးရက် ဖြစ်နေရသည်။ သူစီး ငါစီးဖြင့် နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံး စီးဖြစ်သွားကြသည်။ ကျွမ်းကျင်သူမို့ ခင်မေက ရှေ့စီးသည်။ ခရီးက တ ဖြေးဖြေးဖြင့် ကြမ်း၍လာသည်။ သစ်ပင်တွေကအုပ်ဆိုင်း၍ နေပြီးလူသွားလူလာလဲမရှိပေ။

““လမ်းက အရမ်းလူရှင်းတယ်နော်”” ““ဒါဖြတ်လမ်းအကိုရဲ့ လမ်းကြမ်းတယ်။ လူတွေက လမ်းကောင်းဘဲသွားတာများတယ်။”” မြင်းကဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ ပုံမှန်ပြေးနေရာမှ ကဆုန်ချ၍ပေးတော့သည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသော ဇေယျာစိုးက အထိတ်တ လန့်ဖြင့် ခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်၍ထားသည်။ အတန်ကြာလို့ မြင်းကမောပြီး ရပ်သွားသည့်တိုင်အောင် ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားဆဲဖြစ်သည်။ ဇေယျာစိုးက သတိမထားမိဘဲ ဆက်လက်၍ ဖက် ထားတာဖြစ်ပြီး အဖက်ခံထားရသော ကောင်မလေးကတော့ ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေကို အောက်သို့တွန်း၍ ချပေးသည်။ သည်လိုမလုပ်၍လဲမဖြစ်ချေ။ ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေက သူမ၏ နို့အုံတွေပေါ်တွင် ဖိ၍ထားသည်။ မြင်းနှင့်ဆက်ပြီး ခရီးနှင်လာသော်လဲ တချက်တချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေက သူမ၏ နို့တွေကို သွား၍ သွား၍ ထိမိသည်။

ဇေယျာစိုးသည် သာယာ သလိုဖြစ်မိခြင်းကြောင့်လက်ကို မဖယ်တော့ဘဲ အသာလေး နို့ပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကလဲ ဖယ်မချ တော့ချေ။ ဇေယျာစိုးက အားတက်လာပြီး အင်းကျီပါးပါးလေးပေါ်က မြင်နေရသော ဘောလီလေးကိုဘဲ အားမလိုအားမရဖြင့် မသိမသာလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။ မသိမသာဆိုပေမဲ့ ကောင်မလေးကတော့ သိပုံရ သည်။ အသံကတော့ တချက်မှ မထွက်။ ထို့ကြောင့်ပင် ဇေယျာစိုးက ရဲရဲတင်းတင်းဖြင့် နို့အုံလေးကို လက်ဝါးနဲ့အုပ် ပြီး ညှပ်ပေးသောအခါ ကောင်မလေးက တခါနှစ်ခါတော့ ဖယ်၍ချသည်။ နောက်တော့ ကိုင်ခွင့်ပြုထားလိုက်သည်။ ဇေယျာစိုးက ခဏကြာ စိတ်တိုင်းကျ ဖျစ်ညှစ်ပေး ပြီးတော့မှ သူမ၏ အင်းကျီအရှေ့ ကျယ်သီးများကို ဖြုတ်၍ ချလိုက်တော့သည်။ အင်းကျီရင်ဘတ်ပွင့်သွားသည့်အတွက် ကောင်မလေး၏ ပုခုံးသားလတ်လတ်လေးများသည် စောလျှင်စွာ ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏ခါးကို ဖက် လျှက် ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် နောက်ကနေ အင်းကျီကို လှန် ပြီး ဘော်လီအင်းကျီချိတ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။

ဒီအခါတွင်တော့ ခင်မေသည် တုန်တုန်ရီရီလေး ဖြင့်ဘော်လီကို ချွတ်ရာမှာ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို တဖက်စီ မြှောက် ပေးတာတို့ ချိတ်ဖြုတ်ပေးတာတို့ဖြင့် ကူညီရှာသည်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားသည်နှင့် သူမရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ လျှောက်ပွတ်ရင်း နို့ကို ထိကိုင်မိတာနဲ့ ဂရုတစိုက်ညင်သာစွာ နယ်ပေးလိုက်သည်။ အပျိုစင် အပျိုရိုင်းလေးမို့ ဆိုရမလား။ အခုမှ အပျိုဖေါ်ဝင်စဆိုတော့ တင်းပြီး ရှေ့သို့ချွန်ထွက်ကာ အခွံမနွှာ ရသေးတဲ့ ကွမ်းသီးတစ်လုံးစာလောက်တော့ရှိသည်။ အပျိုကြီးတွေရဲ့ နို့နဲ့မတူဘဲ တကယ့်ကို လတ်ဆတ် သည်။ အရသာပင် ပျော့အိနေတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ နို့ကို ဆုတ်ရင်းဖြင့် နောက်ကနေဂုတ်ကို နမ်းစုတ်ပေးပါသည်။ ဇေယျာ စိုးသည် သူမ၏ ဂုတ်တွင်သာမက လက်ပြင်တွေ သွေးချေဥအောင်ပင် နမ်းစုပ်ပေးမိသည်။ ခင်မေကတော့ မြင်းဇက်ကြိုးကို နိုင်အောင် မကိုင်နိုင်တော့ချေ။ ငှက်ဖျားတက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေ သည်။

ဇေယျာစိုးက သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုရအောင် ရှာပြီး လက်ညှိုးလက်မကြားတွင် ချေပေး နေမိသည်။ နို့လေးတွေကို မမြင်ရလို့ အားမရပေမဲ့လဲ ဒီ လောက်ရတာကိုပင် ဇေယျာစိုးက ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ဝမ်းဘိုက်သားလေးကို ရှပ်ကိုင်၍ မထိတထိလေး ဖျစ်၍ပေးတော့ရာ ကောင်မလေး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေထ၍လာရသည်။ လက်က တစထက် တစ အောက်ကိုဆင်းသွားရင်း သူမ၏ စကပ်ချိတ်လေးကို ဖြုတ်ကာ စောက်ပတ်လေးဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်။ အမွှေးလေးတွေက ပေါက်ကာစ နုနုတိုတိုလေးတွေဖြစ်သည်။ စကပ်အောက်မှာ ဘာမှ ဝတ်မထားတော့ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းကို လက်ဖြင့် အသာလေးလျှောက်၍ ဆွဲနေသည်။ ပြီးတော့မှ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်မလက်ခလယ်တို့ဖြင့် ဟလိုက်ရင်း လက်ညှိုးကို အသာလေး သွင်းပေးလိုက်သည်။

သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးသည် ခြောက်သွေ့၍ ကပ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ဇေယျာစိုးက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ရှာပြီးကလိပေးတော့မှ အရည်လေးတွေ တစိမ့်စိမ့်ဆင်း လာသည်။ ကောင်မလေးကတော့ ရှက်လို့လားမသိ ခေါင်းငုံ့ရင်း မြင်းကိုသာ ဇွတ်နှင်၍နေသည်။ လက်လဲဝင်လို့ရရော ဇေယျာစိုးက စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ သူ၏ လက်ညှိုးကို သွင်းလိုက်ထုတ် လိုက်ဖြင့်လုပ်၍ပေးနေသည်။ နာရင်လန့်သွားပြီ မကောင်း တာကြောင့် ဖြေးဖြေးလေး မွှေ၍ပေးနေမိသည်။ သူမ၏စောက်စေ့လေးကတော့ စောက်ဖုတ်အပြင်ကိုပင် လက်တဆစ်လောက်စွန်းထွက်၍နေသည်။ ဇေယျာစိုးက လက်နဲ့ကလိပေးတာ ကြာလာတော့ ကောင်မလေးက သိပ်ပြီးအားရဟန်မတူတော့ချေ။ မပီမသ လည်ချောင်းသံလေးတွေ ထွက်လို့လာသည်။ စကားတော့ သိပ်ပြီးပြောရဲပုံမရသေးချေ။

ဇေယျာ စိုးသည် သူမ၏ ဖင်လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေးကို အောက်ကနေ နှိုက်ပြီး ဆုတ်နယ်ပေးနေမိသည်။ တော်တော်လေးကြာ သွားပြီးမှ .. ““ညီမ မြင်းကို ခဏရပ်လိုက်”” သူမက မြင်းကိုရပ်လိုက်လျှင် ဇေယျာစိုးက မြင်း ပေါ်မှ ခုခန်၍ဆင်းလိုက်ပြီး သူမကိုပါ မြင်းပေါ်မှ ပွေ့၍ ချ လိုက်ရာ အားလွန်ပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ နှစ်ယောက်သား ဖင် ထိုင်ရက်ကျသွားကြလေသည်။ မြေပြင်ပေါ်သို့ရောက်သည်နှင့် ဇေယျာစိုးက ချက် ခြင်းပင် သူမကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲ၍လှဲ့လိုက်သည်။ ကောင်မလေးက သူ့ကိုမကြည့်ရဲဘဲ မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍ ထားသဖြင့် ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ဆွဲ၍ မော့လိုက်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ယုယုယယ လေး စုပ်ပေးလိုက်သည်။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် လေတိုးခံရသောနှင်းဆီပွင့်ချပ်များနှယ် တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။ သူမကို အနမ်းဖြင့် ညှို့ယူနေတုံးမှာပင် ဇေယျာစိုး၏ လက်တဖက်က ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး အပြင်မထွက်ရသဖြင့် ဒေါသတကြီးပါးပျဉ်းထောင်နေသော လီးကြီးကို ဂုတ်ကနေကိုင်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။လီးကြီးသည် ချစ်ချစ် တောက်ပူနွေးနေပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။ မြေကြီးပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေလျှက် မှ ဇေယျာစိုးက သူ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကောင်မလေး အား ခွ၍ ကားကာ ဆန့်တန်းလိုက်သည်။

ပြီးတော့ ကောင် မလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း သူ၏ပေါင်ရင်းတွင် တဖက် တချက်ဆန့်တန်း၍တင်ကာ သူ၏ခါးကို ခွစေလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကောင်မလေးကို ခါးမှဆွဲယူကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ လီးထိပ်ဖူးကို အသာ လေး ထိုးထဲ့လိုက်သည်။ ကောင်မလေး၏ မျက်နှာတစ်ချက်မဲ့၍ သွားသည်။ သိပ်တော့ မလွယ်လှချေ။ ““ညိမ ..အကို့ကိုဖက် .. မရှက်ပါနဲ့ကွယ်”” သူမကဇေယျာစိုး၏ ပုခုံးပေါ်မေးတင်ရင်း ရွရွလေး ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဇေယျာစိုးက ကောင်မလေး၏ တင်သားနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ မလိုက်ပြီး သူ၏ ကာထာသော ခြေနှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ကာ ကောင်မလေး၏ တင်သားများကို သူ၏ ပေါင်ပေါ်တွင်တင်ပေးလိုက်သည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ခြေဆင်း၍ ထိုင်နေတော့ ဇေယျာ စိုး၏ပေါင်ရင်းတွင် ခင်မေက ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်ကို ခြေနှစ် ဖက်ဖြင့် ခွ၍ထိုင်ထားသော အနေအထားသို့ ရောက်သွား သည်။ သူမ၏ စကပ်လေးကို လှန်၍ စောက်ဖုတ်ကိုလက်ဖြင့် နှိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ရွှဲ၍နေသည်။ လီးကို စောက် ပတ်ဝတွင်တေ့၍ သူမ၏ ခါးကို ဖိချလိုက်သည်။ ““ဗြစ် .. ဗြစ်. ဗြစ်.. ဖေါက် .. ဒုတ် .. အ .. အ .. အား ..”” စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးကမဆန့်မပြဲ ဝင်သွားပြီး အပျိုမှေးကို ဖေါက်သံနဲ့သားအိမ်ကို ထိသံတို့သည် အစဉ်အတိုင်းထွက်ပေါ်၍လာသည်။ ခင်မေက ပထမ အ .. အ .. နဲ့ ကြိတ်မှိတ်ပြီးခံနေပေမဲ့ အပျိုမြှေးပေါက်ပြီး သားအိမ်ကိုလဲ ထိရော ငယ်သံ ပါအောင်အော်လိုက်တော့သည်။ သူမသည်ဇေယျာစိုးကို အတင်းပင် တွန်းသည်။ မရပါ။

ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ခါးလေးကို အသေဖက်၍ ထားသည်။ ဇေယျာစိုးက သူ၏ခါးကို ယူကာ သူမ၏ ခါးလေး ကို ဆွဲရင်း ညင်သာစွာဖြင့်သူ၏ လီးကြီးများကို အသွင်း အထုတ်လုပ်ကာ လိုးပေးသည်။ တချက်တချက် ခပ်နာနာ လေးဆောင့်လိုက်သေးသည်။ ““ပြွတ်..စွပ်.. ဒုတ်.. အား .. အား .. ပလွတ်..ပြစ် .. ဒုတ် .. အ . အာ့ ..”” ဇေယျာစိုးက ကြမ်းတခါ ချော့တလှည့် တလှည့် ဖြင့် ဆက်တိုက်လိုးပေးလိုက်တော့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းလွန်းသဖြင့် လီးကိုလက်နဲ့ညှစ်ပြီး ဆုတ်ထားသလို ဖြစ်တာကြောင့် (၁၀)မိနစ်အကြာလောက်မှာပင် လီးကြီး သည် တဇတ်ဇတ်တုန်လာပြီး ခင်မေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ထည့်လိုက်လေတော့သည်။ နှစ် ယောက်စလုံး၏ ပေါင်ခြံများတွင်တော့ သွေးတွေက ချင်း ချင်းနီရဲနေသည်။ ကောင်မလေးခမျာမှာတော့ ငယ်သေး သည့်အတွက် ပြီးလို့ပြီးမှန်းမသိ။ နုံးခွေသွားတာကိုဘဲ သိလိုက် သည်။

အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာကိုလဲ သူမကိုယ်သူမ မသိချေ။ အောက်ဆုံးတော့ မျက်ရည်လည်ရွဲဖြင့် ဇေယျာစိုး ကို အတင်းကြုံး၍ဖက်ပြီး နမ်းပါတော့လေသည်။ ဒီနေရာမှနောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် နားပြီးတော့မှ ဆက်၍ ခရီးနှင်ခဲ့လေသည်။ ဇေယျာစိုးနှင့် ခင်မေတို့သည် ဆက်၍ခရီးနှင်လာ ကြရင်း စမ်းချောင်းလေးတခုကိုတွေ့၍ နှစ်ယောက်သား ဆင်းပြီးကိုယ်လက်သုတ်သင်ကြသည်။ တယောက်နှင့်တယောက် စကားတော့ မပြောဖြစ်ချေ။ ခင်မေက ရှက်နေပုံရသည်။ ဇေယျာစိုးသည်လဲ အတွေ့ အကြုံသစ်ကြောင့် နုံးချိ၍နေသည်။ အေးမြသော ရေတွင် ထိနှစ်၍ချိုးလိုက်ကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံးလန်း၍ သွားသည်။ ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ညနေ လဲအတော်စောင်းသွားပြီဖြစ်သည်။ ဤကဲ့သို့ တဖြေးဖြေးခရီးထွက်ခွာ၍ လာရာ ခဏမျှ ကြာတော့ သူတို့၏ ရှေ့နားမှ မြင်းခွာသံကြားရသည်။ မှောင် စပျိုးနေပြီဆိုတော့ ဘာမှသဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။

ဝါးတရိုက် လောက် ကွာတော့မှ ခင်မေက ဇေယျာစိုးဖက်သို့ လှမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။ ““မမလာနေပြီ .. ရှင်တော့ ကံကောင်းတာဘဲ”” ““ဟယ် ညီမလေး .. ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ ..”” မဝင်းမေက ဇေယျာစိုးဖက်သို့ မျက်လုံးကစားရင်းမေးလိုက်သည်။ ““မမဆီလာတာပေါ့ ဟောဒီက ကိုဇေယျာစိုးက မမ နဲ့တွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့ သူက ဦးနေစိုးရဲ့သားပေါ့။ မမ မှတ်မိရဲ့လား ငယ်ငယ်တုံးကတော့ တွေ့ဖူးတယ်လို့ အဖေက ပြောတယ်”” ““အော် ကိုဇေယျာစိုးလား ငယ်ရုပ်တော့ နဲနဲ ကျန် သေးတာဘဲ ဒါပေမဲ့ မပြောရင် မှတ်မိမယ်မထင်ဘူး”” ““တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ .. ကျွန်တော်လဲ မဝင်းမေကို အိမ်က ထိုင်ပြီး စောင့်မနေချင်တာနဲ့ စိုက်ခင်း လဲကြည့်ရအောင်ဆိုပြီး လိုက်လာတာပါ”” ““စိုက်ခင်းကတော့ အားလုံးအိုကေပါဘဲ .. မအိုကေတာက အလုပ်သမားတွေဘဲ။ လခတိုးတောင်းနေကြ တယ် ..”” ““အင်းလေ .. ကြည့်လုပ်ကြတာပေါ့ .. ဒါနဲ့ မဝင်းမေ ဘယ်သွားမလို့လဲ”” ““အိမ်ပြန်မလို့လေ .. ဘာမှ လုပ်စရာမရှိတော့ ဘူးရှင့် ..”” ““ဒါဆိုလဲ ကျွန်တော်တို့ပါ ပြန်လိုက်ခဲ့မယ်။

အဓိက ကတော့ မဝင်းမေနဲ့ တွေ့ဖို့ပါဘဲ။ နောက်ကြုံတော့မှဘဲ စိုက်ခင်းတွေကြည့်တော့မယ်။ အခုမိုးချုပ်နေတော့ ခရီးဆက် လို့ဖြစ်ပါ့မလား ..”” ““ကျမတို့ကတော့ သွားနေကျဘဲ”” ““ဒါဆိုလဲ သွားကြတာပေါ့ ..”” ““ညီမလေး မမ စကားပြောရင်းနဲ့ လယ်ဂျာစာအုပ် တွေ မေ့ကျန်ခဲ့တာ သတိရတယ်။ သွားယူလိုက်ပါကွယ် နော် မမတို့ ခရီးဆက်နှင့်မယ် အလုပ်တွေအများကြီးရှိသေးတယ် မဟုတ်လား ..”” ““ဟင် .. မမကလဲ အဝေးကြီးသွားရမှာ မသွားချင်ပါဘူး ..”” ““သွားပါကွယ် ငါ့ညီမက လိမ္မာပါတယ်မမ မုန့်ဖိုးပေးမယ် ဟုတ်လား .. နော် .. ညီမ ..”” ချာတိတ်မသည် ဇေယျာစိုးကို စူးကနဲ တစ်ချက် ကြည့်ရင်း မြင်းကို ချာကနဲ လှဲ့ကာ မသွားချင်သွားချင်ဖြင့် ထွက်ခွာသွားပါတော့လေသည်။ ““ဒီညမ တစ်ယောက်ရှိလို့သာ ကျမသက်သာတာ နို့မို့ယင်တော့ သေမှာဘဲ အလုပ်တွေက များတော့ တယောက်ထဲ မနိုင်ဘူးရှင့် ..”” ““ခင်ဗျားတို့က မိသားစု သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းရှိတော့ ပျော်စရာဗျာ ကျွန်တော်အားကျတယ်ကျနော်ကတော့ တဦး တည်းသောသားမို့ အထီးကျန်သလိုပါဘဲဗျာ””

““ကဲ..ခရီးဆက်ကြစို့”” ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် စကားတပြောပြော ဖြင့် ခရီးဆက်ခဲ့ကြရာ စောစောကဇေယျာစိုးနှင့် ခင်မေတို့ ခရီးတစ်ထောက်နားသော စမ်းချောင်းလေးနားသို့ ရောက် ခဲ့လေသည်။ ““ဒီမှာ ခဏနားရအောင် ကိုဇေယျာစိုး .. ကျမမြင်းလဲမောနေပြီ”” ““ကောင်းတာပေါ့ဗျာ .. ကျွန်တော်လဲ မြင်းစီးရာပင်ပန်းနေပြီ”” ဇေယျာစိုးသည် မြင်းပေါ်မှ ဆင်း၍ မျက်ခင်းပေါ်အသာလဲလျှောင်းလိုက်သည်။ လကထိန်ထိန်သာနေသည်။ နေ့ခင်းနေ့လည် အ တိုင်းပင် လင်းထိန်၍နေသည်။ စမ်းချောင်းလေးကလဲ တ သွင်သွင်စီးဆင်း၍နေသည်။ စမ်းချောင်းလေး၏ တဖက်တချက် ဝဲယာတစ်လျှောက်မှာလဲ နှစ်ချို့သစ်ပင်ကြီးတွေက စမ်း ချောင်းလေး ကမ်းနဖူးနှင့် ပျမ်းမျှ (၁၀)ပေ (၁၅)ပေ၊ ပေ(၂၀)လောက်တို့တွင် အုံ့ဆိုင်းစွာဖြင့် ပေါက်၍နေသည်။ လေကလဲ တဖြူးဖြူးတိုက်နေတော့ ဒီနေရာလေးသည် အတော်ပင် သာယာလှပေသည်။

ဇေယျာစိုးတစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်၏ သာယာမှုကိုခံစားနေစဉ်မှာပင် သူ၏ခေါင်းတဲ့တဲ့တွင် မဝင်းမေက မတ်တပ်ရပ်၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက အောက်ကနေ ပင့်ကြည့် လိုက်တော့ သူမက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။ သူမ၏ရွှေရင်အစုံသည်လည်း အောက်ခံပါဟန်မတူကြောင်း သတိထားမိလိုက်သည်။ သူမ၏ ပေါင်တံကြီးတွေကလဲ တုတ် တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြင့် ဖြစ်ကာ စောစောက မြင်းကုန်းနှီးမှာ ချိတ် ထားသော အထုတ်တထုတ်ကို သူမ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲ ထားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ““ကိုဇေယျာစိုး ဘိုက်မဆာဘူးလား ကျမတော့ ဆာရင်စားဖို့ ခေါပုတ်တွေယူလာတယ်။ စားဖူးတယ်မဟုတ်လား ရော့သကြားနဲ့ တို့စား စားမိယင်စွဲသွားတာချည်းဘဲ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”” မဝင်းမေသည် ပြောပြောဆိုဆို ခေါပုတ်ထုတ်ကို ဘေးသို့ချလိုက်ပြီး သူမသည် မြက်ခင်းပေါ်လှဲ၍ ချလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား စကားမပြောမိကြတော့ချေ။

ဒါပေမဲ့ ခဏနေတော့ ပလုတ်ပလောင်း စားနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး .. ““ကိုဇေယျာစိုး ရှင်နော် တချိန်ကျရင် ဒီတောအုပ် ထဲမှာ ကျမနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲနေခဲ့ပြီး ဘာမှ အကျိုးအမြတ် မရှိဘဲ အချိန်ကုန်ပြီး ပြန်သွားရတာလို့ တွေးပြီး နောင်တရနေချင်သလား”” ““အို ဘယ်ရချင်ပါ့မလဲဗျာ ..”” ဇေယျာစိုးက ပြောလိုက်ရင်း ငေါက်ကနဲထထိုင် ကာ သူမကို စိုက်၍ကြည့်မိသည်။ မဝင်းမေက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း .. ““ရှင် စိတ်ဝင်စားရင် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက် ပါ။ ကျမလဲချွတ်လိုက်မယ်။ တစ်ခုတော့ရှိတယ် ရှင်ကျမကို အထင်တော့မသေးလိုက်နဲ့ ကျမက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသမား နောက်ပြီး ခေတ်ပညာတတ်တစ်ယောက်။ ကျမက ယောက်ျားတွေကြားမှာ ယောက်ျားတွေနဲ့ ယှဉ်ပြီးလုပ်နေရတာ။ ရှင့်ကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဆန္ဒတွေ တားဆီးလို့ မရတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ညီမလေးကို ပထုတ် လိုက်တာ ရှင်သဘောမတူလဲကျမကတော့ အတင်းကြံမလို့ဘဲ အခုတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့”” မဝင်းမေသည် စကားလဲပြော အင်းကျီကို ကျယ်သီး တွေဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည်။

သူမ၏ ညီမလို မဟုတ်ဘဲ အသားရေက နီစပ်စပ်ဖြင့်ဖြစ်သည်။ မို့မို့တင်းတင်းဖြင့် နို့နှစ်လုံးဟာလဲ လရဲ့အလင်းရောင်ကြောင့် တောက်ပဝင်းပြောင်၍နေသည်။ နို့သီးခေါင်း တွေက လက်သန်းတဆစ်လောက်ရှိပြီး အောက်ကို ငိုက်၍ နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညိုရောင်သန်းနေသည်။ ပိတုန်းနှစ်ကောင် ကြာငုံပေါ်နားနေသလိုပင်ဖြစ်သည်။ ဇေယျာစိုးက တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ သူ၏ ကိုယ်ပေါ် မှ အင်းကျီတွေ ချွတ်ချလိုက်တော့ ကြွက်သားအဖုအထစ် များဖြင့် ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် သေချာစိုက်ကြည့်နေယင်း သူမ၏ ဘောင်းဘီချိတ်ကို ဖြုတ် ကာ ဇစ်ကိုဆွဲ၍ချလိုက်သည်။ ဟ သွားသော ဘောင်းဘီဇစ်ကြားမှ သန်မာသောစောက်မွှေးမဲမဲများသည်အခွေလိုက် ထွက်ပေါ်၍လာသည်။

မဝင်းမေကတော့ ခပ်စောစောပင် ဘောင်းဘီကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချ လိုက်သည်။ အတွင်းခံဝတ်မထားသောကြောင့် ဘောင်းဘီ ကျွတ်ထွက်သွားလျှင်ပင် သူမ၏ တကိုယ်လုံးသည် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်၍သွားရလေသည်။ ကြီးမားတောင့်တင်းပြီး ဖြောင့်စင်းလှသော သူမ၏ ပေါင်တံကြီးများက လရောင်အောက်တွင် ပုဇွန်ဆီရောင် ထ၍နေသည်။ သူမချွတ်ပြီးသွားသည်နှင့် ဇေယျာစိုးဆီသို့ လှလှပပလှမ်း၍လာပြီး ဘောင်းဘီကို ဝိုင်း၍ချွတ်ပေးသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ နို့သီးတွကို လှမ်းပြီး ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပျော့အိနွေးထွေးလှသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဇေယျာစိုး၏ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမက်ခိုးတွေ တက်လာတော့သည်။ ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် မတ်တပ်ရပ်လျှက်မှ တယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ကာ မျက်ခင်းပေါ်သို့ ထိုင်ချ လိုက်ကြသည်။

ဇေယျာစိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေက မဝင်းမေ၏ နှုတ်ခမ်းများကိုမော့၍ စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်မှာတော့ ချက်ခြင်း ပင် မဝင်းမေက တုံ့ပြန်ကာ ဇေယျာစိုး၏ နှုတ်ခမ်းများကိုပြန်လှန်၍ စုပ်နမ်းပေးလေသည်။ ရမက်ဇောတွေတက်နေသော ကျမတို့နှစ်ယောက် မြက်ခင်းပေါ်ကို အကျနပင် ယှဉ်တွဲ၍ လှဲချလိုက်မိပါတယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ရင်ချင်းအပ်ရက် ဆီးစပ်ချင်းထိရက် ပေါင်ချင်းထိရက်ဖြစ်ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမရဲ့ ကော့ထောင်နေတဲ့ နို့သီး ခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး စို့ပေးတယ်။ တော်တော်သန် တဲ့ လူဘဲရှင်။ ““အိုး .. ဟင့် ..အင့် .. ကိုစိုး .. ကိုစိုး .. အို ကိုစိုး ..ရယ် စို့စမ်းပါ .. ကျမနို့သီးကို ကောင်း ကောင်းစို့ပေးစမ်းပါ။ ဟင်းဟင်း ကောင်းတယ် .. ကောင်း တယ် .. နို့စို့ပေးတာ သိပ်ခံလို့ ကောင်းတာဘဲ .. ဟင့်.. ဟင့် .. ဟင့် ..”” သူကနို့စို့ပေးရုံတင်မဟုတ်ဘဲ နို့သီးတဝိုက်ကိုလဲလျှာနဲ့ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ရက်ပေးလိုက်သေးတယ်။

အဲဒီလိုရက်လိုက်တဲ့အခါများ ကျမဟာ မျက်ချင်းပေါ်ကနေ ကော့ပျံကြွတက်သွားရတာဘဲ စိတ်တွေကလဲ အရမ်းကို ထကြွလို့ရွလာရပါတယ်။ နို့သီးနှစ်ခုကို တလှည့်စီစို့ပေး ရက်ပေးပြီးတဲ့ နောက် ဇေယျာစိုးရဲ့ ပါးစပ်ဟာ အောက်ဖက်ကို တစတစ ရွေ့ လျှားလာပါတယ်။ ကျမရဲ့ ဗိုက်သားပျော့ပျော့ အိအိ ချပ် ချပ်လေးတစ်လျှောက်အသာရက်ပေး စုပ်ပေးရင်း ရွေ့လျှား လာလိုက်တာ ကျမရဲ့ ဘိုက်သားပြင်လေးပေါ်မှာ သူရက် ပေးထားလို့ တံတွေးလေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်လို့နေပါတယ်။ တဖြေးဖြေးအောက်ဖက်ကို ရွေ့ဆင်းလာတဲ့ ဇေယျာ စိုးရဲ့ပါးစပ်ဟာ ကျမရဲ့ချက်ပေါ်ကနေ ဆီးခုန်ဖက်ကို ရွေ့ ဆင်းသွားပြီး တဖြေးဖြေး သူ့ပါးစပ်ဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ် နဲ့ နီးသထက်နီးစပ်လာရပါပြီရှင်။

ကျမဟာ အလိုးခံရတာကို သဘောကျသလို စောက်ပတ်ရက်ပေးတာကိုလဲ အရမ်းကြိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ““အား .. ဟင်းဟင်း .. ကိုစိုးရာ ဟုတ်ပြီ .. ဟုတ်ပြီ .. ဟင်းဟင်း .. ကျမစိတ်တွေ အ၇မ်းထလာ ပြီ နော် .. အို အို. ရက် .. ရက်ပါတော့ .. ကျမ စောက် ဖုတ်ကို ထိုးထဲ့ပြီး ရက်လိုက်စမ်းပါ”” ဆီးစပ်တစ်လျှောက် တဖြေးဖြေး ရွေ့ဆင်းလာနေတာကို မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကျမက အငမ်းမရ ထုတ်ဖေါ် ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီလိုပြောလိုက်တဲ့အခိုက်မှာဘဲ ကျမရဲ့ စောက် ပတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေက အတော်ကြီးကို စိမ့်ထွက် လာပါတယ်ရှင်။ ဘယ်လောက်များသလဲဆိုရင် အရည်တချို့ ဟာ အပြင်လျှံထွက်ပြီး ဖင်ခေါင်းတစ်လျှောက် စီးကျသွားတဲ့ အထိပါဘဲရှင်။ ဟော .. သူ့ပါးစပ်က ကျမစောက်ပတ်နားကို ရောက်လာပြီး ရက်တော့ရက်မပေးသေးပါဘူး .. ““ကျမဟာ သူ့ပါးစပ်နဲ့ ကျမစောက်ပတ် ထိမိ အောင် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။

အလိုးခံရတဲ့ အခါ လုပ် ပေးသလိုမျိုးပေါ့ ။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာ ဖေါင်းပြီး စောက်စေ့လေး လဲမာကြောထောင်ကြွလို့တက်နေပါပြီ။ အရမ်း အရမ်း ခံချင် နေတာ။ အစုပ်ခံချင်နေတာ။ ဟုတ်တယ် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ““ရက်ပေးပါ ကိုစိုးရယ် ကျမစောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးစမ်းပါရှင်။ ကျမ မနေနိုင်လွန်းလို့ပါ””ကျမက ထပ်ပြီး လော်ဆော်တိုက်တွန်းလိုက်မိ ပြန် ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးကတော့ တကယ်ပါဘဲရှင်။ မရက်ခင် အဖုတ်ကို အရင်ဖြဲကြည့်နေတော့တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျကျနနကိုင်ပြီး အသေအချာကို ဖြဲ ကြည့်နေတယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်ဟာ နီရဲပြဲအာပြီးနေမှာပါ ဘဲ ..။

ကိုယ့်ပေါင်ကြားကိုယ် ငုံ့မကြည့်နိုင်တာကြောင့် အဖုတ်ရဲ့အနေအထား ဘယ်လိုလဲဆိုတာကိုတော့ ကျမ အသေအချာ မသိဘူးပေါ့ရှင်။ စိတ်ကူးနဲ့ဘဲ မှန်းဆကြည့်ရတာပါ။ အဲသလိုဖြဲကြည့်ပြီးမှ သူ့ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်ပေါ် ကျကျနနအုပ်ပြီး မရွံမရှာစုပ်နမ်းတယ်။ ““အောင်မလေး ..လေး .. ကိုစိုးရဲ့”” ကျမလေ တကိုယ်လုံးကို တုန်သွားရပြီး ငယ်သံပါ အောင်အော်ပစ်လိုက်မိပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာလဲ မပြောပါနဲ့တော့ ဘယ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့တေ့ကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလိုမျိုး စုပ်ပေးတာကို သူ့ရှာကလည်း အဖုတ်ထဲကို ထိုးထဲ့ပြီး လှည့် ပတ်ကလိပေးသည်။ ရက်ပေးသည်။

ကျမ အသက်ရှူပြင်းတွေ ပြင်းလာတယ်။ ကျမရဲ့ ဝမ်းပျဉ်းသားပျော့ပျော့အိအိလေးဟာ ပိန်လိုက် ဖေါင်းလိုက် ကိုဖြစ်လို့ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းလဲ ကားလိုက် စုလိုက်နဲ့ဖြစ် နေရတယ်။ သူက ကျမစောက်ပတ်မှာ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည် ကြည်တွေကို လျှာနဲ့ တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် ရက်ပေးနေ ပြန်တယ်။ တကယ့်ကို ရက်ရက်ရောရော ရပ်ပေးနေတာ ကျမအဖို့ အရမ်းကိုငြိမ်ပြီး အရမ်းကို ကောင်းနေရတာပါဘဲ။ အဖုတ်ကိုရက်ပေး စုပ်ပေးတာထက် ပိုထိတာပေါ့ စောက်ပတ်ထဲကို လျှာကိုထိုးထိုးပြီး လိုးနေတဲ့သဘော ဖြစ် နေတာကိုး ..။

““အား ပါးပါး ဟင်း .. ထိုးစမ်းပါ ကိုစိုးရ ဟင့် မွှေပေးစမ်းပါ .. အား ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း .. ကျမ စောက်ပတ်ထဲကို ရှင့်လျှာကြီး အကုန်ဝင်အောင် ထိုး သွင်းပေးစမ်းပါ .. အား .. ကောင်းလှချည်လား ကိုစိုးရာ အမလေးလေး .. ဟုတ်ပီ ..ထိုး ထိုး လိုးလိုး..ရှာထိုးပေးစမ်းပါ”” ကျမ ပါးစပ်ကလဲမရှက်နိုင်တော့ဘဲ တစ်တစ်ခွခွ ကြီးကို ပြောလိုက်မိသည်။ သူကလည်း ကျမစောက်ပတ်ကို ရှာနဲ့ အပီထိုးထိုး ပြီး ကျကျနနကို လိုးပေးနေတာ အဖုတ်ထဲ သူ့လျှာတစ်ဆုံး တိုင် တိုးဝင်လာတဲ့အခါများ ကျမဟာ လည်ချောင်းထဲက ပါ တအင်အင် အသံတွေ ထွက်လာတဲ့အထိဖြစ်ရပါတယ်။

ကျမ တကိုယ်လုံးမှာ ရှိသမျှအကြောအချင်အားလုံးမှာ သွေးတိုးအရမ်းမြန်ကုန်ပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေတယ်။ တကိုယ်လုံး ငဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံလို့ အကြီးအ ကျယ်ကို ပြီးလုနီးလာမှန်း ကျမရိပ်မိတယ်။ ကျမစောက်ပတ်ထဲကို ရက်ပေး လျှာနဲ့ အဖုတ် ခေါင်းထဲကို ထိုးပေးလုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျမက သူ့လီးကြီးကို ညာလက်နဲ့ လှမ်းဆုတ်လိုက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး ပွတ် ပေးနေမိပါတယ်။ လက်ထဲမှ တဆုတ်တခဲကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးက အားရစရာကောင်းလိုက်တာ ဒီလီးကြီးစောက်ပတ် ထဲကို ထိုးသွင်းပြီး လိုးတာကို ကျမ အရမ်းခံချင်လာတယ်။ လျှာနဲ့ထိုးပြီးသွင်းမှာထက် စောက်ပတ်ကိုလီးနဲ့ လိုးရင်းပြီးချင်လာတယ်။ ဟုတ်တယ် လီးနဲ့က ပိုပြီး အရသာကောင်းစေမှာ ..။

““ကိုစိုးရယ် .. ကျမကို လိုးပါတော့ရှင့်လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပေးစမ်းပါ။ လုပ်ပါကိုစိုးရယ် ကျမကို လိုးပေးစမ်းပါရှင် .. ကျမ အပေါက်ထဲကို ရှင့်အ ချောင်းကြီး တအားကုန်ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါ။ ကျမ ခံချင်နေပြီ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးပါကိုစိုးရယ် လိုးစမ်းပါရှင် ..”” ကျမက ထုတ်ဖေါ် တောင်းဆိုလိုက်မိပါတယ်။ အရမ်းကို လိုးချင်နေပြီကိုး ရှက်မနေတော့ပါဘူး ပြီးတော့ စိတ် တူ ကိုယ်တူ လိုးကြတာဘဲ။ ဇေယျာစိုးကလဲ ကျမလိုဘဲ ထန်နေတပါတယ်။ အ ဖုတ်ရက်ပေးတာကို ချက်ခြင်းရပ်ပြီး ကျမကိုယ်ပေါ် တက်ခွတယ်။

တက်ခွတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျမက သူ့လီးကို ဆွဲယူပြီး နီရဲပြဲလန်နေတဲ့သူ့လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စောက်ရည်ကြည်တွေ နဲ့ စိုရွှဲမို့ဖေါင်းကြနေတဲ့ စောက်ဖုတ် အဝမှာ တေ့ပေး လိုက်ပါတယ်။ စိတ်က အရမ်းထနေတဲ့ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမကတေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ ဖိချထိုးသွင်းလိုက်တာ တစ်ချက်တည်း နဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲကို တနင့် တပိုးဝင်သွားတော့တာပါဘဲ။ သူ့လီးက မသေးပါဘူးရှင်။ ရှစ်လက်မသာသာလောက် ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက် ကိုတုတ်တာ ..။

တစ်ချက်တည်း အဆုံးဖိသွင်းလိုက်တော့ အဖုတ် ထဲမှာ စေးပိုင်တင်းကြပ်သွားတာဘဲ။ ဖိန်းရှိန်းပြီး ကြက်သီး ထသွားရအောင်လဲ ကောင်းတယ်။ ကျမပါးစပ်က ““အိုး .. ကျွတ်..ကျွတ်.. ကျွတ်”” လို့ စုပ်သပ်ညည်းလိုက်မိတယ်။ နာတာကြောင့် ညီးတာလား ကောင်းတာကြောင့် ညီးတာလား ကျမကိုယ် ကျမတောင်မခွဲခြားတတ်တော့ပါ ဘူး နာလဲနာ ကောင်းလဲအရမ်းကောင်းနေတာကိုး။ လီးအဆုံးဝင်သွားပြီးတာနဲ့ ဇေယျာစိုးဟာ ကျကို စပြီးလိုးပါတော့တယ်။ အစပိုင်းမှာတော့ ခပ်ဖြေးဖြေး တချက်ခြင်း ညောင့် လိုးပေးတာ။ သူ့လီးအဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း ကျမက အိုး ကနဲ ဟင် ကနဲ ပါးစပ်က အသံထွက်မြည်တမ်းနေမိတယ်။ လီးထွက်သွားတယ်။ နောက်ပြန်ဝင်လာတယ်။ ဝင်နေတဲ့လီးကို ထုတ်ယူတယ်။ နောက်ပြန်ထိုး သွင်းတယ်။

ထွက်လိုက် ဝင်လိုက် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့။ သူ့လီးက ရှစ်လက်မကျော်ကျော် ရှည်တာဆိုတော့ အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ သားအိမ်ကို ဒစ်ကြီးနဲ့ ထိထိ နေတယ်။ အဲဒီလိုသားအိမ်ထဲကို စိုက်ဝင် ထိမိတာကလဲ အောင့်အောင့်သွားပေမဲ့ အရသာတမျိုးထူးတယ်ရှင်။ အလိုး ခံရတိုင်းသားအိမ်ကို ထိတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ လီးရှည်မှသာ သားအိမ်ထဲထိ စိုက်ဝင်တာ။ ဇေယျာစိုးရဲ့လီးကလဲ အလုံးက တော်တော်တုတ် တာမို့ စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းသားတွေကိုလဲ သိပ်သိပ် သည်းသည်းနဲ့ ပြည့်ပြည့်၀၀ ပွတ်တိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးထိုးသွင်း ပြန်ထုတ်လုပ်တာကလဲ လမ်းကြောင်းမှန်တယ်။ အဝင်မှာရော အထွက်မှာရော လီး တန်လုံးပတ် အပေး့ိုင်းက ကျမစောက်စေ့ကို ကျကျနန ပွတ် တိုက်နေတယ်လေ။

ကျမဟာ တကယ့်ကို ရာနှုံးပြည့် ပြည့်ပြည့်၀၀ အလိုးခံနေရတာပါ။ မစို့မပို့ မဟုတ်ဘူး ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ နင့်နင့်ပိုးပိုးကြီးပေါ့။ ဒါကြောင့်လဲ ကျမဟာ တကိုယ်လုံးကို သူ့လက် ၀ ကွက်ပြီးပုံအပ်ထားလိုက်တာဘဲ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်ရာ လုပ် လိုးချင်သလိုလိုးပေတော့။ ကျမစိတ်တွေ ပိုထန်လာသလို ကျမတို့ နှစ်ယောက် စလုံးရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွဟာလဲ ပြင်းထန်လာပါတယ်။ သူက ညောင့်နေတာကနေ မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး လိုးလာပါတယ်။ ကျမကလဲ သူ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်အောင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတယ်။ အရှိန်နဲ့ဝင်လာတဲ့လီးကြီး အဖုတ်ထဲကို နက်နက် ရှိုင်း ရှိုင်း အဆုံးဝင်နိုင်အောင် ပေါင်ကိုဖြဲပေးတာမျိုးကိုလဲ အ ချိန်အဆမိမိလုပ်ပေးတယ်။ ဇေယျာစိုးရဲ့ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသံတွေ ကျမရဲ့ ညီးညူမြည်တမ်းသံတွေဟာ ပဲ့တင်ထပ်လို့နေပါတယ်။ ဒီအသံ တွေဘဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။

လိုးနေကြတဲ့ အသံဗလံ တွေလဲ ပါတာပေါ့။ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ကျမဆီးစပ် ရိုက်မိကြတဲ့ အသံတွေက တဖတ်ဖတ် သူ့ဂွေးအုကြီးတွေ ကျမဖင်ဆုံကြီးကို ထိရိုက်မိ တဲ့ အသံကလဲ တပြတ်ပြတ် စောက်ရည်ကြည်တွေ အတော် ဘဲ စိုရွှဲနေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လီးချောင်း ကြီးက တရှိန်ထိုးဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ အသံက တဘွပ်ဘွပ်။ အဲဒီအသံပေါင်းစုံ ရောနှောပေါင်းစည်းထားတဲ့ ကာမ တေးသံသာက ကျမတို့ရဲ့ ကာမစပ်ယှက်ပွဲကြီးကို ပိုပြီး အသက်ဝင်စေပါတယ်။ ဒီအသံတွေကြားနေရတာကလဲ ကျမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ပိုပြီး စိတ်ကြွစရာပေါ့။ ပိုပြီးအရသာတွေ့စရာပေါ့။

““ဘွပ် ဘွပ် .. ဖတ် .. ဘွပ် .. ဖွတ်..ဘွတ်”” ““အားပါး ရှီး .. ဆောင့် .. ဆောင့် ကျမကို တ အားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင် .. ဟင်း . ဟင်း .. ရှင့်လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး လအုပါ မြုပ်ဝင်သွားအောင် အားပြင်းပြင်း နဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်စမ်းပါရှင် .. ခံလို့ ကောင်းလွန်းလို့ပါ”” ““ဘွတ်..ဘွတ်..”” ““အား ဟုတ်ပီ .. အဲလိုမျိုး .. အဲလိုမျိုး ဆောင့် သာဆောင့် . .အဖုတ်ကွဲချင်ကွဲပါစေ .. အမလေး.. ကောင်းလိုက်တာရှင် .. အား ..”” ကျမလေ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ထိမိတဲ့ သူ့ဆောင့်ချက် တွေကို ရင်သိမ့်တုန်အောင် ခံရင်း တစ်ချီပြီး တချီ ဆက် တိုက်ကို ပြီးနေတာဘဲ။ တချို့ယောက်ျားတွေနဲ့ ဆိုရင် တချီကောင်းလောက်သာ ပြီးခဲ့တဲ့ ကျမ အခု ဇေယျာစိုးလိုးတာခံရတော့မှ ဆက် တိုက်ပြီးတဲ့အရသာကို တုန်ခါမောဟိုက်အောင် ခံစားနေရ ပါတယ်ရှင်။

ကျမလေးချီမြောက်ပြီးသွားတဲ့ အခါမှာ ဇေယျာစိုး ဟာလည်း တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှူ အရမ်းမြန်လာတယ်။ ဇေယျာစိုးရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေကလဲ ဘာကြမ်း သလဲ မမေးနဲ့။ တဘွပ်ဘွပ်နဲ့ စက်သနပ်ပစ်တာထက် တောင် မြန်နေသေးတယ်။ သူလဲ အရည်တွေထွက်ဖို့ နီးနေပြီဆိုတာ ကျမလဲသိတယ်။ ကျမကို လေးချီ ဆက်တိုက်ပြီးအောင် လိုးပေးနိုင် တဲ့သူ့လီးအစွမ်းတော့ ကျမ အရမ်းချီးမွမ်းမိပါတယ်။ သူ့အတွက်အရသာ ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးချင် တဲ့ ဆန္ဒကြောင့် ကျမဟာ သူ၏လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို အသာလက်နဲ့ပတ်ကျော်ပြီး သူ့ဂွေးအုတွေကို ညာလက်နဲ့ အ သာလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အသာဖွဖွလေး ဆုတ် နယ်ပေးတယ်။ ပွတ်ပေးတယ်။ ဒါဟာ ယောက်ျားတွေ သိပ်ကြိုက်တဲ့ လုပ်ဆောင်ပြုစုပေးမှုလေးတစ်ခုပေါ့။ ဇေယျာစိုးဟာ ပိုပြီး အရသာတွေ့သွားတာ သေချာ ပါတယ်။ အသက်ရှူပိုမြန်လာသလို ဆောင့်လိုးချက်တွေ ကလဲ ပိုအားကောင်းပြီး ပိုကြမ်းလာတယ်။ နောက်တော့ သူ့လီး ကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်ရှားသွားတာကို ကျမသိရတယ်။

သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်တော့မယ်။ ““ကိုစိုး .. လရည်ထွက်ရင် ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ ဘဲ ပန်းထုတ်ပေးနော် အဖုတ်ထဲမှာလရည်တွေ ပြည့်လျှံ သွားအောင်ကို ပန်းထည့်ပေးပါ နော် .. နော် ..”” ကျမက ပါးစပ်ကလဲ ပြော စောက်ဖုတ်ကိုလဲ ညှစ် သူ့လီးကိုလဲ စုပ်ယူလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာဘဲ သူပလီးထဲက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာပါလေရော။ ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန့်နှံ့သွားတာကို ကျမခံစားသိရှိလိုက်ရပါတယ်။ သူ့သုတ်ရည်တွေကများလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ပန်းထွက်လာ တာ မနဲဘူး စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်ရုံမကဘူး အပြင်တောင် လျှံထွက်တယ်။ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ အားကောင်းကောင်းနဲ့ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တာမို့ ကျမလဲ ငါးကြိမ်မြောက်ပြီးသွား ပါတော့တယ်။

အဲဒီငါးကြိမ်မြောက်ပြီးတာဟာလဲ တကယ့်ကိုထိတယ်။ တကိုယ်လုံး ခွေပျော့နုံးလျှသွားစေလောက်အောင် ကို ဖြစ်သွားရတာ။ စောက်ရည်တွေ ထွက်တာကလဲ အရမ်းဘဲလေ ..။ ဒီနောက်တော့ ဇေယျာစိုးလဲ ငြိမ်ကျသွားတယ်။ လိုးပွဲကြီးက တစခန်းသတ်ပြီပေါ့။ သုတ်လွှတ်ပြီး မကြာခင်မှာဘဲ သူ့လီးက ပျော့ခွေ သွားတယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဖြုတ်ယူပြီး အသာဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။

ပက်လက် စင်းစင်းကြီးအိပ်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေတယ်။ သူက အ၇မ်းကိုမောဟိုက်သွားတာပါဘဲ။ သူက ပိုအားစိုက် လှုပ်ရှားလိုးဆောင့်ပေးခဲ့ရတာကိုး ..။ ခဏကြာတော့ ကျမ နည်းနည်း အမောပြေသွား ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျမဟာ လှဲအိပ်နေရာကထပြီး သူ့ခြေရင်းဘက်ကိုသွားပါတယ်။ သုတ်ရည်တွေ စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ သူ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ အသာစုပ်ပေးတယ်။ သန့်စင် သွားအောင်လည်း လျှာလေးနဲ့ အသာယက်ပေးလိုက်တယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ လီးစုပ်ပေး ယက်ပေးနေတဲ့ ကျမကို တချက်ပြုံးပြီးကြည့်တယ်။ နောက်တော့ မျက်စိကို အသာမှိတ်ပြီး ဇိမ်နဲ့ မှိန်းနေတယ်။ သူ့လီးကို သန့်သွားအောင် စုပ်ပေး ရက်ပေးပြီးတော့ ကျမက သူ့ဘေးမှာ အသာပြန်လှဲလျောင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရင် ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေး တင်လို့ပေါ့။

ဇေယျာစိုးက ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အသာ လက်တဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်တယ်။ ကျန်တဲ့လက်တဖက်ကတော့ ကျမ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ပေါ် အသာအုပ်ပြီးတင်လိုက် တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို အသာညှစ်လိုက်တာ စောက်ဖုတ်ထဲက သုတ်ရည်နဲ့ စောက်ရည်ကြည်ရောနေ တာတွေ အပြင်ကို ယိုစီးကျလာတော့တာပါဘဲ။ ခဏလောက်နားနေကြပြီးတဲ့နောက် ဇေယျာစိုး ဟာ ကျမပါးစပ်ကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ တေ့ကပ်ပြီး စုပ်နမ်းပြန်တယ်။ ရှာကိုလဲ ကျမပါးစပ်ထဲထိုးထဲ့ပြီး ကလိတယ်။ ကျမက တုံ့ပြန်နမ်းပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့အသာကိုင် စမ်းကြည့်တော့ ဟော .. သူ့လီးကြီး မတ်တောင်နေတာ ပါဘဲလား။ ကျမဖြင့် ယုံတောင် မယုံချင်သလိုဘဲ ကျမ တွေ့ ဖူးသမျှယောက်ျားတွေကတော့ သုတ်လွှတ်ပြီးသွားရင် လီးလဲ ပျော့ လူလဲ နုံးခွေကျသွားတာပါဘဲ လီးပြန်တောင်လာတဲ့ လူ မတွေ့ဖူးသေးဘူး။

ဇေယျာစိုးရဲ့လီးကတော့ ခဏအနားယူပြီးတာနဲ့ ပြန်တောင်လာပြီး တောင်တာမှ မတ်ကိုနေတာ။ ကျမအဖို့ ကော်ပေါက်ဘဲပေါ့။ တစ်ချီဆက်ပြီး လိုးနိုင်တော့မှာကိုး။ ““ဟောတော့ .. ရှင့်လီးကြီး ပြန်တောင်လာပါ ရောလား..”” ကျမက အံ့သြဝမ်းသာစိတ်နဲ့ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ ““ဟုတ်တယ် တောင်လာပြီ လီးတောင်တော့ ဆက် လိုးကြတာပေါ့ မဝင်းမေလဲ အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား..”” ““ခံမယ် .. ဘာလို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ ရှင်လိုးနိုင်တယ်ဆိုရင် ကျမကတော့ အဆင်သင့်ဘဲ ..”” ““ဟုတ်ပြီ .. ဒါဆိုရင် လေးဖက်ထောက်ပြီးကုန်းပေး..”” ““ရတယ် ..”” ကျမလဲ သူပြောသလို ချက်ချင်းကုန်းပေးလိုက်ပါ တယ်။ စောစောကလိုးထားတာကြောင့် ကျမအဖုတ်က အရည် ရွှမ်းပြီးသားပါ။

ကျမက လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးပြီးတဲ့အခါ ဇေယျာစိုးက ကျမဖင်ကြီးနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီး တော့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကိုဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ပေါ် ကို တံတွေးထွေးလိုက်ပါတယ်။ ““အို.. ဟင့် . ကိုစိုး ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲဟင်”” ဖင်ပေါက်တဲ့တဲ့ တံတွေးထွေးချတာခံထားရတာကြောင့် ကျမ ခါးလေးတွန့်သွားပြီး ညုတုတုနဲ့ မေးလိုက်မိ ပါတယ်။ ဘာအတွက်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျမသိပါတယ်။ ဖင်လိုးမလို့ဆိုတာကိုပေါ့။ ““မဝင်းမေ ဖင်ကြီးက ဖြူဖွေးအိပြီး အယ်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော် ဖင်လိုးချင်လာလို့ပါ .. မဝင်းမေ ဖင်ခံမယ် မဟုတ်လား”” ““ရှင် လိုးချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကျမခံပါ့မယ် သိပ် တော့ မကြမ်းနဲ့နော် ရှင့်လီးကြီးက အရမ်းကြီးတာဘဲ တအားဆောင့်ရင် ကျမဖင်ကွဲသွားမှာပေါ့ ..”” ““စိတ်ချပါ မဝင်းမေရဲ့ နာအောင် ကျွန်တော် မလုပ် ပါဘူး အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းကောင်းဘဲ လုပ်ပေးမှာပါ”” ပြောပြောဆိုဆို ဇေယျာစိုးက ကျမစအိုဝမှာ သူ့လီး ကိုထောက်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ဖိထိုးသွင်းလိုက်တာ လီးက ထစ်ပြီးအထဲကို တိုးဝင်လာပါတယ်။ ““အား . ကျွတ်..ကျွတ်.. ဖြေးဖြေးသွင်းရှင့် .. နာတယ် ..”” စအိုဝပြဲအာသွားတာကြောင့် ကျိန်းစပ်ပြီး နာကျင်လှလို့ ကျမညီးလိုက်မိပါတယ်။ ဖင်လိုးတဲ့အခါ လီးစသွင်းသွင်းချင်း နာတာကတော့ ထုံးစံပါဘဲ ကျမ နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ဒူးခေါင်းကို အားပြုပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို အသာကော့ပင့် ပေးထားလိုက်ပါ တယ်။ ဖင်လိုးခံဖူးတာကြောင့် ကျမဟာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးအဝင် အဆင်ပြေအောင် လမ်းကြောင်းပွင့် ပေးတတ်နေ ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးကလဲ သူ့လီးကြီးကို ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်နဲ့ဘဲ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျမဖင်ထဲအဆုံးဝင်သွားပါလေရော။ အဲဒီတော့ ဇေယျာစိုးက ကျမရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ် ခြမ်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကျမဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိ ဆောင့် သွင်းလိုက်နဲ့ ကျမကို ကောင်းကောင်း ဖင်ဆော်နေပါတော့ တယ်။

နာတာကတော့ သိပ်ကို နာတယ်ရှင့်။ ကောင်းတာ ကလဲ အသဲခိုက်မတတ်ပါဘဲ။ ကျမဟာ တညီးညီး တအားအား အော်ဟစ် ညီး တွားရင်း ဇေယျာစိုးရဲ့ဖင်လိုးတာကို ခံနေပါတယ်။ သူဟာ ဖင်လိုးတဲ့အခါမှာလဲ လီးကို အဆုံးဖိဆောင့် သွင်းတယ်ရှင့်။ ဖင်လိုးခံရတာဟာ နာကျင်မှုနဲ့ မူတ ထူးကဲစွာ ကောင်းလှတဲ့ အရသာကို ရောပြန်းထားတဲ့ ကာမအရသာ တစ်မျိုးကို ခံစားနေရပါတယ်။ မကြာပါဘူး၊ကျမလဲ ရမက်စိတ်တွေ အရမ်းဝင် လာရပါတယ်။ နာတာကို အရေးမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေး၊ ဘယ်ညာဝှေ့ယမ်းလုပ်ပေးပါတယ်။ ဇေယျာစိုးကလဲ ကျမနို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲလိုက် စောက်ပတ်ကိုထိုးနှိုက် ကလိလိုက်နဲ့ လီးကိုလည်း ကျမ ဖင် ပေါက်ထဲကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်လိုး သွင်းနေပါတယ်။

ဖင်လိုးခံရမှုကြောင့် ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲက ယားလာပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးသွားရပါတယ်။ ကျမ ဒုတိယအချီ အပြီးမှာ ဇေယျာစိုးလဲ ကျမဖင်ဆုံကြီးနောက်မှာ လှုပ်လှုပ် ခါခါနဲ့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်သွားပြီး ကျမ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကို ပူနွေးပျစ်ခဲတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတော့ တယ်ရှင် မြက်ခင်းပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား ဝမ်းလျှား မှောက်ရက်သား ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် မှိန်း၍ နေကြသည်။ ဇေယျာစိုး၏ လီးကြီးကတော့ သူမ၏ စအိုထဲ မှ မချွတ်သေးဘဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်သည်။ ခဏကြာတော့ ဇေယျာစိုးက မဝင်းမေ၏ နားနားသို့ သူ၏ပါးစပ်ကို ကပ်၍ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ ““မဝင်းမေ ကျနော့်တို့ဘေးက ခြုံစပ်မှာ ခင်မေ ရောက်နေတာကြာပြီ။ စောစောထဲက ကျနော်မြင်တယ်။ ကျ နော်နဲ့လက်တကမ်းဘဲ အဲဒါ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”” မဝင်းမေက ချက်ခြင်း အဖြေမပေးသေးချေ။

သူမကို ပြောလိုက်သော ဇေယာျစိုးက ဘာကို ရည်ရွယ်သည် ဆိုတာကိုတော့ရိပ်မိလိုက်သည်။ ဒါ့အပြင် မဝင်းမေ၏ စိတ်ထဲ တွင်လဲ ညီအမနှစ်ယောက်အတူတူ အလိုးခံရရင်ကောင်း မည်ဟုစဉ်းစားမိလိုက်သည်။ ““ရှင် သူ့ကို လိုးချင်လို့လား”” ပါးချင်းကပ်၍ တိုးတိုးလေးပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ““အင်း ..”” ““ဒါဆိုရင် လှမ်းဆွဲလိုက် ကျမကိုလဲ သူနဲ့တူတူ လိုးပေးရအုံးမှာနော် ..”” ““အင်းပါ ..”” ပြောပြီးသည်နှင့် ဇေယျာစိုးက မဝင်းမေ၏ ကျော ပြင်ပေါ်တွင် တပ်ရက်သားဖြစ်နေရာမှ ဘေးသို့ ရုတ်တရက် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး တဆက်တည်း သူ၏ ကိုယ်လုံးကို ဘေးမှခြုံဆီသို့ တပတ်လှိမ့်လိုက်ကာ ခင်မေ၏ လက်ကိုဆောင့် ဆွဲလိုက်သည်။ ““အမလေး . အင့် ..”” ခင်မေဝင်း ကိုယ်လုံးလေးက ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်ပေါ် သို့ မှောက်ရက်သားကျ၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမကို ဖက်ပြီး တပတ်မျှ မဝင်းမေဘေးသို့ လှိမ့်လိုက်ရာ ခင်မေက ဇေယျာစိုး၏ အောက်ဖက် မဝင်းမေ၏ ဘေးတွင် ပက်လက် လှန်ရက်သားဖြစ်သွားသည်နှင့် သူမကိုလက်ဖြင့် ဖိ၍ ဇေယျာ စိုးက ကြုံး၍ထလိုက်လေသည်။

ဒီအချိန်မှာပင် မဝင်းမေကလဲ ကြုံး၍ ထကာ ခင် မေကို ချုပ်နှောင်ပေးလိုက်သည်။ ““မလုပ်ကြပါနဲ့ ဖယ်ကြပါ သနားပါအုံး”” အမှန်တော့ လည်ဂျာစာအုပ်ပြန်ယူပြီး သူမတို့ နောက်သို့လိုက်လာသော ခင်မေသည် ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်း မေတို့ရှိရာသို့ စောစောကထဲက ရောက်နေခဲ့သည်ဖြစ်သည်။ လယ်ဂျာစာအုပ်က မဝင်းမေ၏ စိုက်ခင်းရှိ အိမ်တွင် သွား၍ ယူရခြင်းဖြစ်သဖြင့် ခရီးလည်းကျွမ်းပြီး မြင်းစီးလဲ ကျွမ်းသော ခင်မေအဖို့ သိပ်ပြီး မကြာလိုက်ချေ။ ခင်မေတစ်ယောက် စမ်းချောင်းလေးနား ရောက် လာပြီး မဝင်းမေ၏ မြင်းကို တွေ့သည်နှင့် အသာဆင်း၍ ကြည့်ရာ ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ နှစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်၍နေသည်ကိုတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ တခါ အလိုးခံထားခဲ့ဘူးပြီဖြစ်သော လီးအရသာကို သိနေပြီဖြစ်သော ခင်မေသည် ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ပင် ကာမ စိတ်တွေကြွခဲ့ရသည်ဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့်လဲ ခင်မေက မဝင်းမေတို့နှင့် အနီးဆုံး ခြံအကွယ်လေးဆီသို့ တိုးကပ်သွားပြီး အနီးကပ်ကာ အသေ အချာကြည့်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် မနေနိုင်လွန်းတော့သဖြင့် သူမ၏ စကပ်ကိုလှန် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး စောက်ခေင်းထဲသို့ လက်ညှိုး ထည့်၍ မဝင်းမေ အားရပါးရအလိုးခံနေသည်ကို ကြည့်ကာ လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ရုံမျှ မက မွှေ၍ပင်ပေးခဲ့ပြီး တစ်ချီပင်ပြီးခဲ့ရသည်။ သူမ၏ အမကို လိုးနေသော ဇေယျာစိုး၏ လီးကြီးကိုလဲ ပြေးဆွဲ၍ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထဲ့ ချင်စိတ်တွေက တချိန်လုံးပြင်းပြ၍နေခဲ့ရသည်။ အခု တကယ်လုပ်တော့မည်ဆိုတော့လဲ အမဖြစ် သူ၏ရှေ့တွင်ဖြစ်နေတော့ ခင်မေခမျာ ထိတ်လန့်၍ နေရသည်။ အမဖြစ်သူက သူမကို ချုပ်ပေးထားစဉ်မှာပင် ဇေယျာစိုးက ခင်မေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေ အား လုံးကို ချွတ်လိုက်ပေပြီ။

““ဟာ ခင်မေ စောက်ပတ်ကြီးက မို့ပြီး ဖေါင်းကားနေတာဘဲနော် လိုးလို့ သိပ်ကောင်းမှာဘဲ”” တနှာသံဖြင့် မဝင်းမေက ရီဝေစွာပြောသည်။ ““ဟာ ကောင်းတာပေါ့ မဝင်းမေရာ အမ စောက် ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းသလို ညီမ စောက်ဖုတ်ကလဲ လိုးရတာ အရသာသိပ်ရှိတာဘဲ”” ““ဟင် .. ကိုစိုး လိုးဖူးလို့လား ”” မဝင်းမေက အံ့သြစွာပြောသည်။ ““လိုးဘူးတာပေါ့ .. ”” ““အို ”” ကနဲ ဖြစ်ကာ ခင်မေ တစ်ယောက် မျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်လိုက်သည်။ ““ဘယ်တုံးက လိုးလိုက်တာလဲ ကိုစိုးရ”” ““နေ့ခင်းကဘဲ သိပ်အရသာရှိတာဘဲ မဝင်းမေရာ”” ““ညီမလေး စောက်ဖုတ်ကို ကျမရက်ပေးမလို့ ကိုစိုးရ ..”” ““အေး .. ရက် ရက် ပြီးရင် မဝင်းမေကို လိုးပေးအုံးမယ် ..”” ““မ .. မ လုပ်ပါနဲ့ .. ဟင့် .. ဟင့် ..”” ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ ရမက်ကြဖွယ်ရာ အပြန် အလှန်ပြောနေကြသည့်စကားသံများ အကြားတွင် ခင်မေ၏ တောင်းပန်သံလေးက ထွက်ပေါ်၍ လာသည်။

တွေ့ကြုံရတော့မည့် အဖြစ်ကို အလွန် ရှက်ကြောက် နေသော်လဲ မိမိ၏ စိတ်များ ပို၍ ထကြွကာ သောင်းကျန်း ၍ လာရသည်ကိုတော့ ခင်မေသည် သူမကို သူမ သတိ ထားမိသည်။ ရက်ပေးခြင်းမခံရမှီကပင် စောက်ဖုတ်သည် ဖေါင်း၍ တက်လာကာ အရည်ကြည်များထွက်ကျ၍ လာရသည်။ သည်လို စိတ်လှုပ်ရှား ရမက်ဇော ထန်လာရ သည့် မိမိ၏ကိုယ်ကို ခင်မေသည် လတ်တလော မုန်းတီး မိသည်။ ရမက်ဇောမထရလေအောင်လဲ အတင်း ချိုးနှိမ် ထားရသည်။ ဒါပေမဲ့ မရနိုင်ပါ..။ ဒီအချိန်မှာဘဲ .. ““ကဲ .. ညီမလေး .. ဘာမှ ရှက်ကြောက်မနေနဲ့ တော့ အားလုံး အကြောင်းသိတွေ ဖြစ်နေကြပြီဘဲ .. လာ မမက ညီမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးမယ်နော် ..”” ပြောပြောဆိုဆို မဝင်းမေသည် ခင်မေကို သူမ၏ အနားသို့ ဆွဲခေါ်ကာ ပက်လက်လှန်စေလျှက် ဒူးခေါင်းနှစ်လုံးကို ထောင်စေလိုက်ရာ ခင်မေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီး သည် ပြဲဟသွားလေတော့ရာ အတွင်း သားနီနီရဲများကို မဝင်းမေသည် မြင်တွေ့လိုက်ရတော့၏။ ထိုအခါမှ မဝင်းမေသည် ခင်မေ၏ စောက်ပတ်ကို သူမက လေးဘက်ထောက်လျှက် စတင်ရက်ပေးလေ တော့သည်။

““ဟင်း .. ဟင်း.. ဟင်း .. မမ .. ဖြေးဖြေး.. အီး .. အား .. အိုး ..”” ခင်မေခမျာ စောက်ဖုတ် အရက်ခံရလေသော ကြောင့် သူမ၏ပါးစပ်မှ တအီးအီး တဟင်းဟင်းဖြင့် ညီးညူ နေရရှာလေသည်။ မဝင်းမေကလည်း အားရပါးရကို ရက်ပေး လေတော့ရာ မဝင်းမေသည် သူမကိုယ်ကို လေးဘက် ထောက်ကုန်းလျှက်ဖြစ်နေသည်ကို သတိမမူမိပေ။ ထိုအခါမှ ဇေယျာစိုးသည် မဝင်းမေက သူမ၏ ညီမ စောက်ဖုတ်ကို လေးဘက်ကုန်းလျှက် ရက်ပေးနေသဖြင့် မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် နောက်သို့ ပြူးလျှက် ထွက်ပေါ်နေသည်ကိုကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မဝင်းမေ၏ နောက်မှ နေရယူကာ သူ၏ လီးထိပ်ဖူးကြီးဖြင့် မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ အသာလေးဖိသွင်းလိုက်လေတော့ရာ …

““ပြွတ် … စွပ် ..”” ဟူသော မြည်သံဖြင့် လီးထိပ် ဖူးကြီးသည် မဝင်းမေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားလေ တော့သည်။ ““အီး .. အား .. ကိုစိုး .. ဖြေးဖြေးနော် .. နောက်ပြီး ညီမလေးခင်မေကိုလည်း လိုးပေးရအုန်းမှာ နော် .. တော်ကြာ အရမ်းပင်ပမ်းနေအုန်းမယ် ..”” ““စိတ်ချပါ .. ကျနော် ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်ဘဲ လိုးပေးပါမယ်..”” ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ဇေယျာစိုးသည် သူ၏ လီးတန် ကြီးကို မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တစ်ဆုံးတိုင် ထိုးသွင်း လိုက်လေတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ အချက် (၅၀)လောက် သွင်းထုတ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ မကြာမီမှာပင် ဇေယျာစိုး၏ လီးတန် ကြီးသည် တင်းမာလာပြီး သုတ်ရေများ ပန်းထုတ်လိုက်ရ လေတော့သည်……ပြီးး။

Zawgyi

ပင္ပန္းေနအုန္းမယ္

ဒါ .. မဝင္းေမတို႔အိမ္ပါလားခင္ဗ်ာ”” ““ဟုတ္ပါတယ္ . ဟုတ္ပါတယ္ .. ဘာကိစၥရွိလို႔ ပါလဲ”” ““မဝင္းေမ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသိပါတယ္ .. ခဏေလာက္ ေခၚေပးပါလားဗ်ာ”” ““မဝင္းေမ ခရီးထြက္ေနတယ္ကြဲ႕”” ““ကြၽန္ေတာ္က ဦးေနစိုးသား ေဇယ်ာစိုးပါ။ ဒီမွာေငြေၾကးစာရင္းေလးေတြရွင္းဖို႔ ေဖေဖလႊတ္လိုက္တာပါ”” ဒီေတာ့မွ အသက္(၅၀)ေလာက္ရွိေသာ ဦးေလးႀကီးသည္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္၍ သြားရေလသည္။ ““ေအာ္ .. ဦးေနစိုးရဲ႕သားကိုး .. လာလာ အိမ္ ထဲဝင္ ဦးေလးတို႔ကလဲ လူစိမ္းဆိုေတာ့ ႐ုတ္တရက္ အဝင္ မခံရဲဘူးကြဲ႕ .. ဟဲ့ သမီးခင္ေမ ဧည့္သည္ အတြက္ ေရေႏြး နဲ႔အမဲေျခာက္ဖုတ္လုပ္ပါကြဲ႕”” ““ရပါတယ္ ဦးေလးရာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဒုကၡမရွာပါနဲ႔”” ““ဒါနဲ႔ ဘယ္မွာတည္းလဲကြဲ႕”” ““မတည္းရေသးပါဘူး ကြၽန္ေတာ္ခုမွေရာက္တာ”” ““ေဟ့ .. ဒါဆို ဒို႔အိမ္မွာဘဲေန အိမ္ကလဲက်ယ္ တယ္။ မင္းစိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ေနလို႔ရပါတယ္။

တျခား သြားမတည္းရဘူးေနာ္”” ““ဟာ .. မဟုတ္တာ အားနာစရာႀကီး ကြၽန္ေတာ္အျပင္မွာဘဲ တည္းပါရေစ”” ““ဒီမွာ မင္းအေဖနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔က အင္မတန္ရင္းႏွီး တာကလား ဒီေတာ့ မင္းက က်ဳပ္စိတ္မေကာင္းေအာင္ ေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ကြယ္ မင္းအေဖရဲ႕ ေက်းဇူးေတြကလဲ ဒို႔အေပၚမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ႀကဳံႀကိဳက္တုံး ျပဳစုပါရေစ ကြယ္”” ““ေကာင္းပါၿပီ ခင္ဗ်ာ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ့ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြေတြ မလုပ္နဲ႔ေနာ္”” အဖိုးႀကီးႏွင့္ ေဇယ်ာစိုးတို႔ စကားေျပာေနၾကစဥ္မွာပင္ အသားလတ္လတ္ လူလုံးေတာင့္ေတာင့္အသက္ (၁၆)ႏွစ္ေလာက္ရွိေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လင္ဗန္းထဲတြင္ လဘက္ရည္ခရားႏွင့္ စားစရာမ်ား ထည့္ၿပီး လက္မွကိုင္ကာ အဖိုးႀကီးေရွ႕မွ ယို႔ယို႔ေလးျဖတ္၍ ေလွ်ာက္လာသည္။

ၿပီးေတာ့ ေဇယ်ာစိုး၏ ေရွ႕တြင္ စားစရာမ်ား ခ်၍ ေပးလိုက္သည္။ အဖိုးႀကီးကတၿပဳံးၿပဳံးျဖင့္ ၾကည့္ေနယင္း .. ““ဒါ မဝင္းေမရဲ႕ညီမ ခင္ေမဘဲကြဲ႕ မွတ္ထား ဒါ ညီးအကိုလိုသေဘာထား တို႔ေဖါက္သယ္ ဦးေနစိုးရဲ႕ သား ေဇယ်ာစိုးတဲ့ နင့္အမ မလာမခ်င္း ဒို႔အိမ္မွာေနမွာ အစစ ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ ကေလး”” ေကာင္မေလးက ေဇယ်ာစိုးကို မရဲတရဲၾကည့္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္၍ျပသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြား ေတာ့သည္။ ေဇယ်ာစိုးက ခင္ေမ၏ ေနာက္ပိုင္းကို အသာခိုး၍ ၾကည့္သည္။ လုံးက်စ္ေနေသာ တင္သားေလးေတြက မလႈပ္ ခ်င္လႈပ္ခ်င္နဲ႔ ခါသြားတာေတြ႕လိုက္ရသည့္အတြက္ ေဇယ်ာ စိုး၏ စိတ္ထဲ မေၾကမခ်မ္းေလးျဖစ္သြားရသည္။ ““မဝင္းေမကေတာ့ ၾကာလိမ့္မယ္ကြဲ႕ အနဲဆုံး တပတ္ေလာက္ၾကာမယ္”” ““ဘယ္ကိုသြားတာလဲ ဦးေလး .. ဒီေလာက္ေတာင္ၾကာရေအာင္”” ““လိေမၼာ္စိုက္ခင္းေတြ လိုက္ၾကည့္ေနတာကြဲ႕ .. ၿခံေတြအသစ္တိုးထားတာရွိတယ္ေလ။

အေဒၚနဲ႔ သြားဆိုလဲ မရဘူးကြယ္။ ပညာေလးက တတ္ေတာ့ မိဘကိုေတာင္ မ႐ို ေသခ်င္ဘူး။ အသက္ကလဲ အစိတ္ရွိေနၿပီ အိမ္ေထာင္ျပဳ ပါလို႔ေျပာလို႔လဲ မရ။ က်ဳပ္က စိတ္မခ်ႏိုင္ျဖစ္ေနတာ။ ခက္ပါ တယ္ကြယ္”” ““ဒီလိုလဲဘယ္ဟုတ္မလဲ ဦးေလးရာ သူလြတ္လြတ္ လပ္လပ္ေနခ်င္လို႔ျဖစ္မွာေပါ့”” ““အငယ္မ ခင္ေမက်ေတာ့လဲ တမ်ိဳးကြဲ႕ သူ႔အမလို ထက္ထက္ျမက္ျမက္ေတာ့မရွိဘူး အိမ္ထဲမွာဘဲ ကုတ္ေန တယ္။ ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္နဲ႔ဘဲ အခု (၉)တန္းေအာင္ထားၿပီေလ”” ““ဦးေလး ဒါနဲ႔ မဝင္းေမဆီ ကြၽန္ေတာ္ လိုက္သြားလို႔မရဘူးလား စိုက္ခင္းေတြလဲ ၾကည့္ရင္းေပါ့ ..”” ““မလြယ္ဘူးကြဲ႕ ခရီးက သိပ္ၾကမ္းတယ္ ျမင္းေရာ စီးတတ္လား”” ““နဲနဲပါးပါးေတာ့ စီးတတ္ပါတယ္ ဦးေလးရ””

““ေအး ဒီခရီးက ျမင္းနဲ႔သြားရမွာ ဒီကေန ကားတတန္ ေျခက်င္တတန္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး ျမင္းနဲ႔ခရီးဆက္မွ ေရာက္မွာ..”” ““ရပါတယ္ ဦးေလးရာ မဝင္းေမလို မိန္းခေလးေတာင္ သြားႏိုင္တာဘဲ ေနာက္ၿပီး ဗဟုသုတလဲရတာေပါ့ ဒီလိုႀကီးေတာ့ ထိုင္ေစာင့္မေနခ်င္ဘူး”” ““ေအး ဒါဆိုလဲ ခင္ေမကို လမ္းျပခိုင္းမယ္ သတိနဲ႔ သြားၾကေပါ့ က်ဳပ္က က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းလို႔ ႏို႔မို႔ယင္ လိုက္ပို႔ပါတယ္ ကြယ္ မနက္ဖန္ မနက္ စထြက္ၾကေပါ့”” ““ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး . ခရီးတေလွ်ာက္လုံးေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ရွိခဲ့ရသည္။ သို႔ရာတြင္ ျမင္းငွားေသာေနရာေရာက္ေတာ့ ပထမဆုံး အ ဆင္မေျပမႈျဖင့္ ဆုံဆည္းရသည္။ ငွားမဲ့ျမင္းက တေကာင္ သာရွိသည္။

ေဇယ်ာစိုးက ခင္ေမကို တေယာက္တလဲစီးဖို႔ ေျပာေတာ့ သူက ေခါင္းၿငိမ့္ရွာသည္။ ျမင္းငွားေသာေနရာမွာပင္ ေရမိုးခ်ိဳး၍ စားေသာက္ၿပီး ခရီးေထာက္နားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ခရီးဆက္၍ထြက္ရန္ ျပင္ေတာ့သည္။ ခင္ေမက ေစာေစာတုံးကလို ထဘီတိုတိုျဖင့္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စကပ္နီညိဳေလးကို ဝတ္၍ထားသည္မွာ အေတာ္ပင္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းလွသည္။ ျမင္းနဲ႔ထြက္လာၿပီး တနာရီေလာက္လဲ လမ္းေလွ်ာက္ လိုက္ေရာ ေဇယ်ာစိုးတစ္ေယာက္ အက်င့္မရွိ၍ အေတာ္ပင္ ေမာ၍လာသည္။ ဒါကိုသိေသာ ခင္ေမက ျမင္း ေပၚမွဆင္းေပးေပမဲ့ သူမကိုလမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းၿပီး ျမင္းေပၚကို ေဇယ်ာစိုးက တက္စီးရန္ကိုေတာ့ ေဇယ်ာစိုးက မစီးရက္ ျဖစ္ေနရသည္။ သူစီး ငါစီးျဖင့္ ေနာက္ဆုံး ႏွစ္ေယာက္စလုံး စီးျဖစ္သြားၾကသည္။ ကြၽမ္းက်င္သူမို႔ ခင္ေမက ေရွ႕စီးသည္။ ခရီးက တ ေျဖးေျဖးျဖင့္ ၾကမ္း၍လာသည္။ သစ္ပင္ေတြကအုပ္ဆိုင္း၍ ေနၿပီးလူသြားလူလာလဲမရွိေပ။

““လမ္းက အရမ္းလူရွင္းတယ္ေနာ္”” ““ဒါျဖတ္လမ္းအကိုရဲ႕ လမ္းၾကမ္းတယ္။ လူေတြက လမ္းေကာင္းဘဲသြားတာမ်ားတယ္။”” ျမင္းကဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ ပုံမွန္ေျပးေနရာမွ ကဆုန္ခ်၍ေပးေတာ့သည္။ အေတြ႕အႀကဳံမရွိေသာ ေဇယ်ာစိုးက အထိတ္တ လန႔္ျဖင့္ ခင္ေမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္၍ထားသည္။ အတန္ၾကာလို႔ ျမင္းကေမာၿပီး ရပ္သြားသည့္တိုင္ေအာင္ ေဇယ်ာစိုးက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ထားဆဲျဖစ္သည္။ ေဇယ်ာစိုးက သတိမထားမိဘဲ ဆက္လက္၍ ဖက္ ထားတာျဖစ္ၿပီး အဖက္ခံထားရေသာ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေဇယ်ာစိုး၏ လက္ေတြကို ေအာက္သို႔တြန္း၍ ခ်ေပးသည္။ သည္လိုမလုပ္၍လဲမျဖစ္ေခ်။ ေဇယ်ာစိုး၏ လက္ေတြက သူမ၏ ႏို႔အုံေတြေပၚတြင္ ဖိ၍ထားသည္။ ျမင္းႏွင့္ဆက္ၿပီး ခရီးႏွင္လာေသာ္လဲ တခ်က္တခ်က္ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေဇယ်ာစိုး၏ လက္ေတြက သူမ၏ ႏို႔ေတြကို သြား၍ သြား၍ ထိမိသည္။

ေဇယ်ာစိုးသည္ သာယာ သလိုျဖစ္မိျခင္းေၾကာင့္လက္ကို မဖယ္ေတာ့ဘဲ အသာေလး ႏို႔ေပၚတင္ထားလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးကလဲ ဖယ္မခ် ေတာ့ေခ်။ ေဇယ်ာစိုးက အားတက္လာၿပီး အင္းက်ီပါးပါးေလးေပၚက ျမင္ေနရေသာ ေဘာလီေလးကိုဘဲ အားမလိုအားမရျဖင့္ မသိမသာေလး ပြတ္၍ေပးေနသည္။ မသိမသာဆိုေပမဲ့ ေကာင္မေလးကေတာ့ သိပုံရ သည္။ အသံကေတာ့ တခ်က္မွ မထြက္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေဇယ်ာစိုးက ရဲရဲတင္းတင္းျဖင့္ ႏို႔အုံေလးကို လက္ဝါးနဲ႔အုပ္ ၿပီး ညႇပ္ေပးေသာအခါ ေကာင္မေလးက တခါႏွစ္ခါေတာ့ ဖယ္၍ခ်သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုင္ခြင့္ျပဳထားလိုက္သည္။ ေဇယ်ာစိုးက ခဏၾကာ စိတ္တိုင္းက် ဖ်စ္ညႇစ္ေပး ၿပီးေတာ့မွ သူမ၏ အင္းက်ီအေရွ႕ က်ယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္၍ ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ အင္းက်ီရင္ဘတ္ပြင့္သြားသည့္အတြက္ ေကာင္မေလး၏ ပုခုံးသားလတ္လတ္ေလးမ်ားသည္ ေစာလွ်င္စြာ ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ ေဇယ်ာစိုးက လက္တဖက္ျဖင့္ သူမ၏ခါးကို ဖက္ လွ်က္ က်န္လက္တဖက္ျဖင့္ ေနာက္ကေန အင္းက်ီကို လွန္ ၿပီး ေဘာ္လီအင္းက်ီခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။

ဒီအခါတြင္ေတာ့ ခင္ေမသည္ တုန္တုန္ရီရီေလး ျဖင့္ေဘာ္လီကို ခြၽတ္ရာမွာ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို တဖက္စီ ေျမႇာက္ ေပးတာတို႔ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ေပးတာတို႔ျဖင့္ ကူညီရွာသည္။ ဟင္းလင္းပြင့္သြားသည္ႏွင့္ သူမရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ ေလွ်ာက္ပြတ္ရင္း ႏို႔ကို ထိကိုင္မိတာနဲ႔ ဂ႐ုတစိုက္ညင္သာစြာ နယ္ေပးလိုက္သည္။ အပ်ိဳစင္ အပ်ိဳ႐ိုင္းေလးမို႔ ဆိုရမလား။ အခုမွ အပ်ိဳေဖၚဝင္စဆိုေတာ့ တင္းၿပီး ေရွ႕သို႔ခြၽန္ထြက္ကာ အခြံမႏႊာ ရေသးတဲ့ ကြမ္းသီးတစ္လုံးစာေလာက္ေတာ့ရွိသည္။ အပ်ိဳႀကီးေတြရဲ႕ ႏို႔နဲ႔မတူဘဲ တကယ့္ကို လတ္ဆတ္ သည္။ အရသာပင္ ေပ်ာ့အိေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ႏို႔ကို ဆုတ္ရင္းျဖင့္ ေနာက္ကေနဂုတ္ကို နမ္းစုတ္ေပးပါသည္။ ေဇယ်ာ စိုးသည္ သူမ၏ ဂုတ္တြင္သာမက လက္ျပင္ေတြ ေသြးေခ်ဥေအာင္ပင္ နမ္းစုပ္ေပးမိသည္။ ခင္ေမကေတာ့ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကို ႏိုင္ေအာင္ မကိုင္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ငွက္ဖ်ားတက္သလို တဆတ္ဆတ္တုန္၍ေန သည္။

ေဇယ်ာစိုးက သူမ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုရေအာင္ ရွာၿပီး လက္ညႇိဳးလက္မၾကားတြင္ ေခ်ေပး ေနမိသည္။ ႏို႔ေလးေတြကို မျမင္ရလို႔ အားမရေပမဲ့လဲ ဒီ ေလာက္ရတာကိုပင္ ေဇယ်ာစိုးက ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ ဝမ္းဘိုက္သားေလးကို ရွပ္ကိုင္၍ မထိတထိေလး ဖ်စ္၍ေပးေတာ့ရာ ေကာင္မေလး တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းေတြထ၍လာရသည္။ လက္က တစထက္ တစ ေအာက္ကိုဆင္းသြားရင္း သူမ၏ စကပ္ခ်ိတ္ေလးကို ျဖဳတ္ကာ ေစာက္ပတ္ေလးဆီသို႔ လွမ္းလိုက္သည္။ အေမႊးေလးေတြက ေပါက္ကာစ ႏုႏုတိုတိုေလးေတြျဖစ္သည္။ စကပ္ေအာက္မွာ ဘာမွ ဝတ္မထားေတာ့ ေဇယ်ာစိုးသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းကို လက္ျဖင့္ အသာေလးေလွ်ာက္၍ ဆြဲေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္မလက္ခလယ္တို႔ျဖင့္ ဟလိုက္ရင္း လက္ညႇိဳးကို အသာေလး သြင္းေပးလိုက္သည္။

သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းေလးသည္ ေျခာက္ေသြ႕၍ ကပ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဇယ်ာစိုးက သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို ရွာၿပီးကလိေပးေတာ့မွ အရည္ေလးေတြ တစိမ့္စိမ့္ဆင္း လာသည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ရွက္လို႔လားမသိ ေခါင္းငုံ႔ရင္း ျမင္းကိုသာ ဇြတ္ႏွင္၍ေနသည္။ လက္လဲဝင္လို႔ရေရာ ေဇယ်ာစိုးက ေစာက္ေခါင္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ သူ၏ လက္ညႇိဳးကို သြင္းလိုက္ထုတ္ လိုက္ျဖင့္လုပ္၍ေပးေနသည္။ နာရင္လန႔္သြားၿပီ မေကာင္း တာေၾကာင့္ ေျဖးေျဖးေလး ေမႊ၍ေပးေနမိသည္။ သူမ၏ေစာက္ေစ့ေလးကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္အျပင္ကိုပင္ လက္တဆစ္ေလာက္စြန္းထြက္၍ေနသည္။ ေဇယ်ာစိုးက လက္နဲ႔ကလိေပးတာ ၾကာလာေတာ့ ေကာင္မေလးက သိပ္ၿပီးအားရဟန္မတူေတာ့ေခ်။ မပီမသ လည္ေခ်ာင္းသံေလးေတြ ထြက္လို႔လာသည္။ စကားေတာ့ သိပ္ၿပီးေျပာရဲပုံမရေသးေခ်။

ေဇယ်ာ စိုးသည္ သူမ၏ ဖင္လုံးလုံး က်စ္က်စ္ေလးကို ေအာက္ကေန ႏႈိက္ၿပီး ဆုတ္နယ္ေပးေနမိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာ သြားၿပီးမွ .. ““ညီမ ျမင္းကို ခဏရပ္လိုက္”” သူမက ျမင္းကိုရပ္လိုက္လွ်င္ ေဇယ်ာစိုးက ျမင္း ေပၚမွ ခုခန္၍ဆင္းလိုက္ၿပီး သူမကိုပါ ျမင္းေပၚမွ ေပြ႕၍ ခ် လိုက္ရာ အားလြန္ၿပီး ေျမျပင္ေပၚသို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဖင္ ထိုင္ရက္က်သြားၾကေလသည္။ ေျမျပင္ေပၚသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ေဇယ်ာစိုးက ခ်က္ ျခင္းပင္ သူမကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲ၍လွဲ႔လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုမၾကည့္ရဲဘဲ မ်က္ႏွာေလးကို ငုံ႔၍ ထားသျဖင့္ ေဇယ်ာစိုးသည္ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲ၍ ေမာ့လိုက္ကာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ယုယုယယ ေလး စုပ္ေပးလိုက္သည္။

သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားသည္ ေလတိုးခံရေသာႏွင္းဆီပြင့္ခ်ပ္မ်ားႏွယ္ တဆတ္ဆတ္တုန္၍ေနသည္။ သူမကို အနမ္းျဖင့္ ညႇိဳ႕ယူေနတုံးမွာပင္ ေဇယ်ာစိုး၏ လက္တဖက္က ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျဖဳတ္ၿပီး အျပင္မထြက္ရသျဖင့္ ေဒါသတႀကီးပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးကို ဂုတ္ကေနကိုင္ၿပီး ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။လီးႀကီးသည္ ခ်စ္ခ်စ္ ေတာက္ပူေႏြးေနၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္၍ေနသည္။ ေျမႀကီးေပၚတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနလွ်က္ မွ ေဇယ်ာစိုးက သူ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ေကာင္မေလး အား ခြ၍ ကားကာ ဆန႔္တန္းလိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ ေကာင္ မေလး၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုလည္း သူ၏ေပါင္ရင္းတြင္ တဖက္ တခ်က္ဆန႔္တန္း၍တင္ကာ သူ၏ခါးကို ခြေစလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္မေလးကို ခါးမွဆြဲယူကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ လီးထိပ္ဖူးကို အသာ ေလး ထိုးထဲ့လိုက္သည္။ ေကာင္မေလး၏ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မဲ့၍ သြားသည္။ သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွေခ်။ ““ညိမ ..အကို႔ကိုဖက္ .. မရွက္ပါနဲ႔ကြယ္”” သူမကေဇယ်ာစိုး၏ ပုခုံးေပၚေမးတင္ရင္း ႐ြ႐ြေလး ဖက္ထားလိုက္သည္။ ေဇယ်ာစိုးက ေကာင္မေလး၏ တင္သားႏွစ္လုံးကို စုံကိုင္ကာ မလိုက္ၿပီး သူ၏ ကာထာေသာ ေျခႏွစ္ဖက္ကို စုလိုက္ကာ ေကာင္မေလး၏ တင္သားမ်ားကို သူ၏ ေပါင္ေပၚတြင္တင္ေပးလိုက္သည္။

ထိုအခါတြင္ေတာ့ ေျခဆင္း၍ ထိုင္ေနေတာ့ ေဇယ်ာ စိုး၏ေပါင္ရင္းတြင္ ခင္ေမက ေဇယ်ာစိုး၏ ကိုယ္ကို ေျခႏွစ္ ဖက္ျဖင့္ ခြ၍ထိုင္ထားေသာ အေနအထားသို႔ ေရာက္သြား သည္။ သူမ၏ စကပ္ေလးကို လွန္၍ ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္ျဖင့္ ႏႈိက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ႊဲ၍ေနသည္။ လီးကို ေစာက္ ပတ္ဝတြင္ေတ့၍ သူမ၏ ခါးကို ဖိခ်လိုက္သည္။ ““ျဗစ္ .. ျဗစ္. ျဗစ္.. ေဖါက္ .. ဒုတ္ .. အ .. အ .. အား ..”” ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးကမဆန႔္မၿပဲ ဝင္သြားၿပီး အပ်ိဳေမွးကို ေဖါက္သံနဲ႔သားအိမ္ကို ထိသံတို႔သည္ အစဥ္အတိုင္းထြက္ေပၚ၍လာသည္။ ခင္ေမက ပထမ အ .. အ .. နဲ႔ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးခံေနေပမဲ့ အပ်ိဳေျမႇးေပါက္ၿပီး သားအိမ္ကိုလဲ ထိေရာ ငယ္သံ ပါေအာင္ေအာ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူမသည္ေဇယ်ာစိုးကို အတင္းပင္ တြန္းသည္။ မရပါ။

ေဇယ်ာစိုးက သူမ၏ ခါးေလးကို အေသဖက္၍ ထားသည္။ ေဇယ်ာစိုးက သူ၏ခါးကို ယူကာ သူမ၏ ခါးေလး ကို ဆြဲရင္း ညင္သာစြာျဖင့္သူ၏ လီးႀကီးမ်ားကို အသြင္း အထုတ္လုပ္ကာ လိုးေပးသည္။ တခ်က္တခ်က္ ခပ္နာနာ ေလးေဆာင့္လိုက္ေသးသည္။ ““ႁပြတ္..စြပ္.. ဒုတ္.. အား .. အား .. ပလြတ္..ျပစ္ .. ဒုတ္ .. အ . အာ့ ..”” ေဇယ်ာစိုးက ၾကမ္းတခါ ေခ်ာ့တလွည့္ တလွည့္ ျဖင့္ ဆက္တိုက္လိုးေပးလိုက္ေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းက က်ဥ္းလြန္းသျဖင့္ လီးကိုလက္နဲ႔ညႇစ္ၿပီး ဆုတ္ထားသလို ျဖစ္တာေၾကာင့္ (၁၀)မိနစ္အၾကာေလာက္မွာပင္ လီးႀကီး သည္ တဇတ္ဇတ္တုန္လာၿပီး ခင္ေမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္း၍ထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ႏွစ္ ေယာက္စလုံး၏ ေပါင္ၿခံမ်ားတြင္ေတာ့ ေသြးေတြက ခ်င္း ခ်င္းနီရဲေနသည္။ ေကာင္မေလးခမ်ာမွာေတာ့ ငယ္ေသး သည့္အတြက္ ၿပီးလို႔ၿပီးမွန္းမသိ။ ႏုံးေခြသြားတာကိုဘဲ သိလိုက္ သည္။

အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တာကိုလဲ သူမကိုယ္သူမ မသိေခ်။ ေအာက္ဆုံးေတာ့ မ်က္ရည္လည္႐ြဲျဖင့္ ေဇယ်ာစိုး ကို အတင္းႀကဳံး၍ဖက္ၿပီး နမ္းပါေတာ့ေလသည္။ ဒီေနရာမွေနာက္ထပ္ နာရီဝက္ေလာက္ နားၿပီးေတာ့မွ ဆက္၍ ခရီးႏွင္ခဲ့ေလသည္။ ေဇယ်ာစိုးႏွင့္ ခင္ေမတို႔သည္ ဆက္၍ခရီးႏွင္လာ ၾကရင္း စမ္းေခ်ာင္းေလးတခုကိုေတြ႕၍ ႏွစ္ေယာက္သား ဆင္းၿပီးကိုယ္လက္သုတ္သင္ၾကသည္။ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ စကားေတာ့ မေျပာျဖစ္ေခ်။ ခင္ေမက ရွက္ေနပုံရသည္။ ေဇယ်ာစိုးသည္လဲ အေတြ႕ အႀကဳံသစ္ေၾကာင့္ ႏုံးခ်ိ၍ေနသည္။ ေအးျမေသာ ေရတြင္ ထိႏွစ္၍ခ်ိဳးလိုက္ၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးလန္း၍ သြားသည္။ ၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သား ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ ညေန လဲအေတာ္ေစာင္းသြားၿပီျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ တေျဖးေျဖးခရီးထြက္ခြာ၍ လာရာ ခဏမွ် ၾကာေတာ့ သူတို႔၏ ေရွ႕နားမွ ျမင္းခြာသံၾကားရသည္။ ေမွာင္ စပ်ိဳးေနၿပီဆိုေတာ့ ဘာမွသဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေခ်။

ဝါးတ႐ိုက္ ေလာက္ ကြာေတာ့မွ ခင္ေမက ေဇယ်ာစိုးဖက္သို႔ လွမ္းရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ““မမလာေနၿပီ .. ရွင္ေတာ့ ကံေကာင္းတာဘဲ”” ““ဟယ္ ညီမေလး .. ဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ ..”” မဝင္းေမက ေဇယ်ာစိုးဖက္သို႔ မ်က္လုံးကစားရင္းေမးလိုက္သည္။ ““မမဆီလာတာေပါ့ ေဟာဒီက ကိုေဇယ်ာစိုးက မမ နဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ သူက ဦးေနစိုးရဲ႕သားေပါ့။ မမ မွတ္မိရဲ႕လား ငယ္ငယ္တုံးကေတာ့ ေတြ႕ဖူးတယ္လို႔ အေဖက ေျပာတယ္”” ““ေအာ္ ကိုေဇယ်ာစိုးလား ငယ္႐ုပ္ေတာ့ နဲနဲ က်န္ ေသးတာဘဲ ဒါေပမဲ့ မေျပာရင္ မွတ္မိမယ္မထင္ဘူး”” ““ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ .. ကြၽန္ေတာ္လဲ မဝင္းေမကို အိမ္က ထိုင္ၿပီး ေစာင့္မေနခ်င္တာနဲ႔ စိုက္ခင္း လဲၾကည့္ရေအာင္ဆိုၿပီး လိုက္လာတာပါ”” ““စိုက္ခင္းကေတာ့ အားလုံးအိုေကပါဘဲ .. မအိုေကတာက အလုပ္သမားေတြဘဲ။ လခတိုးေတာင္းေနၾက တယ္ ..”” ““အင္းေလ .. ၾကည့္လုပ္ၾကတာေပါ့ .. ဒါနဲ႔ မဝင္းေမ ဘယ္သြားမလို႔လဲ”” ““အိမ္ျပန္မလို႔ေလ .. ဘာမွ လုပ္စရာမရွိေတာ့ ဘူးရွင့္ ..”” ““ဒါဆိုလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ပါ ျပန္လိုက္ခဲ့မယ္။

အဓိက ကေတာ့ မဝင္းေမနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ပါဘဲ။ ေနာက္ႀကဳံေတာ့မွဘဲ စိုက္ခင္းေတြၾကည့္ေတာ့မယ္။ အခုမိုးခ်ဳပ္ေနေတာ့ ခရီးဆက္ လို႔ျဖစ္ပါ့မလား ..”” ““က်မတို႔ကေတာ့ သြားေနက်ဘဲ”” ““ဒါဆိုလဲ သြားၾကတာေပါ့ ..”” ““ညီမေလး မမ စကားေျပာရင္းနဲ႔ လယ္ဂ်ာစာအုပ္ ေတြ ေမ့က်န္ခဲ့တာ သတိရတယ္။ သြားယူလိုက္ပါကြယ္ ေနာ္ မမတို႔ ခရီးဆက္ႏွင့္မယ္ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား ..”” ““ဟင္ .. မမကလဲ အေဝးႀကီးသြားရမွာ မသြားခ်င္ပါဘူး ..”” ““သြားပါကြယ္ ငါ့ညီမက လိမၼာပါတယ္မမ မုန႔္ဖိုးေပးမယ္ ဟုတ္လား .. ေနာ္ .. ညီမ ..”” ခ်ာတိတ္မသည္ ေဇယ်ာစိုးကို စူးကနဲ တစ္ခ်က္ ၾကည့္ရင္း ျမင္းကို ခ်ာကနဲ လွဲ႔ကာ မသြားခ်င္သြားခ်င္ျဖင့္ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့ေလသည္။ ““ဒီညမ တစ္ေယာက္ရွိလို႔သာ က်မသက္သာတာ ႏို႔မို႔ယင္ေတာ့ ေသမွာဘဲ အလုပ္ေတြက မ်ားေတာ့ တေယာက္ထဲ မႏိုင္ဘူးရွင့္ ..”” ““ခင္ဗ်ားတို႔က မိသားစု သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္းရွိေတာ့ ေပ်ာ္စရာဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္အားက်တယ္က်ေနာ္ကေတာ့ တဦး တည္းေသာသားမို႔ အထီးက်န္သလိုပါဘဲဗ်ာ””

““ကဲ..ခရီးဆက္ၾကစို႔”” ေဇယ်ာစိုးႏွင့္ မဝင္းေမတို႔သည္ စကားတေျပာေျပာ ျဖင့္ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကရာ ေစာေစာကေဇယ်ာစိုးႏွင့္ ခင္ေမတို႔ ခရီးတစ္ေထာက္နားေသာ စမ္းေခ်ာင္းေလးနားသို႔ ေရာက္ ခဲ့ေလသည္။ ““ဒီမွာ ခဏနားရေအာင္ ကိုေဇယ်ာစိုး .. က်မျမင္းလဲေမာေနၿပီ”” ““ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ .. ကြၽန္ေတာ္လဲ ျမင္းစီးရာပင္ပန္းေနၿပီ”” ေဇယ်ာစိုးသည္ ျမင္းေပၚမွ ဆင္း၍ မ်က္ခင္းေပၚအသာလဲေလွ်ာင္းလိုက္သည္။ လကထိန္ထိန္သာေနသည္။ ေန႔ခင္းေန႔လည္ အ တိုင္းပင္ လင္းထိန္၍ေနသည္။ စမ္းေခ်ာင္းေလးကလဲ တ သြင္သြင္စီးဆင္း၍ေနသည္။ စမ္းေခ်ာင္းေလး၏ တဖက္တခ်က္ ဝဲယာတစ္ေလွ်ာက္မွာလဲ ႏွစ္ခ်ိဳ႕သစ္ပင္ႀကီးေတြက စမ္း ေခ်ာင္းေလး ကမ္းနဖူးႏွင့္ ပ်မ္းမွ် (၁၀)ေပ (၁၅)ေပ၊ ေပ(၂၀)ေလာက္တို႔တြင္ အုံ႔ဆိုင္းစြာျဖင့္ ေပါက္၍ေနသည္။ ေလကလဲ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနေတာ့ ဒီေနရာေလးသည္ အေတာ္ပင္ သာယာလွေပသည္။

ေဇယ်ာစိုးတစ္ေယာက္ ပတ္ဝန္းက်င္၏ သာယာမႈကိုခံစားေနစဥ္မွာပင္ သူ၏ေခါင္းတဲ့တဲ့တြင္ မဝင္းေမက မတ္တပ္ရပ္၍လာသည္။ ေဇယ်ာစိုးက ေအာက္ကေန ပင့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ သူမက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင့္ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ၏ေ႐ႊရင္အစုံသည္လည္း ေအာက္ခံပါဟန္မတူေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္သည္။ သူမ၏ ေပါင္တံႀကီးေတြကလဲ တုတ္ တုတ္ခိုင္ခိုင္ျဖင့္ ျဖစ္ကာ ေစာေစာက ျမင္းကုန္းႏွီးမွာ ခ်ိတ္ ထားေသာ အထုတ္တထုတ္ကို သူမ၏ လက္တဖက္ျဖင့္ ဆြဲ ထားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ““ကိုေဇယ်ာစိုး ဘိုက္မဆာဘူးလား က်မေတာ့ ဆာရင္စားဖို႔ ေခါပုတ္ေတြယူလာတယ္။ စားဖူးတယ္မဟုတ္လား ေရာ့သၾကားနဲ႔ တို႔စား စားမိယင္စြဲသြားတာခ်ည္းဘဲ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား”” မဝင္းေမသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို ေခါပုတ္ထုတ္ကို ေဘးသို႔ခ်လိုက္ၿပီး သူမသည္ ျမက္ခင္းေပၚလွဲ၍ ခ်လိုက္သည္။ ႏွစ္ဦးသား စကားမေျပာမိၾကေတာ့ေခ်။

ဒါေပမဲ့ ခဏေနေတာ့ ပလုတ္ပေလာင္း စားေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး .. ““ကိုေဇယ်ာစိုး ရွင္ေနာ္ တခ်ိန္က်ရင္ ဒီေတာအုပ္ ထဲမွာ က်မနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲေနခဲ့ၿပီး ဘာမွ အက်ိဳးအျမတ္ မရွိဘဲ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး ျပန္သြားရတာလို႔ ေတြးၿပီး ေနာင္တရေနခ်င္သလား”” ““အို ဘယ္ရခ်င္ပါ့မလဲဗ်ာ ..”” ေဇယ်ာစိုးက ေျပာလိုက္ရင္း ေငါက္ကနဲထထိုင္ ကာ သူမကို စိုက္၍ၾကည့္မိသည္။ မဝင္းေမက တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ရင္း .. ““ရွင္ စိတ္ဝင္စားရင္ အဝတ္အစားေတြ ခြၽတ္လိုက္ ပါ။ က်မလဲခြၽတ္လိုက္မယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ရွင္က်မကို အထင္ေတာ့မေသးလိုက္နဲ႔ က်မက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသမား ေနာက္ၿပီး ေခတ္ပညာတတ္တစ္ေယာက္။ က်မက ေယာက္်ားေတြၾကားမွာ ေယာက္်ားေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးလုပ္ေနရတာ။ ရွင့္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းဘဲ က်မစိတ္ထဲမွာ ဆႏၵေတြ တားဆီးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညီမေလးကို ပထုတ္ လိုက္တာ ရွင္သေဘာမတူလဲက်မကေတာ့ အတင္းႀကံမလို႔ဘဲ အခုေတာ့ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့”” မဝင္းေမသည္ စကားလဲေျပာ အင္းက်ီကို က်ယ္သီး ေတြျဖဳတ္ၿပီး ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။

သူမ၏ ညီမလို မဟုတ္ဘဲ အသားေရက နီစပ္စပ္ျဖင့္ျဖစ္သည္။ မို႔မို႔တင္းတင္းျဖင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးဟာလဲ လရဲ႕အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ေတာက္ပဝင္းေျပာင္၍ေနသည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ေတြက လက္သန္းတဆစ္ေလာက္ရွိၿပီး ေအာက္ကို ငိုက္၍ ေနသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ညိဳေရာင္သန္းေနသည္။ ပိတုန္းႏွစ္ေကာင္ ၾကာငုံေပၚနားေနသလိုပင္ျဖစ္သည္။ ေဇယ်ာစိုးက တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ သူ၏ ကိုယ္ေပၚ မွ အင္းက်ီေတြ ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ႂကြက္သားအဖုအထစ္ မ်ားျဖင့္ ေဇယ်ာစိုး၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနယင္း သူမ၏ ေဘာင္းဘီခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ ကာ ဇစ္ကိုဆြဲ၍ခ်လိုက္သည္။ ဟ သြားေသာ ေဘာင္းဘီဇစ္ၾကားမွ သန္မာေသာေစာက္ေမႊးမဲမဲမ်ားသည္အေခြလိုက္ ထြက္ေပၚ၍လာသည္။

မဝင္းေမကေတာ့ ခပ္ေစာေစာပင္ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲ၍ ခြၽတ္ခ် လိုက္သည္။ အတြင္းခံဝတ္မထားေသာေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီ ကြၽတ္ထြက္သြားလွ်င္ပင္ သူမ၏ တကိုယ္လုံးသည္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္၍သြားရေလသည္။ ႀကီးမားေတာင့္တင္းၿပီး ေျဖာင့္စင္းလွေသာ သူမ၏ ေပါင္တံႀကီးမ်ားက လေရာင္ေအာက္တြင္ ပုဇြန္ဆီေရာင္ ထ၍ေနသည္။ သူမခြၽတ္ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ေဇယ်ာစိုးဆီသို႔ လွလွပပလွမ္း၍လာၿပီး ေဘာင္းဘီကို ဝိုင္း၍ခြၽတ္ေပးသည္။ ေဇယ်ာစိုးက သူမ၏ ႏို႔သီးတြကို လွမ္းၿပီး ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ ေပ်ာ့အိေႏြးေထြးလွေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေဇယ်ာစိုး၏ တကိုယ္လုံး တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ ရမက္ခိုးေတြ တက္လာေတာ့သည္။ ေဇယ်ာစိုးႏွင့္ မဝင္းေမတို႔သည္ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္မွ တေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ကာ မ်က္ခင္းေပၚသို႔ ထိုင္ခ် လိုက္ၾကသည္။

ေဇယ်ာစိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြက မဝင္းေမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုေမာ့၍ စုပ္နမ္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်က္ျခင္း ပင္ မဝင္းေမက တုံ႔ျပန္ကာ ေဇယ်ာစိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုျပန္လွန္၍ စုပ္နမ္းေပးေလသည္။ ရမက္ေဇာေတြတက္ေနေသာ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျမက္ခင္းေပၚကို အက်နပင္ ယွဥ္တြဲ၍ လွဲခ်လိုက္မိပါတယ္။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ရင္ခ်င္းအပ္ရက္ ဆီးစပ္ခ်င္းထိရက္ ေပါင္ခ်င္းထိရက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေဇယ်ာစိုးဟာ က်မရဲ႕ ေကာ့ေထာင္ေနတဲ့ ႏို႔သီး ေခါင္းေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံၿပီး စို႔ေပးတယ္။ ေတာ္ေတာ္သန္ တဲ့ လူဘဲရွင္။ ““အိုး .. ဟင့္ ..အင့္ .. ကိုစိုး .. ကိုစိုး .. အို ကိုစိုး ..ရယ္ စို႔စမ္းပါ .. က်မႏို႔သီးကို ေကာင္း ေကာင္းစို႔ေပးစမ္းပါ။ ဟင္းဟင္း ေကာင္းတယ္ .. ေကာင္း တယ္ .. ႏို႔စို႔ေပးတာ သိပ္ခံလို႔ ေကာင္းတာဘဲ .. ဟင့္.. ဟင့္ .. ဟင့္ ..”” သူကႏို႔စို႔ေပး႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ ႏို႔သီးတဝိုက္ကိုလဲလွ်ာနဲ႔ ဝိုက္ဝိုက္ၿပီး ရက္ေပးလိုက္ေသးတယ္။

အဲဒီလိုရက္လိုက္တဲ့အခါမ်ား က်မဟာ မ်က္ခ်င္းေပၚကေန ေကာ့ပ်ံႂကြတက္သြားရတာဘဲ စိတ္ေတြကလဲ အရမ္းကို ထႂကြလို႔႐ြလာရပါတယ္။ ႏို႔သီးႏွစ္ခုကို တလွည့္စီစို႔ေပး ရက္ေပးၿပီးတဲ့ ေနာက္ ေဇယ်ာစိုးရဲ႕ ပါးစပ္ဟာ ေအာက္ဖက္ကို တစတစ ေ႐ြ႕ လွ်ားလာပါတယ္။ က်မရဲ႕ ဗိုက္သားေပ်ာ့ေပ်ာ့ အိအိ ခ်ပ္ ခ်ပ္ေလးတစ္ေလွ်ာက္အသာရက္ေပး စုပ္ေပးရင္း ေ႐ြ႕လွ်ား လာလိုက္တာ က်မရဲ႕ ဘိုက္သားျပင္ေလးေပၚမွာ သူရက္ ေပးထားလို႔ တံေတြးေလးေတြနဲ႔ ေျပာင္လက္လို႔ေနပါတယ္။ တေျဖးေျဖးေအာက္ဖက္ကို ေ႐ြ႕ဆင္းလာတဲ့ ေဇယ်ာ စိုးရဲ႕ပါးစပ္ဟာ က်မရဲ႕ခ်က္ေပၚကေန ဆီးခုန္ဖက္ကို ေ႐ြ႕ ဆင္းသြားၿပီး တေျဖးေျဖး သူ႔ပါးစပ္ဟာ က်မရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ နဲ႔ နီးသထက္နီးစပ္လာရပါၿပီရွင္။

က်မဟာ အလိုးခံရတာကို သေဘာက်သလို ေစာက္ပတ္ရက္ေပးတာကိုလဲ အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ““အား .. ဟင္းဟင္း .. ကိုစိုးရာ ဟုတ္ၿပီ .. ဟုတ္ၿပီ .. ဟင္းဟင္း .. က်မစိတ္ေတြ အရမ္းထလာ ၿပီ ေနာ္ .. အို အို. ရက္ .. ရက္ပါေတာ့ .. က်မ ေစာက္ ဖုတ္ကို ထိုးထဲ့ၿပီး ရက္လိုက္စမ္းပါ”” ဆီးစပ္တစ္ေလွ်ာက္ တေျဖးေျဖး ေ႐ြ႕ဆင္းလာေနတာကို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ က်မက အငမ္းမရ ထုတ္ေဖၚ ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုေျပာလိုက္တဲ့အခိုက္မွာဘဲ က်မရဲ႕ ေစာက္ ပတ္ထဲက အရည္ၾကည္ေတြက အေတာ္ႀကီးကို စိမ့္ထြက္ လာပါတယ္ရွင္။ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုရင္ အရည္တခ်ိဳ႕ ဟာ အျပင္လွ်ံထြက္ၿပီး ဖင္ေခါင္းတစ္ေလွ်ာက္ စီးက်သြားတဲ့ အထိပါဘဲရွင္။ ေဟာ .. သူ႔ပါးစပ္က က်မေစာက္ပတ္နားကို ေရာက္လာၿပီး ရက္ေတာ့ရက္မေပးေသးပါဘူး .. ““က်မဟာ သူ႔ပါးစပ္နဲ႔ က်မေစာက္ပတ္ ထိမိ ေအာင္ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးမိတယ္။

အလိုးခံရတဲ့ အခါ လုပ္ ေပးသလိုမ်ိဳးေပါ့ ။ က်မရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ဟာ ေဖါင္းၿပီး ေစာက္ေစ့ေလး လဲမာေၾကာေထာင္ႂကြလို႔တက္ေနပါၿပီ။ အရမ္း အရမ္း ခံခ်င္ ေနတာ။ အစုပ္ခံခ်င္ေနတာ။ ဟုတ္တယ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ““ရက္ေပးပါ ကိုစိုးရယ္ က်မေစာက္ဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္းရက္ေပးစမ္းပါရွင္။ က်မ မေနႏိုင္လြန္းလို႔ပါ””က်မက ထပ္ၿပီး ေလာ္ေဆာ္တိုက္တြန္းလိုက္မိ ျပန္ ပါတယ္။ ေဇယ်ာစိုးကေတာ့ တကယ္ပါဘဲရွင္။ မရက္ခင္ အဖုတ္ကို အရင္ၿဖဲၾကည့္ေနေတာ့တယ္။ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ က်က်နနကိုင္ၿပီး အေသအခ်ာကို ၿဖဲ ၾကည့္ေနတယ္။ က်မေစာက္ဖုတ္ဟာ နီရဲၿပဲအာၿပီးေနမွာပါ ဘဲ ..။

ကိုယ့္ေပါင္ၾကားကိုယ္ ငုံ႔မၾကည့္ႏိုင္တာေၾကာင့္ အဖုတ္ရဲ႕အေနအထား ဘယ္လိုလဲဆိုတာကိုေတာ့ က်မ အေသအခ်ာ မသိဘူးေပါ့ရွင္။ စိတ္ကူးနဲ႔ဘဲ မွန္းဆၾကည့္ရတာပါ။ အဲသလိုၿဖဲၾကည့္ၿပီးမွ သူ႔ပါးစပ္ကို ေစာက္ပတ္ေပၚ က်က်နနအုပ္ၿပီး မ႐ြံမရွာစုပ္နမ္းတယ္။ ““ေအာင္မေလး ..ေလး .. ကိုစိုးရဲ႕”” က်မေလ တကိုယ္လုံးကို တုန္သြားရၿပီး ငယ္သံပါ ေအာင္ေအာ္ပစ္လိုက္မိပါတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာလဲ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ ဘယ္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ပါးစပ္နဲ႔ေတ့ကပ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သလိုမ်ိဳး စုပ္ေပးတာကို သူ႔ရွာကလည္း အဖုတ္ထဲကို ထိုးထဲ့ၿပီး လွည့္ ပတ္ကလိေပးသည္။ ရက္ေပးသည္။

က်မ အသက္ရႉျပင္းေတြ ျပင္းလာတယ္။ က်မရဲ႕ ဝမ္းပ်ဥ္းသားေပ်ာ့ေပ်ာ့အိအိေလးဟာ ပိန္လိုက္ ေဖါင္းလိုက္ ကိုျဖစ္လို႔ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းလဲ ကားလိုက္ စုလိုက္နဲ႔ျဖစ္ ေနရတယ္။ သူက က်မေစာက္ပတ္မွာ စို႐ႊဲေနတဲ့ ေစာက္ရည္ ၾကည္ေတြကို လွ်ာနဲ႔ တျပတ္ျပတ္ျမည္ေအာင္ ရက္ေပးေန ျပန္တယ္။ တကယ့္ကို ရက္ရက္ေရာေရာ ရပ္ေပးေနတာ က်မအဖို႔ အရမ္းကိုၿငိမ္ၿပီး အရမ္းကို ေကာင္းေနရတာပါဘဲ။ အဖုတ္ကိုရက္ေပး စုပ္ေပးတာထက္ ပိုထိတာေပါ့ ေစာက္ပတ္ထဲကို လွ်ာကိုထိုးထိုးၿပီး လိုးေနတဲ့သေဘာ ျဖစ္ ေနတာကိုး ..။

““အား ပါးပါး ဟင္း .. ထိုးစမ္းပါ ကိုစိုးရ ဟင့္ ေမႊေပးစမ္းပါ .. အား ေကာင္းလိုက္တာ ဟင္းဟင္း .. က်မ ေစာက္ပတ္ထဲကို ရွင့္လွ်ာႀကီး အကုန္ဝင္ေအာင္ ထိုး သြင္းေပးစမ္းပါ .. အား .. ေကာင္းလွခ်ည္လား ကိုစိုးရာ အမေလးေလး .. ဟုတ္ပီ ..ထိုး ထိုး လိုးလိုး..ရွာထိုးေပးစမ္းပါ”” က်မ ပါးစပ္ကလဲမရွက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ တစ္တစ္ခြခြ ႀကီးကို ေျပာလိုက္မိသည္။ သူကလည္း က်မေစာက္ပတ္ကို ရွာနဲ႔ အပီထိုးထိုး ၿပီး က်က်နနကို လိုးေပးေနတာ အဖုတ္ထဲ သူ႔လွ်ာတစ္ဆုံး တိုင္ တိုးဝင္လာတဲ့အခါမ်ား က်မဟာ လည္ေခ်ာင္းထဲက ပါ တအင္အင္ အသံေတြ ထြက္လာတဲ့အထိျဖစ္ရပါတယ္။

က်မ တကိုယ္လုံးမွာ ရွိသမွ်အေၾကာအခ်င္အားလုံးမွာ ေသြးတိုးအရမ္းျမန္ကုန္ၿပီး ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေနတယ္။ တကိုယ္လုံး ငဖယ္ပ်ံသလို ေကာ့ပ်ံလို႔ အႀကီးအ က်ယ္ကို ၿပီးလုနီးလာမွန္း က်မရိပ္မိတယ္။ က်မေစာက္ပတ္ထဲကို ရက္ေပး လွ်ာနဲ႔ အဖုတ္ ေခါင္းထဲကို ထိုးေပးလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မက သူ႔လီးႀကီးကို ညာလက္နဲ႔ လွမ္းဆုတ္လိုက္ၿပီး ဂြင္းတိုက္သလိုမ်ိဳး ပြတ္ ေပးေနမိပါတယ္။ လက္ထဲမွ တဆုတ္တခဲႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔လီးေခ်ာင္းႀကီးက အားရစရာေကာင္းလိုက္တာ ဒီလီးႀကီးေစာက္ပတ္ ထဲကို ထိုးသြင္းၿပီး လိုးတာကို က်မ အရမ္းခံခ်င္လာတယ္။ လွ်ာနဲ႔ထိုးၿပီးသြင္းမွာထက္ ေစာက္ပတ္ကိုလီးနဲ႔ လိုးရင္းၿပီးခ်င္လာတယ္။ ဟုတ္တယ္ လီးနဲ႔က ပိုၿပီး အရသာေကာင္းေစမွာ ..။

““ကိုစိုးရယ္ .. က်မကို လိုးပါေတာ့ရွင့္လီးႀကီးကို က်မေစာက္ပတ္ထဲ ထိုးသြင္းေပးစမ္းပါ။ လုပ္ပါကိုစိုးရယ္ က်မကို လိုးေပးစမ္းပါရွင္ .. က်မ အေပါက္ထဲကို ရွင့္အ ေခ်ာင္းႀကီး တအားကုန္ေဆာင့္လိုးသြင္းလိုက္စမ္းပါ။ က်မ ခံခ်င္ေနၿပီ။ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး လိုးပါကိုစိုးရယ္ လိုးစမ္းပါရွင္ ..”” က်မက ထုတ္ေဖၚ ေတာင္းဆိုလိုက္မိပါတယ္။ အရမ္းကို လိုးခ်င္ေနၿပီကိုး ရွက္မေနေတာ့ပါဘူး ၿပီးေတာ့ စိတ္ တူ ကိုယ္တူ လိုးၾကတာဘဲ။ ေဇယ်ာစိုးကလဲ က်မလိုဘဲ ထန္ေနတပါတယ္။ အ ဖုတ္ရက္ေပးတာကို ခ်က္ျခင္းရပ္ၿပီး က်မကိုယ္ေပၚ တက္ခြတယ္။

တက္ခြတယ္ဆိုတာနဲ႔ က်မက သူ႔လီးကို ဆြဲယူၿပီး နီရဲၿပဲလန္ေနတဲ့သူ႔လီးထိပ္ဖူးႀကီးကို ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ နဲ႔ စို႐ႊဲမို႔ေဖါင္းၾကေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ အဝမွာ ေတ့ေပး လိုက္ပါတယ္။ စိတ္က အရမ္းထေနတဲ့ ေဇယ်ာစိုးဟာ က်မကေတ့ေပးလိုက္တာနဲ႔ ဖိခ်ထိုးသြင္းလိုက္တာ တစ္ခ်က္တည္း နဲ႔ သူ႔လီးေခ်ာင္းႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ဖုတ္ထဲကို တနင့္ တပိုးဝင္သြားေတာ့တာပါဘဲ။ သူ႔လီးက မေသးပါဘူးရွင္။ ရွစ္လက္မသာသာေလာက္ ရွည္ၿပီး က်ပ္လုံးေလာက္ ကိုတုတ္တာ ..။

တစ္ခ်က္တည္း အဆုံးဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ အဖုတ္ ထဲမွာ ေစးပိုင္တင္းၾကပ္သြားတာဘဲ။ ဖိန္းရွိန္းၿပီး ၾကက္သီး ထသြားရေအာင္လဲ ေကာင္းတယ္။ က်မပါးစပ္က ““အိုး .. ကြၽတ္..ကြၽတ္.. ကြၽတ္”” လို႔ စုပ္သပ္ညည္းလိုက္မိတယ္။ နာတာေၾကာင့္ ညီးတာလား ေကာင္းတာေၾကာင့္ ညီးတာလား က်မကိုယ္ က်မေတာင္မခြဲျခားတတ္ေတာ့ပါ ဘူး နာလဲနာ ေကာင္းလဲအရမ္းေကာင္းေနတာကိုး။ လီးအဆုံးဝင္သြားၿပီးတာနဲ႔ ေဇယ်ာစိုးဟာ က်ကို စၿပီးလိုးပါေတာ့တယ္။ အစပိုင္းမွာေတာ့ ခပ္ေျဖးေျဖး တခ်က္ျခင္း ေညာင့္ လိုးေပးတာ။ သူ႔လီးအဖုတ္ထဲ တိုးဝင္လာတိုင္း က်မက အိုး ကနဲ ဟင္ ကနဲ ပါးစပ္က အသံထြက္ျမည္တမ္းေနမိတယ္။ လီးထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ျပန္ဝင္လာတယ္။ ဝင္ေနတဲ့လီးကို ထုတ္ယူတယ္။ ေနာက္ျပန္ထိုး သြင္းတယ္။

ထြက္လိုက္ ဝင္လိုက္ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္နဲ႔။ သူ႔လီးက ရွစ္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ ရွည္တာဆိုေတာ့ အဆုံးထိုးသြင္းလိုက္တဲ့အခါ သားအိမ္ကို ဒစ္ႀကီးနဲ႔ ထိထိ ေနတယ္။ အဲဒီလိုသားအိမ္ထဲကို စိုက္ဝင္ ထိမိတာကလဲ ေအာင့္ေအာင့္သြားေပမဲ့ အရသာတမ်ိဳးထူးတယ္ရွင္။ အလိုး ခံရတိုင္းသားအိမ္ကို ထိတာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ လီးရွည္မွသာ သားအိမ္ထဲထိ စိုက္ဝင္တာ။ ေဇယ်ာစိုးရဲ႕လီးကလဲ အလုံးက ေတာ္ေတာ္တုတ္ တာမို႔ ေစာက္ေခါင္းထဲက အတြင္းသားေတြကိုလဲ သိပ္သိပ္ သည္းသည္းနဲ႔ ျပည့္ျပည့္၀၀ ပြတ္တိုက္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လီးထိုးသြင္း ျပန္ထုတ္လုပ္တာကလဲ လမ္းေၾကာင္းမွန္တယ္။ အဝင္မွာေရာ အထြက္မွာေရာ လီး တန္လုံးပတ္ အေပး့ိုင္းက က်မေစာက္ေစ့ကို က်က်နန ပြတ္ တိုက္ေနတယ္ေလ။

က်မဟာ တကယ့္ကို ရာႏႈံးျပည့္ ျပည့္ျပည့္၀၀ အလိုးခံေနရတာပါ။ မစို႔မပို႔ မဟုတ္ဘူး ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ နင့္နင့္ပိုးပိုးႀကီးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လဲ က်မဟာ တကိုယ္လုံးကို သူ႔လက္ ၀ ကြက္ၿပီးပုံအပ္ထားလိုက္တာဘဲ။ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ လိုးခ်င္သလိုလိုးေပေတာ့။ က်မစိတ္ေတြ ပိုထန္လာသလို က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ စလုံးရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတြဟာလဲ ျပင္းထန္လာပါတယ္။ သူက ေညာင့္ေနတာကေန ျမန္ျမန္သြက္သြက္နဲ႔ အားျပင္းျပင္းေဆာင့္ၿပီး လိုးလာပါတယ္။ က်မကလဲ သူ႔ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အံကိုက္ျဖစ္ေအာင္ ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးတယ္။ အရွိန္နဲ႔ဝင္လာတဲ့လီးႀကီး အဖုတ္ထဲကို နက္နက္ ရႈိင္း ရႈိင္း အဆုံးဝင္ႏိုင္ေအာင္ ေပါင္ကိုၿဖဲေပးတာမ်ိဳးကိုလဲ အ ခ်ိန္အဆမိမိလုပ္ေပးတယ္။ ေဇယ်ာစိုးရဲ႕ အသက္ျပင္းျပင္း ရႉသံေတြ က်မရဲ႕ ညီးညဴျမည္တမ္းသံေတြဟာ ပဲ့တင္ထပ္လို႔ေနပါတယ္။ ဒီအသံ ေတြဘဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

လိုးေနၾကတဲ့ အသံဗလံ ေတြလဲ ပါတာေပါ့။ သူ႔ဆီးစပ္နဲ႔ က်မဆီးစပ္ ႐ိုက္မိၾကတဲ့ အသံေတြက တဖတ္ဖတ္ သူ႔ေဂြးအုႀကီးေတြ က်မဖင္ဆုံႀကီးကို ထိ႐ိုက္မိ တဲ့ အသံကလဲ တျပတ္ျပတ္ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ အေတာ္ ဘဲ စို႐ႊဲေနတဲ့ က်မရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲကို သူ႔လီးေခ်ာင္း ႀကီးက တရွိန္ထိုးေဆာင့္သြင္းလိုက္တဲ့ အသံက တဘြပ္ဘြပ္။ အဲဒီအသံေပါင္းစုံ ေရာေႏွာေပါင္းစည္းထားတဲ့ ကာမ ေတးသံသာက က်မတို႔ရဲ႕ ကာမစပ္ယွက္ပြဲႀကီးကို ပိုၿပီး အသက္ဝင္ေစပါတယ္။ ဒီအသံေတြၾကားေနရတာကလဲ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ ပိုၿပီး စိတ္ႂကြစရာေပါ့။ ပိုၿပီးအရသာေတြ႕စရာေပါ့။

““ဘြပ္ ဘြပ္ .. ဖတ္ .. ဘြပ္ .. ဖြတ္..ဘြတ္”” ““အားပါး ရွီး .. ေဆာင့္ .. ေဆာင့္ က်မကို တ အားေဆာင့္လိုးစမ္းပါရွင္ .. ဟင္း . ဟင္း .. ရွင့္လီးႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး လအုပါ ျမဳပ္ဝင္သြားေအာင္ အားျပင္းျပင္း နဲ႔ ေဆာင့္သြင္းလိုက္စမ္းပါရွင္ .. ခံလို႔ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ”” ““ဘြတ္..ဘြတ္..”” ““အား ဟုတ္ပီ .. အဲလိုမ်ိဳး .. အဲလိုမ်ိဳး ေဆာင့္ သာေဆာင့္ . .အဖုတ္ကြဲခ်င္ကြဲပါေစ .. အမေလး.. ေကာင္းလိုက္တာရွင္ .. အား ..”” က်မေလ အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ထိမိတဲ့ သူ႔ေဆာင့္ခ်က္ ေတြကို ရင္သိမ့္တုန္ေအာင္ ခံရင္း တစ္ခ်ီၿပီး တခ်ီ ဆက္ တိုက္ကို ၿပီးေနတာဘဲ။ တခ်ိဳ႕ေယာက္်ားေတြနဲ႔ ဆိုရင္ တခ်ီေကာင္းေလာက္သာ ၿပီးခဲ့တဲ့ က်မ အခု ေဇယ်ာစိုးလိုးတာခံရေတာ့မွ ဆက္ တိုက္ၿပီးတဲ့အရသာကို တုန္ခါေမာဟိုက္ေအာင္ ခံစားေနရ ပါတယ္ရွင္။

က်မေလးခ်ီေျမာက္ၿပီးသြားတဲ့ အခါမွာ ေဇယ်ာစိုး ဟာလည္း တရႉးရႉးနဲ႔ အသက္ရႉ အရမ္းျမန္လာတယ္။ ေဇယ်ာစိုးရဲ႕ ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြကလဲ ဘာၾကမ္း သလဲ မေမးနဲ႔။ တဘြပ္ဘြပ္နဲ႔ စက္သနပ္ပစ္တာထက္ ေတာင္ ျမန္ေနေသးတယ္။ သူလဲ အရည္ေတြထြက္ဖို႔ နီးေနၿပီဆိုတာ က်မလဲသိတယ္။ က်မကို ေလးခ်ီ ဆက္တိုက္ၿပီးေအာင္ လိုးေပးႏိုင္ တဲ့သူ႔လီးအစြမ္းေတာ့ က်မ အရမ္းခ်ီးမြမ္းမိပါတယ္။ သူ႔အတြက္အရသာ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္ တဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ က်မဟာ သူ၏လုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးကို အသာလက္နဲ႔ပတ္ေက်ာ္ၿပီး သူ႔ေဂြးအုေတြကို ညာလက္နဲ႔ အ သာလွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အသာဖြဖြေလး ဆုတ္ နယ္ေပးတယ္။ ပြတ္ေပးတယ္။ ဒါဟာ ေယာက္်ားေတြ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ျပဳစုေပးမႈေလးတစ္ခုေပါ့။ ေဇယ်ာစိုးဟာ ပိုၿပီး အရသာေတြ႕သြားတာ ေသခ်ာ ပါတယ္။ အသက္ရႉပိုျမန္လာသလို ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြ ကလဲ ပိုအားေကာင္းၿပီး ပိုၾကမ္းလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔လီး ႀကီး ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ လႈပ္ရွားသြားတာကို က်မသိရတယ္။

သူ႔လရည္ေတြ ပန္းထုတ္ေတာ့မယ္။ ““ကိုစိုး .. လရည္ထြက္ရင္ က်မေစာက္ပတ္ထဲမွာ ဘဲ ပန္းထုတ္ေပးေနာ္ အဖုတ္ထဲမွာလရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံ သြားေအာင္ကို ပန္းထည့္ေပးပါ ေနာ္ .. ေနာ္ ..”” က်မက ပါးစပ္ကလဲ ေျပာ ေစာက္ဖုတ္ကိုလဲ ညႇစ္ သူ႔လီးကိုလဲ စုပ္ယူလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ သူပလီးထဲက သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္လာပါေလေရာ။ ပူပူေႏြးေႏြး အရည္ေတြ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ျပန႔္ႏွံ႔သြားတာကို က်မခံစားသိရွိလိုက္ရပါတယ္။ သူ႔သုတ္ရည္ေတြကမ်ားလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ပန္းထြက္လာ တာ မနဲဘူး ေစာက္ဖုတ္ထဲ ျပည့္႐ုံမကဘူး အျပင္ေတာင္ လွ်ံထြက္တယ္။ အဖုတ္ထဲ သုတ္ရည္ေတြ အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ပန္းထည့္ေပးလိုက္တာမို႔ က်မလဲ ငါးႀကိမ္ေျမာက္ၿပီးသြား ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီငါးႀကိမ္ေျမာက္ၿပီးတာဟာလဲ တကယ့္ကိုထိတယ္။ တကိုယ္လုံး ေခြေပ်ာ့ႏုံးလွ်သြားေစေလာက္ေအာင္ ကို ျဖစ္သြားရတာ။ ေစာက္ရည္ေတြ ထြက္တာကလဲ အရမ္းဘဲေလ ..။ ဒီေနာက္ေတာ့ ေဇယ်ာစိုးလဲ ၿငိမ္က်သြားတယ္။ လိုးပြဲႀကီးက တစခန္းသတ္ၿပီေပါ့။ သုတ္လႊတ္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ သူ႔လီးက ေပ်ာ့ေခြ သြားတယ္။ ေဇယ်ာစိုးဟာ က်မေစာက္ဖုတ္ထဲက သူ႔လီးကို ျဖဳတ္ယူၿပီး အသာေဘးကို လွိမ့္ဆင္းသြားတယ္။

ပက္လက္ စင္းစင္းႀကီးအိပ္ရင္း အသက္ျပင္းျပင္းရႉေနတယ္။ သူက အရမ္းကိုေမာဟိုက္သြားတာပါဘဲ။ သူက ပိုအားစိုက္ လႈပ္ရွားလိုးေဆာင့္ေပးခဲ့ရတာကိုး ..။ ခဏၾကာေတာ့ က်မ နည္းနည္း အေမာေျပသြား ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ က်မဟာ လွဲအိပ္ေနရာကထၿပီး သူ႔ေျခရင္းဘက္ကိုသြားပါတယ္။ သုတ္ရည္ေတြ ေစာက္ရည္ေတြ ေပက်ံေနတဲ့ သူ႔လီးကို ပါးစပ္နဲ႔ အသာစုပ္ေပးတယ္။ သန႔္စင္ သြားေအာင္လည္း လွ်ာေလးနဲ႔ အသာယက္ေပးလိုက္တယ္။ ေဇယ်ာစိုးဟာ လီးစုပ္ေပး ယက္ေပးေနတဲ့ က်မကို တခ်က္ၿပဳံးၿပီးၾကည့္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မ်က္စိကို အသာမွိတ္ၿပီး ဇိမ္နဲ႔ မွိန္းေနတယ္။ သူ႔လီးကို သန႔္သြားေအာင္ စုပ္ေပး ရက္ေပးၿပီးေတာ့ က်မက သူ႔ေဘးမွာ အသာျပန္လွဲေလ်ာင္းလိုက္တယ္။ သူ႔ရင္ ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းေလး တင္လို႔ေပါ့။

ေဇယ်ာစိုးက က်မရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးကို အသာ လက္တဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္တယ္။ က်န္တဲ့လက္တဖက္ကေတာ့ က်မ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္ေပၚ အသာအုပ္ၿပီးတင္လိုက္ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို အသာညႇစ္လိုက္တာ ေစာက္ဖုတ္ထဲက သုတ္ရည္နဲ႔ ေစာက္ရည္ၾကည္ေရာေန တာေတြ အျပင္ကို ယိုစီးက်လာေတာ့တာပါဘဲ။ ခဏေလာက္နားေနၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဇယ်ာစိုး ဟာ က်မပါးစပ္ကို သူ႔ပါးစပ္နဲ႔ ေတ့ကပ္ၿပီး စုပ္နမ္းျပန္တယ္။ ရွာကိုလဲ က်မပါးစပ္ထဲထိုးထဲ့ၿပီး ကလိတယ္။ က်မက တုံ႔ျပန္နမ္းၿပီး သူ႔လီးကို လက္နဲ႔အသာကိုင္ စမ္းၾကည့္ေတာ့ ေဟာ .. သူ႔လီးႀကီး မတ္ေတာင္ေနတာ ပါဘဲလား။ က်မျဖင့္ ယုံေတာင္ မယုံခ်င္သလိုဘဲ က်မ ေတြ႕ ဖူးသမွ်ေယာက္်ားေတြကေတာ့ သုတ္လႊတ္ၿပီးသြားရင္ လီးလဲ ေပ်ာ့ လူလဲ ႏုံးေခြက်သြားတာပါဘဲ လီးျပန္ေတာင္လာတဲ့ လူ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး။

ေဇယ်ာစိုးရဲ႕လီးကေတာ့ ခဏအနားယူၿပီးတာနဲ႔ ျပန္ေတာင္လာၿပီး ေတာင္တာမွ မတ္ကိုေနတာ။ က်မအဖို႔ ေကာ္ေပါက္ဘဲေပါ့။ တစ္ခ်ီဆက္ၿပီး လိုးႏိုင္ေတာ့မွာကိုး။ ““ေဟာေတာ့ .. ရွင့္လီးႀကီး ျပန္ေတာင္လာပါ ေရာလား..”” က်မက အံ့ၾသဝမ္းသာစိတ္နဲ႔ ေရ႐ြတ္လိုက္မိတယ္။ ““ဟုတ္တယ္ ေတာင္လာၿပီ လီးေတာင္ေတာ့ ဆက္ လိုးၾကတာေပါ့ မဝင္းေမလဲ အလိုးခံႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား..”” ““ခံမယ္ .. ဘာလို႔ မခံႏိုင္ရမွာလဲ ရွင္လိုးႏိုင္တယ္ဆိုရင္ က်မကေတာ့ အဆင္သင့္ဘဲ ..”” ““ဟုတ္ၿပီ .. ဒါဆိုရင္ ေလးဖက္ေထာက္ၿပီးကုန္းေပး..”” ““ရတယ္ ..”” က်မလဲ သူေျပာသလို ခ်က္ခ်င္းကုန္းေပးလိုက္ပါ တယ္။ ေစာေစာကလိုးထားတာေၾကာင့္ က်မအဖုတ္က အရည္ ႐ႊမ္းၿပီးသားပါ။

က်မက ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းေပးၿပီးတဲ့အခါ ေဇယ်ာစိုးက က်မဖင္ႀကီးေနာက္မွာ ေနရာယူလိုက္ပါတယ္။ ၿပီး ေတာ့ က်မရဲ႕ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းကိုဆြဲၿဖဲၿပီး ဖင္ေပါက္ေပၚ ကို တံေတြးေထြးလိုက္ပါတယ္။ ““အို.. ဟင့္ . ကိုစိုး ဘာလုပ္အုံးမလို႔လဲဟင္”” ဖင္ေပါက္တဲ့တဲ့ တံေတြးေထြးခ်တာခံထားရတာေၾကာင့္ က်မ ခါးေလးတြန႔္သြားၿပီး ညဳတုတုနဲ႔ ေမးလိုက္မိ ပါတယ္။ ဘာအတြက္နဲ႔ ဖင္ေပါက္ကို တံေတြးဆြတ္တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ က်မသိပါတယ္။ ဖင္လိုးမလို႔ဆိုတာကိုေပါ့။ ““မဝင္းေမ ဖင္ႀကီးက ျဖဴေဖြးအိၿပီး အယ္ေနတာ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ဖင္လိုးခ်င္လာလို႔ပါ .. မဝင္းေမ ဖင္ခံမယ္ မဟုတ္လား”” ““ရွင္ လိုးခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်မခံပါ့မယ္ သိပ္ ေတာ့ မၾကမ္းနဲ႔ေနာ္ ရွင့္လီးႀကီးက အရမ္းႀကီးတာဘဲ တအားေဆာင့္ရင္ က်မဖင္ကြဲသြားမွာေပါ့ ..”” ““စိတ္ခ်ပါ မဝင္းေမရဲ႕ နာေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ မလုပ္ ပါဘူး အရသာေတြ႕ၿပီး ေကာင္းေကာင္းဘဲ လုပ္ေပးမွာပါ”” ေျပာေျပာဆိုဆို ေဇယ်ာစိုးက က်မစအိုဝမွာ သူ႔လီး ကိုေထာက္လိုက္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဖိထိုးသြင္းလိုက္တာ လီးက ထစ္ၿပီးအထဲကို တိုးဝင္လာပါတယ္။ ““အား . ကြၽတ္..ကြၽတ္.. ေျဖးေျဖးသြင္းရွင့္ .. နာတယ္ ..”” စအိုဝၿပဲအာသြားတာေၾကာင့္ က်ိန္းစပ္ၿပီး နာက်င္လွလို႔ က်မညီးလိုက္မိပါတယ္။ ဖင္လိုးတဲ့အခါ လီးစသြင္းသြင္းခ်င္း နာတာကေတာ့ ထုံးစံပါဘဲ က်မ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒူးေခါင္းကို အားျပဳၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးကို အသာေကာ့ပင့္ ေပးထားလိုက္ပါ တယ္။ ဖင္လိုးခံဖူးတာေၾကာင့္ က်မဟာ ဖင္ေပါက္ထဲ လီးအဝင္ အဆင္ေျပေအာင္ လမ္းေၾကာင္းပြင့္ ေပးတတ္ေန ပါတယ္။ ေဇယ်ာစိုးကလဲ သူ႔လီးႀကီးကို ဆက္ၿပီး ဖိထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္နဲ႔ဘဲ သူ႔လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး က်မဖင္ထဲအဆုံးဝင္သြားပါေလေရာ။ အဲဒီေတာ့ ေဇယ်ာစိုးက က်မရဲ႕ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ ျခမ္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခပ္တင္းတင္း ဆုတ္ကိုင္ ဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို က်မဖင္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္ဖိ ေဆာင့္ သြင္းလိုက္နဲ႔ က်မကို ေကာင္းေကာင္း ဖင္ေဆာ္ေနပါေတာ့ တယ္။

နာတာကေတာ့ သိပ္ကို နာတယ္ရွင့္။ ေကာင္းတာ ကလဲ အသဲခိုက္မတတ္ပါဘဲ။ က်မဟာ တညီးညီး တအားအား ေအာ္ဟစ္ ညီး တြားရင္း ေဇယ်ာစိုးရဲ႕ဖင္လိုးတာကို ခံေနပါတယ္။ သူဟာ ဖင္လိုးတဲ့အခါမွာလဲ လီးကို အဆုံးဖိေဆာင့္ သြင္းတယ္ရွင့္။ ဖင္လိုးခံရတာဟာ နာက်င္မႈနဲ႔ မူတ ထူးကဲစြာ ေကာင္းလွတဲ့ အရသာကို ေရာျပန္းထားတဲ့ ကာမအရသာ တစ္မ်ိဳးကို ခံစားေနရပါတယ္။ မၾကာပါဘူး၊က်မလဲ ရမက္စိတ္ေတြ အရမ္းဝင္ လာရပါတယ္။ နာတာကို အေရးမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေပး၊ ဘယ္ညာေဝွ႔ယမ္းလုပ္ေပးပါတယ္။ ေဇယ်ာစိုးကလဲ က်မႏို႔အုံႀကီးေတြကို လွမ္းဆြဲလိုက္ ေစာက္ပတ္ကိုထိုးႏႈိက္ ကလိလိုက္နဲ႔ လီးကိုလည္း က်မ ဖင္ ေပါက္ထဲကို အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဘဲ ေဆာင့္လိုး သြင္းေနပါတယ္။

ဖင္လိုးခံရမႈေၾကာင့္ က်မရဲ႕ အဖုတ္ထဲက ယားလာၿပီး ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္ၿပီးသြားရပါတယ္။ က်မ ဒုတိယအခ်ီ အၿပီးမွာ ေဇယ်ာစိုးလဲ က်မဖင္ဆုံႀကီးေနာက္မွာ လႈပ္လႈပ္ ခါခါနဲ႔ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ျဖစ္သြားၿပီး က်မ ဖင္ေခါင္းေပါက္ထဲကို ပူေႏြးပ်စ္ခဲတဲ့ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထည့္ေပးလိုက္ပါေတာ့ တယ္ရွင္ ျမက္ခင္းေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား ဝမ္းလွ်ား ေမွာက္ရက္သား ေဇယ်ာစိုးႏွင့္ မဝင္းေမတို႔သည္ မွိန္း၍ ေနၾကသည္။ ေဇယ်ာစိုး၏ လီးႀကီးကေတာ့ သူမ၏ စအိုထဲ မွ မခြၽတ္ေသးဘဲ တန္းလန္းႀကီးျဖစ္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေဇယ်ာစိုးက မဝင္းေမ၏ နားနားသို႔ သူ၏ပါးစပ္ကို ကပ္၍ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။ ““မဝင္းေမ က်ေနာ့္တို႔ေဘးက ၿခဳံစပ္မွာ ခင္ေမ ေရာက္ေနတာၾကာၿပီ။ ေစာေစာထဲက က်ေနာ္ျမင္တယ္။ က် ေနာ္နဲ႔လက္တကမ္းဘဲ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”” မဝင္းေမက ခ်က္ျခင္း အေျဖမေပးေသးေခ်။

သူမကို ေျပာလိုက္ေသာ ေဇယာ်စိုးက ဘာကို ရည္႐ြယ္သည္ ဆိုတာကိုေတာ့ရိပ္မိလိုက္သည္။ ဒါ့အျပင္ မဝင္းေမ၏ စိတ္ထဲ တြင္လဲ ညီအမႏွစ္ေယာက္အတူတူ အလိုးခံရရင္ေကာင္း မည္ဟုစဥ္းစားမိလိုက္သည္။ ““ရွင္ သူ႔ကို လိုးခ်င္လို႔လား”” ပါးခ်င္းကပ္၍ တိုးတိုးေလးေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ““အင္း ..”” ““ဒါဆိုရင္ လွမ္းဆြဲလိုက္ က်မကိုလဲ သူနဲ႔တူတူ လိုးေပးရအုံးမွာေနာ္ ..”” ““အင္းပါ ..”” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေဇယ်ာစိုးက မဝင္းေမ၏ ေက်ာ ျပင္ေပၚတြင္ တပ္ရက္သားျဖစ္ေနရာမွ ေဘးသို႔ ႐ုတ္တရက္ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီး တဆက္တည္း သူ၏ ကိုယ္လုံးကို ေဘးမွၿခဳံဆီသို႔ တပတ္လွိမ့္လိုက္ကာ ခင္ေမ၏ လက္ကိုေဆာင့္ ဆြဲလိုက္သည္။ ““အမေလး . အင့္ ..”” ခင္ေမဝင္း ကိုယ္လုံးေလးက ေဇယ်ာစိုး၏ ကိုယ္ေပၚ သို႔ ေမွာက္ရက္သားက်၍လာသည္။ ေဇယ်ာစိုးက သူမကို ဖက္ၿပီး တပတ္မွ် မဝင္းေမေဘးသို႔ လွိမ့္လိုက္ရာ ခင္ေမက ေဇယ်ာစိုး၏ ေအာက္ဖက္ မဝင္းေမ၏ ေဘးတြင္ ပက္လက္ လွန္ရက္သားျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ သူမကိုလက္ျဖင့္ ဖိ၍ ေဇယ်ာ စိုးက ႀကဳံး၍ထလိုက္ေလသည္။

ဒီအခ်ိန္မွာပင္ မဝင္းေမကလဲ ႀကဳံး၍ ထကာ ခင္ ေမကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ေပးလိုက္သည္။ ““မလုပ္ၾကပါနဲ႔ ဖယ္ၾကပါ သနားပါအုံး”” အမွန္ေတာ့ လည္ဂ်ာစာအုပ္ျပန္ယူၿပီး သူမတို႔ ေနာက္သို႔လိုက္လာေသာ ခင္ေမသည္ ေဇယ်ာစိုးႏွင့္ မဝင္း ေမတို႔ရွိရာသို႔ ေစာေစာကထဲက ေရာက္ေနခဲ့သည္ျဖစ္သည္။ လယ္ဂ်ာစာအုပ္က မဝင္းေမ၏ စိုက္ခင္းရွိ အိမ္တြင္ သြား၍ ယူရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ခရီးလည္းကြၽမ္းၿပီး ျမင္းစီးလဲ ကြၽမ္းေသာ ခင္ေမအဖို႔ သိပ္ၿပီး မၾကာလိုက္ေခ်။ ခင္ေမတစ္ေယာက္ စမ္းေခ်ာင္းေလးနား ေရာက္ လာၿပီး မဝင္းေမ၏ ျမင္းကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ အသာဆင္း၍ ၾကည့္ရာ ေဇယ်ာစိုးႏွင့္ မဝင္းေမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္၍ေနသည္ကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ တခါ အလိုးခံထားခဲ့ဘူးၿပီျဖစ္ေသာ လီးအရသာကို သိေနၿပီျဖစ္ေသာ ခင္ေမသည္ ေဇယ်ာစိုးႏွင့္ မဝင္းေမတို႔ လိုးၾကတာကို ၾကည့္ၿပီး မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ကာမ စိတ္ေတြႂကြခဲ့ရသည္ျဖစ္သည္။

ဒါေၾကာင့္လဲ ခင္ေမက မဝင္းေမတို႔ႏွင့္ အနီးဆုံး ၿခံအကြယ္ေလးဆီသို႔ တိုးကပ္သြားၿပီး အနီးကပ္ကာ အေသ အခ်ာၾကည့္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ မေနႏိုင္လြန္းေတာ့သျဖင့္ သူမ၏ စကပ္ကိုလွန္ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားၿပီး ေစာက္ေခင္းထဲသို႔ လက္ညႇိဳး ထည့္၍ မဝင္းေမ အားရပါးရအလိုးခံေနသည္ကို ၾကည့္ကာ လက္ညႇိဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီ လုပ္႐ုံမွ် မက ေမႊ၍ပင္ေပးခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ီပင္ၿပီးခဲ့ရသည္။ သူမ၏ အမကို လိုးေနေသာ ေဇယ်ာစိုး၏ လီးႀကီးကိုလဲ ေျပးဆြဲ၍ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးထဲ့ ခ်င္စိတ္ေတြက တခ်ိန္လုံးျပင္းျပ၍ေနခဲ့ရသည္။ အခု တကယ္လုပ္ေတာ့မည္ဆိုေတာ့လဲ အမျဖစ္ သူ၏ေရွ႕တြင္ျဖစ္ေနေတာ့ ခင္ေမခမ်ာ ထိတ္လန႔္၍ ေနရသည္။ အမျဖစ္သူက သူမကို ခ်ဳပ္ေပးထားစဥ္မွာပင္ ေဇယ်ာစိုးက ခင္ေမ၏ ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြ အား လုံးကို ခြၽတ္လိုက္ေပၿပီ။

““ဟာ ခင္ေမ ေစာက္ပတ္ႀကီးက မို႔ၿပီး ေဖါင္းကားေနတာဘဲေနာ္ လိုးလို႔ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ”” တႏွာသံျဖင့္ မဝင္းေမက ရီေဝစြာေျပာသည္။ ““ဟာ ေကာင္းတာေပါ့ မဝင္းေမရာ အမ ေစာက္ ဖုတ္က လိုးလို႔ေကာင္းသလို ညီမ ေစာက္ဖုတ္ကလဲ လိုးရတာ အရသာသိပ္ရွိတာဘဲ”” ““ဟင္ .. ကိုစိုး လိုးဖူးလို႔လား ”” မဝင္းေမက အံ့ၾသစြာေျပာသည္။ ““လိုးဘူးတာေပါ့ .. ”” ““အို ”” ကနဲ ျဖစ္ကာ ခင္ေမ တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးႏွစ္လုံး စုံမွိတ္လိုက္သည္။ ““ဘယ္တုံးက လိုးလိုက္တာလဲ ကိုစိုးရ”” ““ေန႔ခင္းကဘဲ သိပ္အရသာရွိတာဘဲ မဝင္းေမရာ”” ““ညီမေလး ေစာက္ဖုတ္ကို က်မရက္ေပးမလို႔ ကိုစိုးရ ..”” ““ေအး .. ရက္ ရက္ ၿပီးရင္ မဝင္းေမကို လိုးေပးအုံးမယ္ ..”” ““မ .. မ လုပ္ပါနဲ႔ .. ဟင့္ .. ဟင့္ ..”” ေဇယ်ာစိုးႏွင့္ မဝင္းေမတို႔ ရမက္ၾကဖြယ္ရာ အျပန္ အလွန္ေျပာေနၾကသည့္စကားသံမ်ား အၾကားတြင္ ခင္ေမ၏ ေတာင္းပန္သံေလးက ထြက္ေပၚ၍ လာသည္။

ေတြ႕ႀကဳံရေတာ့မည့္ အျဖစ္ကို အလြန္ ရွက္ေၾကာက္ ေနေသာ္လဲ မိမိ၏ စိတ္မ်ား ပို၍ ထႂကြကာ ေသာင္းက်န္း ၍ လာရသည္ကိုေတာ့ ခင္ေမသည္ သူမကို သူမ သတိ ထားမိသည္။ ရက္ေပးျခင္းမခံရမွီကပင္ ေစာက္ဖုတ္သည္ ေဖါင္း၍ တက္လာကာ အရည္ၾကည္မ်ားထြက္က်၍ လာရသည္။ သည္လို စိတ္လႈပ္ရွား ရမက္ေဇာ ထန္လာရ သည့္ မိမိ၏ကိုယ္ကို ခင္ေမသည္ လတ္တေလာ မုန္းတီး မိသည္။ ရမက္ေဇာမထရေလေအာင္လဲ အတင္း ခ်ိဳးႏွိမ္ ထားရသည္။ ဒါေပမဲ့ မရႏိုင္ပါ..။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ .. ““ကဲ .. ညီမေလး .. ဘာမွ ရွက္ေၾကာက္မေနနဲ႔ ေတာ့ အားလုံး အေၾကာင္းသိေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီဘဲ .. လာ မမက ညီမေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို ရက္ေပးမယ္ေနာ္ ..”” ေျပာေျပာဆိုဆို မဝင္းေမသည္ ခင္ေမကို သူမ၏ အနားသို႔ ဆြဲေခၚကာ ပက္လက္လွန္ေစလွ်က္ ဒူးေခါင္းႏွစ္လုံးကို ေထာင္ေစလိုက္ရာ ခင္ေမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး သည္ ၿပဲဟသြားေလေတာ့ရာ အတြင္း သားနီနီရဲမ်ားကို မဝင္းေမသည္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့၏။ ထိုအခါမွ မဝင္းေမသည္ ခင္ေမ၏ ေစာက္ပတ္ကို သူမက ေလးဘက္ေထာက္လွ်က္ စတင္ရက္ေပးေလ ေတာ့သည္။

““ဟင္း .. ဟင္း.. ဟင္း .. မမ .. ေျဖးေျဖး.. အီး .. အား .. အိုး ..”” ခင္ေမခမ်ာ ေစာက္ဖုတ္ အရက္ခံရေလေသာ ေၾကာင့္ သူမ၏ပါးစပ္မွ တအီးအီး တဟင္းဟင္းျဖင့္ ညီးညဴ ေနရရွာေလသည္။ မဝင္းေမကလည္း အားရပါးရကို ရက္ေပး ေလေတာ့ရာ မဝင္းေမသည္ သူမကိုယ္ကို ေလးဘက္ ေထာက္ကုန္းလွ်က္ျဖစ္ေနသည္ကို သတိမမူမိေပ။ ထိုအခါမွ ေဇယ်ာစိုးသည္ မဝင္းေမက သူမ၏ ညီမ ေစာက္ဖုတ္ကို ေလးဘက္ကုန္းလွ်က္ ရက္ေပးေနသျဖင့္ မဝင္းေမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးသည္ ေနာက္သို႔ ျပဴးလွ်က္ ထြက္ေပၚေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ မဝင္းေမ၏ ေနာက္မွ ေနရယူကာ သူ၏ လီးထိပ္ဖူးႀကီးျဖင့္ မဝင္းေမ၏ ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ေတ့ကာ အသာေလးဖိသြင္းလိုက္ေလေတာ့ရာ …

““ႁပြတ္ … စြပ္ ..”” ဟူေသာ ျမည္သံျဖင့္ လီးထိပ္ ဖူးႀကီးသည္ မဝင္းေမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္သြားေလ ေတာ့သည္။ ““အီး .. အား .. ကိုစိုး .. ေျဖးေျဖးေနာ္ .. ေနာက္ၿပီး ညီမေလးခင္ေမကိုလည္း လိုးေပးရအုန္းမွာ ေနာ္ .. ေတာ္ၾကာ အရမ္းပင္ပမ္းေနအုန္းမယ္ ..”” ““စိတ္ခ်ပါ .. က်ေနာ္ ေျဖးေျဖးနဲ႔ မွန္မွန္ဘဲ လိုးေပးပါမယ္..”” ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေဇယ်ာစိုးသည္ သူ၏ လီးတန္ ႀကီးကို မဝင္းေမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ တစ္ဆုံးတိုင္ ထိုးသြင္း လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ အခ်က္ (၅၀)ေလာက္ သြင္းထုတ္လုပ္ေပးလိုက္ရာ မၾကာမီမွာပင္ ေဇယ်ာစိုး၏ လီးတန္ ႀကီးသည္ တင္းမာလာၿပီး သုတ္ေရမ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ရ ေလေတာ့သည္……ၿပီးး။